کتاب خاطرات خانه ی مردگان اثر فئودور داستایفسکی نشر مجید

با خواندن مقدمه‌ی مترجم، پرویز شهدی، در این نسخه، متأسفانه بیشتر از آن‌که احساس ورود به دنیای فکری داستایفسکی را داشته باشم، حس کردم با نوعی پرونده‌سازی شخصی مواجه‌ام. فهرست کردن صفاتی چون «دزدی»، «تجاوز»، «آدم‌کشی»، «شهوت‌رانی»، «مال‌دوستی»، آن هم بدون تفکیک میان شخصیت‌های داستان و خود نویسنده، نه تنها غیرعلمی‌ست، بلکه نوعی بی‌احترامی به شعور مخاطب هم هست. تأسف‌بارتر آن‌که مترجم در لحنی که گویی از درون ذهن داستایفسکی باخبر است، ادعاهایی چون «او روحش را به شیطان نفروخت، اما فکر و قلمش را چرا» مطرح می‌کند؛ یا «آدم‌کشی را در ذهنش بارها و بارها انجام داده»، که بیشتر شبیه نوشته‌ای در حاشیه‌ی یک پرونده‌ی پلیسی است تا مقدمه‌ی ادبی یک رمان. ادعای تجاوز به یک دختر نابالغ که به تورگنیف اعتراف شده—بی‌هیچ منبع یا ارجاع تاریخی—بدون تردید مرز اخلاقی را رد می‌کند. حتی اگر چنین ادعایی در جایی مطرح شده باشد، آوردن آن در مقدمه‌ی ترجمه، آن‌هم بدون تحلیل یا توضیح، نوعی قضاوت‌گری غیرحرفه‌ای و مخرب است. مقدمه‌ها باید خواننده را آماده‌ی ورود به جهان اثر کنند، نه این‌که با زدن نویسنده به زمین، حس انزجار و قضاوت در ذهن مخاطب بکارند. این نوشته مقدمه‌ای برای شناخت داستایفسکی نیست. فقط تخریب است، در پوشش نقد.

کتاب بسیار زیبا، عمیق و تلخی بود و ترجمه هم قابل قبول. منتها یک نکته‌ی آزاردهنده هست که مربوط میشه به پیش‌گفتار مترجم محترم، جناب آقای شهدی. ایشان یک ادعایی رو مطرح کرده‌اند که من هیچ جا و تأکید می‌کنم در هیچ منبع دیگه‌ای و در هیچ سایت خارجی ندیدم؛ اینکه داستایفسکی روزگاری به دختربچه‌ای تعرض کرده و به تورگنیف جزئیاتش رو شرح داده! داستایفسکی یک بار خاطره‌ای از دوران کودکیش بازگو کرده بوده که در اون شاهد تجاوز به یک دختربچه و متأسفانه فوت دخترک بوده؛ نه اینکه خودش این کار رو کرده باشه. گویا آقای شهدی در خوانش زندگی ایشون در این قسمت دچار سوءتفاهم شده‌اند.

به نظر من نمی‌شه گفت کتاب بدیه ولی بی نظیر هم نیست... بزرگترین مشکل من با این کتاب توصیف های خیلی طولانی ایه که داره که گاهی حتی لزومی هم به بودن‌شون وجود نداشت و باعث بیش از حد کش‌دار شدن متن کتاب شده. وجود اسم های زیاد باعث سردرگمی آدم می‌شه. این‌طوریه که وقتی دو سوم کتاب رو خوندید، یادتون نمیاد اولش چی شده بود و چه‌جوری شروع شده بود??‍♀️ به خاطر تعداد صفحات زیادش هم صبوری ویژه ای می‌طلبه که بشینی و با حوصله بخونی و تمومش کنی. به نظر من از بخش بیمارستان به بعد جذاب تر شد و از این قسمت به بعد بیشتر مشتاق بودم بخونمش.

اولش که شروع کردم خیلی خوشم نیومد ولی بعدش دیگه نمیتونستم کتابو زمین بذارم ،داستایوسکی واقعا فوق العادس !!اونقدر قشنگ توصیف کرده زندان سیبریو که کامل میتونی تصورش کنی و از اون بهتر توصیف آدمها بود که فکر میکنی همه اونارم میشناسی.و بخشی که تو بیمارستان بود رو وقتی میخوندم حالت تهوع گرفتم انقدر که حس میکردم منم اونجام.و خیلی خوب میتونی شرایط زندانیارو درک کنی.در کل نوشته های داستایوسکی واقعا ارزش خوندن داره.

درویش قونیه

۱۴۰۴-۰۴-۰۹

5

این کتاب مخصوص مطالعه قبل از خوابه. وقتی می‌خواید فقط یه داستانی بخونید محض کیف کردن و گرم شدن چشم‌هاتون. نیازی نیست توی داستان و ماجراها و شخصیت‌ها دقیق بشید چون همونطور که از عنوانش پیداست اینها فقط مجموعه‌ای از خاطرات جالب و آموزنده ست که در عین اینکه تلخ و گزنده و غم‌انگیزند ولی با قلم جذاب داستایفسکی، کاملا دلنشین و بامزه و در مواردی بسیار خنده‌دار روایت شده‌اند.

با نسخه ی دیگه ای نشر نگاه ک مقایسه میکنم میبینم این روانتره و گاها اضافه داره بجای مشروب و ... نوشابه اورده نشر نگاه هم بی ایراد نیست داستانم خیلی خوب بود اسامی زیاده ک خب من طبعا خیلیارو هی یادم میرفت کی هستن و خودش باز ی تیکه کوچیک مینوشت ک یادت بیاد

به دلیل کنجکاوی زیادی که درمورد طرز تفکر داستایوسکی داشتم کتاب رو خواندم.توصیفات عالی و بی نقص بودند.ولی برادران کارامازوف چیز دیگری بود....

ترجمه خوبی داشت. نسبت به سایر کتاب‌های داستایوسکی ضعیف‌تر بود و بعضی جاها داستان از دستتون در میره. ولی باز هم مثل بقیه آتارش فضا سازی فوق العاده ‌ای داره.

سعید قاسمی

۱۴۰۳-۰۷-۲۴

5

خیلی عالی مخصوصا وقتی صوتیش رو هم کنارش داشته باشی و قشنگ بهش دل بدی تو رو میبره توی رویا و خیال همون صحنه‌ها رو عیننا میتونی برا خودت تجسم کنی و باهاش زندگی کنی

این کتاب با نام های دیگه هم منتشر شده مثل خاطراتی از خانه مرده ها و یادداشت ها از خانه مرده مجموعه اب بی نقص از حقایق