معلمان راستین نشانمان می‌دهند که فراتر رفتن از ذهن تغییرناپذیر، زندگی کردن بدون دوقطبی‌سازی و شاد زیستن در یک وضعیت بی‌بنیاد واقعاً چگونه است. شاید آنها در مسیر بیداریِ‌شان هنوز راه زیادی در پیش داشته باشند، اما آن‌قدر پیش رفته‌اند که آسایش‌های سامسارایی کاذب را کنار بگذارند و بر الگوها و عادت‌های رفتاری خود غلبه کنند.

گرچه گاهی فراموش می‌کنیم، همه‌مان خوب می‌دانیم که دوستانمان نقش مهمی در زندگی‌مان دارند. توگمه زنگپو در کتاب خود، سی و هفت مشق یک بودی‌ساتوا، در دو بند به این اصل می‌پردازد. بند اول دربارهٔ دوری از تأثیرات منفی است: «با چندی از دوستان، زهر بیشتر‌و‌بیشتر می‌شود. مطالعه، تأمل و تمرکز ضعیف‌تر می‌شود، و عشق، مهربانی و شفقت کم‌رنگ‌تر. از دوستان بد حذر کن. این است مشق یک بودی‌ساتوا.»

منظور او از «زهر» هیجان‌هایی مثل خشم و حسادت و میل افراطی است. معاشرت با دوستانی خاص و حضور در موقعیت‌هایی مشخص به این هیجان‌ها دامن می‌زند. مثلا اگر در تلاشید اعتیاد به الکل یا مواد مخدر را ترک کنید، معاشرت با افرادی که در مصرف این مواد زیاده‌روی می‌کنند احتمال موفقیت شما را بسیار کم می‌کند. یا اگر می‌خواهید از منفی‌نگری نسبت به دیگران دست بکشید، شاید بهتر باشد از وقت‌گذرانی با دوستتان که به همه بدبین است دوری کنید. یا همان‌طور که پیش‌تر به آن اشاره کردم، اگر رفیقی دارید که دوست دارید همراه او پشت‌سر دیگران غیبت کنید، ممکن است لازم باشد باهم به توافقی مشترک برسید که این عادت را کنار بگذارید.»