کتاب راهنمای نامتعارف خوشبختی مارک منسن نشر میلکان

در زندگی اغلب خود را در موقعیت‌هایی می‌یابید که هیچ راهی برای برنده‌شدن ندارید. به خودتان می‌گویید باید اجتماعی‌تر باشید؛ اما وقتی به رویدادهای اجتماعی می‌روید، تمام مدت آرزو می‌کنید ای‌ کـاش در خانه می‌مـاندید. وقتی مجردید، رؤیای ملاقات با فردی خاص را در سر می‌پرورانید؛ امـا وقتی وارد رابطه می‌شوید، در رؤیای زندگی مجردی فرو می‌روید.

مـا آدم‌هـا مـوجودات افتضاحی هستیم. راضی‌کـردن‌مـان غیرممکن است. نیازهـا و خواسته‌هامان به‌شکل شگفت‌آوری متناقض است؛ حتی اگر بتوانیم کـارهای ساده‌ای را درست انجام دهیم. 

سال‌هـاست درباره‌ی این موضوع نوشته‌ام کـه انسان‌هـا به‌گـونه‌ای تکامل یافته‌اند کـه همیشه به‌نحوی نـاراضی باشند. در زندگی، رهایی از رنج غیرممکن است. زندگی در اصل سلسله‌ی بی‌پایانی از مشکلات است کـه در آن حل یک مشکل صرفاً بـه معنای خلق مشکل بعدی است. به امید زندگی بدون مشکل نباشید؛ بـه امید زندگی‌ای پر از مشکلات خوب باشید.

همه‌مان این‌را تجربه کرده‌ایم: بعد از مـوفق‌شدن، اضطرابِ نیاز به کسب درآمد از بین نمی‌رود؛ بلکه به اضطراب ازدست‌ندادن پول تغییر شکل می‌دهد. احساس بی‌کفایتی وقتی تنها هستیم، با پیدا‌کردن شریک زندگی از بین نمی‌رود؛ بلکه به احساس بی‌کفایتی در برابر شریک زندگی‌مـان تبدیل می‌شود. ما بین خواستن تنهایی و خواستن همراهی دیگران، بین شایسته‌دانستن خـود برای چیزهـای خوب و احساس گناه بـه‌خاطر همان چیزها، بین اضطراب درباره‌ی آینده و کسالت از آینده، در نوسانیم.

آیـا بـالاخره روزی پیروز مـی‌شویم؟ یا محکومیم همیشه نـاراضی بمانیم؟ آیـا روزی می‌رسد کـه بتوانیم هـر چقدر دل‌مـان می‌خـواهد پیتزا بخوریم و خودمـان را بابت آن سرزنش نکنیم؟ 

اصلاً آیا امکانش هست کـه از زنـدگی‌مـان کـاملاً راضی باشیم؟ پـاسخ مثبت است: می‌توانیم راضی باشیم؛ اما کار ساده‌ای نیست.