مصطفی مستور نویسندهی معاصر ایرانی در سال 1343 در شهر اهواز به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در شته مهندسی عمران در دانشگاه شهید چمران اهواز ادامه داد. اما علاقهی او به ادبیات او را به سمت ادامه تحصیل در این رشته سوق داد. او مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته ادبیات از همین دانشگاه اخذ نمود. او علاوه بر نویسندگی داستانهای بلند و کوتاه دستی بر ترجمه و پژوهش دارد و آثاری در این زمینه از او منتشر شده است. او از دوران کودکی، فردی پرسشگر و کنجکاو بود و از همان دوران به کتابهای فلسفی و پرسشهای عمیق علاقه نشان میداد. اولین اثر او در قالب داستان کوتاه با نام «دو چشمخانهی خیس» توسط مجله کیان منتشر شد. این مجله متعلق به دهه شصت و هفتاد بود و به مطالب فلسفی میپرداخت.
مصطفی مستور در سال 1377 اولین مجموعه داستان خود را با نام «عشق روی پیاده رو» را منتشر کرد. این کتاب از 12 داستان کوتاه تشکیل شده است و توسط نشر رسش به بازار عرضه گردید. او تنها دوسال بعد از انتشار اولین مجموعه داستان خود، رمان بلند و محبوب «روی ماه خداوند را ببوس» را منتشر نمود.
روی ماه خداوند را ببوس پرافتخارترین اثر مصطفی مستور است و میتوان آن را نقطهی عطفی در زندگی او دانست. مستور در این کتاب به فلسفهی وجود خدا و شک در آن میپردازد. از این حیث نمیتوان آن را کتابی عامه پسند تلقی کرد. کتاب روی ماه خداوند را ببوس توانست به راحتی توجه مخاطبان سختگیر را به خود جلب کند.
پس از انتشار رمان موفق روی ماه خداوند را ببوس، توقع مخاطبان و منتقدان از او به شدت افزایش پیدا کرد. آثار دیگر او اغلب در قالب داستان کوتاه عرضه شده است. «چند روایت معتبر»،«من دانای کل هستم»،«حکایت عشقی بیقاف، بیشین، بینقطه»،«بهترین شکل ممکن»، «تهران در بعدازظهر» و «زیر نور کم » از مجموعه داستانهای او از سال 1382 تاکنون به شمار میآیند. از آثار مستور در زمینه داستان بلند میتوان به کتابهای « استخوان خوک و دستهای جذامی »، « من گنجشک نیستم »، « سه گزارش کوتاه دربارهی نوید و نگار » و « عشق و چیزهای دیگر» اشاره کرد.
مصطفی مستور نگارش دو نمایشنامه را در کارنامهی ادبی خود ثبت نموده است. اولین نمایشنامهی او بانام «دویدن در میدان تاریک مین»در سال 1385 توسط نشر چشمه منتشر شد. دومین اثر او در این حوزه با نام «پیادهروی در ماه» در سال 1397 به بازار عرضه شد.
«فاصله و داستانهای دیگر» اثر ریموند کارور از اولین تلاشهای او برای ترجمه به شمار میآید. «سرشت و سرنوشت، سینمای کریشتف کیشلوفسکی» اثر مونیکا مور و «پاکتها و چند داستان دیگر» نوشتهی ریموند کارور از دیگر آثار او در حوزه ترجمه به شمار میرود.
کتاب«مبانی داستان کوتاه» اولین کتاب غیر داستانی مصطفی مستور است. او در این کتاب، به بررسی دقیق داستان کوتاه، تاریخچه، ساختار و عناصر تشکیلدهندهی داستان کوتاه پرداخته است. او با بررسی داستان از نویسندگان شناخته شده مفاهیمی مانند، شخصیت پردازی، زاویه دید، صحنه پردازی، نقطهاوج، لحن، فضا و سبک میپردازد.
در ایران کمتر نویسندهای به دنبال فلسفه و عرفان و ادغام آن با ادبیات رفته است. اما فلسفه یکی از موضوعات مورد علاقهی مصطفی مستور است. او در کتابهای خود افکار دینی و تلاش انسان برای کشف حقیقت خود و جهان را از زبان شخصیتهای اصلی بیان میکند. اغلب آثار او بر پایه سه مفهوم بنا شده است: تنهایی، شک و عدم قطعیت. یکی دیگر از مسائل مورد علاقهی مصطفی مستور، توصیف تکرار و روزمرگی است. اما ویژگی متمایز کنندهی آثار او ، تکرار شخصیتهای یکسان در موقعیت و کتابهای مختلف او است. او با این دنبال کردن این روند توانسته مخاطب را نسبت به سرنوشت شخصیتهای مختلف آثار خود وابسته و کنجکاو نگه دارد. در عین حال اگر مخاطب تنها یکی از آثار او را مطالعه کند میتواند به راحتی با شخصیتها ارتباط برقرار کند بدون آن از مسیر اصلی داستان گمراه شود
رمان روی ماه خداوند را ببوس در سالهای 1379 و 1380 عنوان برگزیدهی بهترین رمان سال را از آن خود نمود. مستور در سال 1382 جایزه ادبی اصفهان را برای رمان استخوان خوک و دستهای جذامی دریافت کرد. او همچنین برندهی لوح تقدیر اولین دوره مسابقات داستان نویسی صادق هدایت شد.