کتاب شاه و دربار در ایران باستان ) نشر نیلوفر

این کتاب با مطرح کردن متنفذترین همسایه و هماورد یونان باستان، یعنی ایران دوره هخامنشی، به نحو بسیار خوبی به گستره مجموعه مباحث و مدارک در این باب افزوده است. ایران هخامنشی را کورُوش بزرگ در حدود ۵۵۹ ق.م. بنیان‌گذاری کرد. شاهنشاهی پارس به سرعت گسترش یافت و شامل سرزمینی تقریبا معادل ترکیه، سوریه، لبنان، اردن، اسرائیل، فلسطین، عراق، جمهوری آذربایجان، ایران و افغانستان امروزی شد و با توسعه رو به جنوب مصر را نیز در بر گرفت. سامانه اداری و همچنین قدرت نظامیِ بسیار توسعه یافته، سلطه فرمانروایان هخامنشی را به مدت دویست سال بر این شاهنشاهی گسترده تضمین کرد؛ تا سرانجام در سال ۳۳۱ ق.م به تسخیر اسکندر بزرگ درآمد. اثرگذاری ایران هخامنشی بر امور سیاسی و بیش از آن بر فرهنگ یونان بسیار زیاد بود؛ تسخیر مصر به‌دست ایرانیان فرمانروایی ۲۵۰۰ ساله فراعنه را عملاً به پایان رساند؛ و یهودیان در دوران فرمانروایی هخامنشی از تبعید در بابل بازگشتند و دیوارها و معبد اورشلیم را بازسازی کردند. این‌گونه برخوردها و ارتباطات با سایر فرهنگ‌های باستانی برای بسیاری راهی برای پژوهش درباره ایران هخامنشی می‌گشاید، اما در سال‌های اخیر علاقه دانشگاهی فزاینده‌ای به تاریخِ خود ایران ابراز شده است. تمرکز این جلد از مجموعه تاریخ روی شاه و دربار سلطنتی، مرکز نمادینِ سیاسی و فرهنگیِ هخامنشی است که شامل همه عناصر آن، یعنی سازمان‌های شخصی و اجتماعی، توطئه سیاسی، و مبارزات سبعانه بر سر جانشینی، تا واقعیات سفرهای مستمر دربار در اطراف امپراتوری است.