کتاب صوتی بهترین شکل ممکن اثر مصطفی مستور

«عشق» در قلب و ذهن شما چه معنایی دارد؟ به تعداد تمام مردم کره‌ی زمین می‌توان برای کلمه‌ی عشق معنا پیدا کرد. زیرا هرکسی از دریچه نگاه خودش، عشق را معنا می‌کند. عشق می‌تواند شکل یک انسان، یک ساختمان، یک وسیله، یک گیاه و میلیون‌ها میلیون شیء باشد. اما از کجا باید فهمید که این احساس درونی نسب به یک انسان یا یک شیء عشق حقیقی است؟ شاید یک علاقه زودگذر باشد که فردا چشم بهترش را دیده و قبلی را فراموش کند. اما میان تمام رفتن‌ها و آمدن‌ها بالاخره دل و چشم ادمی در یک جا مانده و تکان نمی‌خورد. سال‌ها می‌گذرد اما حس آن لحظه همان‌قدر تازه و شفاف مانند روز اولش است. مریم قهرمان‌لو می‌گوید:«دوست بدارید و بگذارید دوست داشته شوید، آدم بدون این بساط‌ها، زندگی از گلویش پایین نمی‌رود، پس عاشق شوید.»

نقد و بررسی کتاب صوتی «بهترین شکل ممکن»

کتاب بهترین شکل ممکن توسط نویسنده ایرانی مصطفی مستور نوشته شده‌است. این کتاب در سال 1397 توسط انتشارات نشر چشمه به چاپ رسیده و منتشر شد. کتاب بهترین شکل ممکن مشتمل بر 6 داستان به نام‌های شیراز، بندر انزلی، مشهد، اهواز و اصفهان است. هرکدام از این داستانهای کوتاه به شکل جدیدی به تعریف عشق می‌پردازند. موضوع اصلی کتاب بهترین شکل ممکن عشق است. عشقی که مشخص نیست چه موقع و از کجا برسد. عشقی که شکل، رنگ و بویش برای همه افراد متفاوت است. مصطفی مستور با نوشتن هرکدام از این داستانها در یک شهر متفاوت به خواننده نشان داده‌است که عشق در میان تمام آدم‌ها شکلی متفاوت دارد. به علاوه در همه شهرها هست و همه باید روزی از این احساس سرخوش عشق لذت ببرند. وگرنه زندگی بدون دوست داشتن و دوست داشته شدن، چه معنایی دارد. گِل وجودی انسان با عشق برداشته شده‌است. پس چطور می‌تواند از آن فرار کند، زمانی که قبلش از عشق و مهر لبریز است.

در یکی از داستان‌های این کتاب به نام اصفهان تصویری از دو عشق متفاوت ترسیم شده‌است. داستان اصفهان از دو دوست صمیمی که مانند دوبرادر هستند آغاز می‌شود. هر دو دوست اعتقاد به عشق در یک نگاه دارند و می‌خواهد که به هرکس چشمشان خورد علاقه‌شان را ابراز کنند. راوی داستان، در ابتدا داستان عاشقی دوستش و سپس خودش را بازگو می‌کند. اردشیر برگی در یکی از روزهایی که هوس عکاسی به سرش زده بود به میدان نقش جهان رفت و در آنجا مشغول عکاسی شد. در آنجا دختری را دید و به قول خودش در یک نگاه عاشق شد. بالاخره توانست عشقش را به دختر که هما نام داشت ابراز کرد. هما دانشجوی رشته‌ی ادبیات فرانسه در دانشگاه اصفهان بود. اردشیر نیز دانشجوی معماری همان دانشگاه بود. پس از گذشت چند روزی اردشیر پیش پدر هما رفت و از علاقه‌اش به دختر گفت. پدر هما نیز دو شرط جالب اما عجیب برای اردشیر گذاشت. شرط اول این بود که پسر داخل شبستان مسجد شاه دقیقا زیر گنبد که صدا منعکس می‌شود، در مقابل همگان به هما ابراز علاقه کند. دومین شرط این بود که بروی تمامی پل‌های سیُ و سه پل بنویسد «هما ماه است». شرط اول انجام شد و نوبت به انجام شرط دوم رسید. اردشیر در یک روز بروی هفده ستون این جمله را نوشته بود. فردای آن روز اردشیر رفت تا بروی بقیه‌ی پل جمله را حک کند. اما آن روز اردشیر رفت و دیگر بازنگشت. پلیس‌ها گفتند که جسدش را در پایین دست زاینده رود یافته‌اند. اردشیر غرق شده بود زیرا اصلا شنا بلد نبود. راوی داستان نیز در یکی از روزهای گرم و طاقت فرسای تابستان دختری را دید که دل و دینش را یکجا برد. اما دخترک هیچ اعتنایی به او نکرد و رفت. حال که سال‌های زیادی از این دو ماجرا گذشته‌است. روای با داشتن همسر و فرزند، دلش پیش همان یک نگاه دخترک جا مانده‌است. اتفاقا نقش‌های «هما ماه است» نیز بروی ستون‌های سی و سه جا مانده‌است.

