کتاب صوتی سالتو نشر رادیو گوشه

رمان شروع خیلی خوبی داشت و توصیفاتش از گوشه‌ای از شهر تهران و مردمش عالی بود، ولی متأسفانه نویسنده اصلا نتونست اونقدر خوب ادامه بده. یک ایرادی که من خیلی در نویسندگان ایرانی می‌بینم اینه که انگار قبل شروع به نوشتن کتاب انگار اول کلی جمله قصار ردیف می‌کنند، بعد برای اینکه بدون یه وقت خدای نکرده بدون استفاده بمونه، می‌چسبونند به هر شخصیتی که دست‌شون می‌رسه. بعد نتیجه این می‌شه که بچه ۵ ساله و معتاد کارتن‌خواب و یه مشت ارازل و اوباش جوری حکیمانه صحبت می‌کنند که عمرا از پس یه استاد ادبیات دانشگاه تهران هم برنمیاد! خب بابا چه اصراری دارید به استفاده از این جملات قصار؟ چرا شخصیت‌ها رو غیر قابل باور می‌کنید؟ از اینجا به بعد می‌خوام یه مقدار به باگ‌های داستان بپردازم که ممکنه باعث لو رفتن بخشی از داستان بشه، بنابراین اگه هنوز رمان رو نخوندید، می‌تونید دیگه ریویو رو ادامه ندید. . . . در اول کتاب وقتی سیاوش عضو گروه مافیایی نادر می‌شه، سیا معاون اول نادر، بهش یه دفترچه حساب بانکی با کلی پول هدیه می‌ده که فعلا نمی‌تونه ازش استفاده کنه. بعد گویا خود نویسنده این کادو رو فراموش می‌کنه. چون وقتی بعدا سیاوش بی‌پول می‌شه، هرگز یادی از این دفترچه که قرار بود برای روز مبادا بمونه، نمی‌کنه! :)) یه جا دیگه نادر می‌زنه برادر یکی از اعضای مافیا مواد مخدر رو‌ می‌کشه، اونا هم می‌زنند دست راست نادر رو می‌کشند و یه آدرس وسط بیابون می‌دن که اون خودش تنهایی می‌ره وسط بیابون تا جسد رو ببینه. خب چرا اون گروه مافیا اونجا کمین نکرده بودن که خود نادر رو هم بکشن؟ دیوانه بودن؟ بعد وقتی نادر می‌رسه اونجا هزار بار تاکید می‌کنه که انتقام می‌گیره، ولی تا آخر داستان عملا هیچ کاری نمی‌کنه! انگار باز نویسنده یادش رفت. :)) در سراسر داستان بارها از فردی به نام جعفر خله یاد می‌شه که زمان قدیم کسی رو کشته و کلی از جزئیات قتل هنوز نامشخصه، بعد وسط داستان فردی به نام قاسم میاد که گویا اطلاعات خاصی در این قضیه داره. ولی باز هم کتاب تموم میشه و دیگه هیچ خبری از قاسم نمی‌شه! آقای نویسنده بازم فراموش کردی؟ :)) از کلی از باگ‌های دیگه داستان که یادداشت هم کرده بودم، صرف‌نظر می‌کنم و می‌رم به پایان داستان. جایی که نادر و زنش که بزرگ‌ترین گروه مافیایی مواد مخدر در سطح کشور رو داشتند، لو می‌رن و فکر می‌کنند که کار سیاوش بوده و نادر موقع دستگیری چند بار داد می‌زنه که سیاوش می‌کشمت. حالا نکته حیرت‌آور اینه که اونا بعد دستگیری نه تنها سیاوش رو لو نمی‌دن، بلکه سیاوش بعد دو هفته با خیال راحت می‌ره خونه‌ای که اونا بهش داده بودن زندگی کنه!! آقای نویسنده ما رو چی فرض کردید؟ رییس بزرگ‌ترین باند مافیایی مواد مخدر حتی اگه نخواد فرد خائن رو شخصا لو بده، چرا نباید بیرون از زندان چند نفر رو بفرسته که دخلش رو بیارن و انتقام بگیره؟ فقط خواستی به داستان آب ببندی تا تموم بشه؟ در کل به نظرم داستان‌های ایرانی می‌تونند خیلی بهتر از این باشند، به شرط اینکه نویسندگان عزیز زحمت بکشند و قبل انتشار کتاب رو به ۴ نفر بدن که با دیدگاه انتقادی بخونند.

شیبا عادل

۱۴۰۱-۰۹-۰۹

3

من فیلمی که از این کتاب اقتباس شده رو ندیدم ولی واقعا امیدوارم از کتابش پر بارتر باشه. به نظر من این کتاب، یک کتاب بسیار معمولی بود بدون اینکه پوینت خاصی رو برسونه. کل امتیازش فقط به تصویر کشیدن چهره شهر تهرانه. اونم فقط قسمت پایین شهر. به کار بردن توصیفاتی مثل لباس نیمه برهنه و خیابان فلان تهران و ماشین فلان مدل و... برای توصیف بالاشهر تهران خیلی بچه‌گانه بود! و یک نکته مثبت که توی خیلی از کتاب‌های دیگه به تصویر کشیده نمی‌شه اینه که عدالت همیشه اجرا نمی‌شه. تو ممکنه آدم بکشی ولی قهرمان داستان باشی! این مدل کتاب‌ها اصلا مورد علاقه من نیست ولی اگر کسی از چنین کتابی خوشش اومد به نظرم نوشته‌های مصطفی مستور و رضا دانشور رو بخونه که چندین درجه از نظر محتوا و نوشتار و ادبیات و... از این کتاب بالاترن. گوینده هم به نظرم معمولی بود. نه خیلی عالی و نه بد.

