کتاب شب های روشن و پنج داستان دیگر نشر انتشارات امیرکبیر

بسیاری از رمان‌های داستایوسکی از نظر زمانی فشرده هستند و تنها چند ساعت (صبور)، یا چند روز (شب‌های روشن) و یا چند ماه (مردم فقیر) را بیشتر در بر نمی‌گیرند. این عمل باعث می‌شود که نویسنده از اثرات گذشت زمان بر سرنوشت قهرمانان خود ر‌هایی یابد. درونمایه بسیاری از داستان‌های او را خودکشی، غرور پایمال‌شده، ارزش‌های از دست رفته خانوادگی و تجدید حیات معنوی از طریق رنج بردن تشکیل می‌دهد. داستایوسکی در سراسر داستان‌هایش از رنج انسان‌ها سخن می‌گوید، اما به شیوه‌ای دلنشین؛ گویی سخنان او همچون بارانی پرمهر و باصفا زنگ جهل و غم و ‌اندوه را از دل انسان می‌شوید و افقی زیبا را در برابر چشمان او به نمایش می‌گذارد. او چنین برداشتی را در پایان داستان «بزدل» با مهارت و به زیبایی تمام بیان می‌کند و شهر آرمانی‌اش را که او همیشه در پی آن بود، نمایان می‌سازد. در تمام داستان‌های بلند به‌طورکلی و در مورد این شش داستان به‌ویژه یک خط اصلی دیده می‌شود و آن عشق به انسان‌ها و یا دوست داشتن آن‌هاست؛ احساسی که سرچشمه تمام ویژگی‌های والای انسانی از قبیل فداکاری، ازخودگذشتگی و حق‌شناسی است که می‌تواند انسان را در دستیابی به مفهوم واقعی خوشبختی کمک کند.