انتشار کتاب صوتی «بهترین شکل ممکن»

کتاب صوتی بهترین شکل ممکن در سال 1399 توسط انتشارات نوین کتاب منتشر شد. راوی این کتاب صوتی سروش صحت است. نسخه الکترونیکی کتاب بهترین شکل ممکن نیز در فیدیبو موجود است. شما می‌توانید کتاب صوتی بهترین شکل ممکن به قلم مصطفی مستور، خوانش سروش صحت و انتشارات نوین کتاب را از همین صفحه در فیدیبو دانلود و تهیه نمایید. صدای سروش صحت جان تازه‌ای به این کتاب بخشیده است.

سروش صحت در هشتمین روز از آذر ماه سال 1344 چشم به جهان گشود. او زاده‌ی شهر زیبای اصفهان است. آقای صحت تا پایان دوران تحصیل مدرسه در اصفهان زندگی می‌کرد. سپس در سال 1363 به تهران مهاجرت کرد. دلیل مهاجرت او قبولی در دانشگاه تهران بود. سروش صحت فارغ التحصیل رشته‌ی رادیولوژی، شیمی کاربردی، آلودگی و حفاظت از محیط زیست است. تحصیلات صحت در واقع هیچ ارتباطی با فعالیت هنری‌اش ندارد. او فعالیت هنری خود را در سال 1377 با بازیگری و نویسندگی در مجموعه‌ی «جُنگ 77» با مهران مدیری آغاز کرد. پس از این برنامه نام سروش صحت بر زبان‌ها افتاد و سال بعد یعنی در سال 1378 با فیلم سینمایی «شراره» به سینماها آمد. عمده فعالیت این هنرمند در زمینه نویسندگی و کارگردانی است. اما در حوزه بازیگری نیز فعالیت‌هایی دارد. از فعایت‌های هنری او در زمینه‌ی فیلم‌های تلویزیونی و سینمایی او می‌توان به گیج‌گاه، 50 کیلو آلبالو، قانون مورفی، گاو خونی، لیسانسه‌ها، فوق لیسانسه‌ها، پژمان، ساختمان پزشکان، شمعدونی و ... اشاره کرد. از کتاب‌های صوتی به روایت این هنرمند نیز باید به میگل و بهترین شکل ممکن اشاره کرد.

درباره‌ی مصطفی مستور نویسنده‌ی کتاب «بهترین شکل ممکن»

مصطفی مستور Mostafa Mastor زاده‌ی سال 1343 است. او در شهر زیبای اهواز چشم به جهان گشود. آقای مستور یکی از فارغ التحصیلان رشته‌ی مهندسی عمران از دانشگاه اهواز است. آقای مستور اولین اثر خود را در سال 1369 در مدجله کیهان به نام «دو چمخانه خیس» منتشر کرد. او پس از فارغ التحصیلی، به تحصیل در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی مشغول شد. آقای مستور فراتر از داستان نویسی، نمایش‌نامه نویس، مترجم و پژوهشگر نیز هست. او تاکنون داستان‌های بسیاری از جمله پرسه در حوالی زندگی، عشق روی پیاده‌رو، روی ماه خدا را ببوس، حکایت عشقی بی‌شین بی‌قاف و بی‌نقطه، زیر نور کم و ... منتشر کرده‌است. این نویسنده ایرانی جوایز بسیاری از جمله جایزه بهترین رمان سال 1382، جایزه بهترین رمان سال‌های 1379 و 1380 و لوح تقدیر مسابقه داستان نویسی صداق هدایت را دریافت کرده‌است. از آثار این نویسنده کتاب‌های بسیاری مانند سه گزارش کوتاه درباره‌ی نوید و نگار، رساله درباره‌ی نادر فارابی، دویدن در میدان تاریک مین، پیاده روی در ماه و ... در فیدیبو هم به صورت کتاب الکترونیکی و هم به صورت کتاب صوتی در فیدیبو موجود است.

بخشی از کتاب «بهترین شکل ممکن»

این گزارش ترکیبی است از چهار روایت کوتاه. در واقع و به طور دقیق‌تر، ترکیبی است از سه روایت کوتاه اصلی و یک روایت کوتاه‌تر فرعی. به این روایت فرعی بعدا اشاره خواهم کرد اما قبل از هر چیز باید به دو نکته‌ی مهم اشاره کنم. نخست این که حضور راوی در هر سه روایت اصلی بدون هیچ ترجیحی در یک سطح است. به عبارت دیگر، راوی در هیچ یک از این سه روایت نسبت به دو روایت رقیب خود اهمیت، اعتبار و اصالت بیش‌تری ندارد. نکته‌ی دیگر این که اين گزارش از اساس گزارشی عاشقانه نیست. هر نوع تأًویل عاشقانه از این متن به وضوح با قصد نویسنده در تعارض است. احتمالا هر تفسیر دیگری بر پایه‌ی تقدیر یا انديشه‌ی نفی جنگ و خشونت يا حتی ستایش زندگی، به حقیقت این گزارش نزدیک‌تر خواهد بود تا برداشتی عاشقانه. تصور می‌کنم تنها با توجه به این دو نکته است که می‌توان مفهوم این گزارش را چنان دریافت که نویسنده‌ی آن مایل است - یا دست کم آرزو دارد - درک شود.