سپانلو در این کتاب از نخستین برخوردهای قلمی خود با ادبیات و هنر معاصرش از نوجوانی تا روزگار میانسالی نمونه هایی آورده است.
چنانکه خود اشاره می کند بخشی از یادداشت ها و مقالات پیرامون مهم ترین حوادث ادبی و هنری دوران خاصی از حیات کشورمان و بخش دیگری تماشای رویدادها و البته عکس العمل های او نسبت به آنهاست.
نقدهای او درباره شعر مرگ ناصری شاملو و مقاله گلشیری با موضوع شاعری و نیز بررسی قدیمی ترین یادداشت های یک موبد زرتشتی که از زمان یزدگرد سوم به جا مانده و بحث گروهی از بزرگان ادب ایران حول شعرش خواندنی است.