کتاب بسیار بسیار ضعیف، سال ها بود رمان فارسی نخونده بودم و خوندن این باعث شد که مطمئن شم اشتباه نکردم. سیر داستان خطی و اتفاقات قابل پیش بینی، شخصیت پردازی ضعیف، سطحی و کلیشه ای و پایان بندی عجله ای و سرسری و باز هم قابل پیش بینی. داستان در فضای گذشته نوشته شده ولی اصلا گویا تحقیق نشده شرایط اون موقع چطور بوده، از قیمت معمول مزد یک روز کارگر (۵۰ هزار تومن در روز وقتی قیمت سکه سال ۷۸ حدود ۵۸ هزار تومن بوده!) ،تا وضعیت شهرت و مدال آوری کشتی گیرهای معروف کشور مثل علیرضا دبیر که سال ۷۸ شاید اولین مدال های جهانی‌ رو تازه گرفته و اونطور که تو کتاب توصیف شده مشهور و اسطوره نبوده در اون زمان، تا وضعیت جاده شمال که اون موقع اصلا آزاد راهی وجود نداشته و و و و و و... از همه نظر ضعیف

باز هم ایمان آوردم که «هر» کتابی از فیلمی که بر اساسش ساخته میشه خیلی خیلی بهتره. انتقال احساس با کلمات، تلاشی مضاعف لازم داره نسبت به دنیای تصویر که هزار کلمه رو تو یک فریم خلاصه میکنه و اون تلاش مضاعف نویسنده خواننده رو بهتر و بیشتر همراه کتاب و شخصیت‌هاش می‌کنه تا بازیگرها و سایر عومل فیلم. هم تصویر پردازی و شخصیت پردازی کتاب خیلی بهتر بود، هم بهتر جفت و جور میشد عناصر داستان به هم. عشق قشمگ سیاوش به رویا هم که کاملا در فیلم خط خورده بود...البته منکر این نیستم که فیلم من خواننده رو به کتاب سوق داده و حتی در درک فضای کلی کتاب کمکم کرده، اما کتاب رو بسیار بیشتر از فیلم دوست داشتم. اجرا هم که عالی بود و سرعت ۱.۲ برابر هیجان کافی رو منتقل میکرد. باز هم می‌شنومش :)

با خوندن کتاب اونقدر ترغیب نشدم که فیلم یاغی رو هم ببینم. تا وقتی صحبت از کشتی و اهالی &#۳۴;جزیره&#۳۴; هست، فضا و شخصیت‌ها خوب توصیف میشن، ولی در مقابل شخصیت‌های نادر و سیا گنگ هستن. نادر ظاهرا عضو یه باند بین‌المللی مواد مخدره، باندی که مسلما رو دست یه نفر نمیچرخه، اما خواننده جز نادر و سیامک و چندتا خرده‌پا کسی رو نمیشناسه. معلوم نمیشه این تجارت بین‌المللی با چه زدوبندی و چه لابی‌هایی صورت میگیره. البته یه جا همسر نادر به مهره‌های دوره پهلوی گره زده میشه، ولی هیچ اثری از آدم‌های بانفوذ امروزی نیست.

اعلام سالها و روایات تاریخی و اطلاعات جانور شناسی اش خوب و جالب بود. تشبیه های زیاد و جالب. اما شرح شخصیت ها ناقص و کم بود. یک بخش هایی اش یاداور سینمایی های و سریال های این چند سال اخیر بود، از مغزها کوچک و ابدو یک روز و... زخم و کاری و...(البته تمام این سریالها بعد چاپ این کتاب بود) از یکجایی پایان داستان قابل حدس بود اما خوب متفاوت از حدسها پیش رفت. بعد خواندن سالتو دیدم به کُشتی خیلی تغییر کرد حتما با دقت و ذوق بیشتر خواهم دید

همین که یک سریال بتونه مردم را ترغیب به کتاب خواندن و کتاب گوش کردن کنه عالیه

برای کسایی که تو یک جمله میخوان بدونن این کتاب خیلی خوبه فضا ها خیلی واقعی و خوب هستن و انگار آدم داره فیلم میبینه تا کتاب گوش کنه داستانش عالیه و جناب گوینده خیلی خوب تونستن این فضا رو به ما القا کنند. نویسنده هم اینقدر جذاب کشتی رو توصیف کردند که آدم دوست داره درجا بره زیر یه خم یکی رو بگیره:)

فوق العاده... مطمئنم این داستان واقعی بوده . و یک روز سیاوش قهرمان جهان شده .. و اسم اصلیش چیزی دیگه ای هست ... ای کاش سیاوش نادر و رویا رو فراری میداد ... و ای کاش این داستان رو با صدای خسرو شکیبایی می‌شنیدیم .. اگر این کتاب ۱۵ سالگی میخوندم الان زندگیم کلا فرق میکرد و دنیای دیگه ای. داشتم .... داستان عالی و فیلمش هم عالی تر ... درود

واقعا کتاب عالی‌ای هست که تصویر واقعی شهر تهران ، از بالا تا پایینش رو به وضوح توصیف میکنه . سریال یاغی هم که با نگاهی به این رمان ساخته شده، قطعا جذاب میشه