کتاب وسوسۀ آنتونیوس قدیس نشر نیلوفر

زانو زده، پیشانی را بر دست نهاده، یا نقش زمین شده و بازوانشان را، از دو سو، دراز کرده‌اند؛ ــ و هق‌هق گریه‌ای که تلاش می‌کنند تا مهارش کنند چنان سینه‌شان را به تکان وامی‌دارد که گویی می‌خواهد از هم بدراندش. دیده در آسمان می‌گویند: خدای من، به روحش رحم کن! روحش در تاریکی‌ها انتظار می‌کشد؛ منت‌گذار و در رستاخیز پذیرایش باش تا از فروغت بهره‌مند شود! و یا، درحالی‌که چشمانشان به سنگفرش خیره مانده است، زمزمه می‌کنند: آرام بگیر، دیگر درد نکش! برایت شراب و گوشت آورده‌ام!