کتاب صوتی آخرین دکه تا تهران (قسمت سوم) نشر فیدیبو

(… اما نقیبی احساس می کرد که راز این ماجرا هرچه باشد در همین ساختمان و چهار طبقه پنهان است. مثلِ خرسِ مذکری که همنوع گستاخی در عدم حضور او، تسلطش بر یگانه قلمروش را زیر سوال برده باشد، روی دوش خود احساس می کرد که در کمترین زمان ممکن قاتل یلدا ریاحی را صرف نظر از اینکه او را می شناخت یا نه پیدا کند، چون او را در سید خندان کشته بودند، جایی که او در آن به دنیا آمده بود، جایی که در آن روی پاهایش ایستاده بود، تلو تلو راهش را پیش گرفته بود، زمین خورده بود، زانوهایش از پس آن شلوراک سفید کودکی اش روی آسفالت سید خندان فرود آمده بود و سنگ ریزه های قیر اندود سید خندان پای او را شکافته بودند، و خون زانوهاش را جاری کرده بود، در تمام عمرش در هیچ مکان دیگری آنقدر احساس امنیت نکرده بود که بخواهد سر به هوا سر در گریبان یا سر در کتابی راه رود که با شلختگی تمام به ستون یا درختی برخورد کند، چون برای نقیبی هرآنچه که از خاک محله اش چه چوب یا فلز روییده باشد نشانی از تهدید نداشت، او همینجا خواندن و نوشتن یاد گرفته بود، چهار زبان آموخته بود و تمام تاریخ جهان را از بر کرده بود او هوای همینجا را با تمام ذرات مازوت و سربش فرو داده بود….) این اقای نقیبی هر قسمت جذاب تر می شه، و نویسنده در‌قسمت سوم وارد حوزه های عجیبی شد… اون زنِ بدون دهان… راز و رمز واحد یلدا ریاحی… دست مریزاد، لذت بخش، زیبا. زیبا. منتظریم…

تو دو قسمت قبلی که گوش دادم اینقدر فضا و شخصیت‌ها گیرا بودند و تعلیق ایجاد شده بود که واقعا منتظر این قسمت بودم. سبک و سیاق این سریال آدم رو یاد کارهای رادیویی قدیم می‌اندازه، زمانی که رادیو قصه‌های شب داشت و همه رو پای خودش می‌کشوند. مهام میقانی با نوشتن و اجرای خوب متنش ثابت کرد متعلق به اون نسل و آدمیه که به سنتهای ژانر کاملا مسلطه. واقعا خوشحال کننده است که در نویسنده‌های نسل جدید هم چنین نویسنده‌هایی داریم.

دیشب سومین قسمت از «آخرین دکه تا تهران» تقریبا جان من رو نجات داد و تنها بهانه‌ای بود که تونستم ترافیک عجیب شب برفی و شرایط یخبندان تهران رو تحمل کنم و هیچ ناسزایی به مدیریت فشل شهری زاکانی ندم. روایت سوم به قدری جذاب بود که ۱۲ دقیقۀ پایانی رو با وجود اینکه به خونه رسیده بودم، پشتِ درِ پارکینگ توی ماشین نشستم تا سریال تموم بشه و بعد برم بالا. برای هفتۀ سوم از فیدیبو ممنونم و از امروز که برای بار دوم قسمت سوم رو گوش دادم لحظه‌شماری می‌کنم تا قسمت چهارم منتشر بشه.

من چه قدر از این اول های هر قسمت خوشم می‌یاد. چه قدر عالی یک مقدمه داره و بعد می ریم سراغ ادامه‌ی داستان مثل این سریال های تصویری قابل پیگیری شده. اغراق نمی‌کنم، ای کاش هیج وقت تموم نشه این کتاب. یعنی ای کاش هی فصل پشت فصل به شرط اینکه همین کیفیت باشه ادامه پیدا کنه. برای من صدای نویسنده مثل قرص آرام بخش یا قرص مبارزه با استرس روزانه شده.

نقیبی قاتل را نخواهد یافت اورا خواهد کشت. حاضر بود به بیمارستان روانی برود اگر سیدخندان تیمارستانی می داشت. انگار نویسنده خود ابراهیم نقیبی را زندگی کرده و چه زیبا نقش ها و هیاهو های جدید تو دنیای جدید رو کلاسیک وار زیبا کرده همان قدر نزدیک و واقعی همان قدر رویایی و داستانی جوری که هنگام شنیدن آدم دلش میخواهد از درون داد بزند که این داستان فوق العاده است.

قسمت دو و سه رو با هم گوش کردم امروز و خیلی خوب بودن. یه سری تصویرها مثل آدامس روی پیشونی لهراسب موقع تشنج یا بدن سوخته‌ی سیروس و دست مصنوعی خیلی جالب بودن. اون قسمت‌های پیش‌پرده که در مورد زندگی عشقی و کلا زندگی شخصی نقیبی هست هم خیلی ارتباط گرفتن رو با داستان راحت میکنه و باحاله. قسمت سه که صدای اون دختر اضافه میشه ایده خیلی خوبیه و فضاسازی رو بهتر میکنه. در کل ایولا

داستان جالب و جذابه. امادو نکته منفی: اولاً با توجه به این که کتاب های صوتی زیادی گوش دادم ترجیح میدادم راوی شخص دیگری بود . و نکته دوم این که من با فیدی پلاس گوش کردم. اما اگر کسی اکانت نخریده باشه و بخواد کتاب هارو جداگونه بخره، قیمت بسیار بالاست!! قیمت هر قسمت از یک رمان کامل صوتی هم گران تر است. در صورتی که هر قسمت مانند یک فصل از یک رمان است!

قسمت سوم ، انقدر پر جزییات و جذابه که حس میکنم اگر همین الان وارد محله سید خندان بشم نقیبی و سیروس و …رو داخل ساختمون می بینم از طرفی جذابیت ساید دیگه داستان هم نفس گیره مقابله شخصیت ها باهم و این جابه جایی قدرت در هر گفتگو خیلی زیباست واقعا …

مهلا کو‌ه‌بر

۱۴۰۲-۱۲-۱۵

4

خود ماجرا خیلی جالبه و اینکه در دل خودش چندتا روایت دیگه رو هم دنبال می‌کنه که کشش قصه رو بیشتر می‌کنه. اما راوی بعضی جاها خوب شخصیت‌پردازی نمی‌کنه و من به شخصه صدای شخصیتی که دیالوگ می‌گه رو گم می‌کنم. ولی خب مثلا از صدا و شخصیت جلیل هم خیلی خوشم می‌آد و شخصیت‌پردازی‌اش به نظرم عالی بوده.

شما نشستی توی اتاق، در منزل خودت، خطایی هم ازت سر نزده، می‌رسی به یک جایی از داستان که از شدت ترس فکر می‌کنی دیگه کنترل دست من نبود؛ یا یک صحبتی که به ظاهر معمولیه، در شما چنان معجونی از احساسات مختلف درست می‌کنه که با خودت میگی آفرین! شخصیت‌پردازی‌ها ده از ده، فضاسازی ده از ده.