کتاب آقای رؤیا نشر نیلوفر

آقای رؤیا در ایوان خانه خود، زیر آفتاب، نشسته است. او مردی بازنشسته است. با یک خدمتکار زن، در ویلایی کنار دریا، نه‌چندان دور از آگاپا، تفریحگاه ساحلی کوچکی که تابستان‌ها پر از جمعیت و زمستان‌ها سخت ملال‌آور است، زندگی می‌کند. روی میز مقابل آقای رؤیا، فنجان قهوه خالی قرار دارد، و روزنامه محلی که او آن را نمی‌خواند اما روزنامه به او، برای رویارویی با خویش، اعتماد به‌نفس می‌بخشد. آدمی به سن او، که زندگی‌اش را به وارسی کوچک‌ترین تمایلاتش، و توجیه یا محکوم کردن کوچک‌ترین واکنش‌هایش گذرانده باشد، دیگر نمی‌تواند با فراغ بال زندگی کند. برخی گمان می‌کنند که پاره‌ای از رفتارها را می‌توان نمودار وضع روحی و وجدان آسوده مردی درخور احترام دانست. ساعت ده صبح بی‌روزنامه روبروی دریا نشستن، امری معمول نیست. آقای رؤیا همسایه دیوار به‌دیواری ندارد که بتواند مراقب اعمالش باشد. اما موضوع این نیست. مدت‌هاست که آقای رؤیا دیگر نیازمند کسی نیست که به او بگوید چه بکند و چه نکند...