کتاب مرگ ایوان ایلیچ لئو تولستوی نشر قطره

دنیا رهبری

۱۴۰۳-۰۶-۲۷

5

من ترجمه کتاب رو خیلی دوست نداشتم ولی بد هم نبود. چیزی که من از این کتاب دریافت کردم این بود که زندگی این آدم به دو بخش اصلی تقسیم شده بود. بخش اول که اصلا به مرگ فکر نمیکرد و یه جورایی خودش رو جاودان میدونست، مثل اکثرمون فقط سعی کرده بود اون چیزی که فک میکرد درست و عرف هست رو انجام بده. بخش دوم وقتی بود که بیمار شد و یه جورایی برای اولین بار فهمید که خب مرگ قراره سراغش بیاد، از اونجایی که تو بخش اول به شکل اغراق آمیزی مرگ رو فراموش کرده بود، توی بخش دوم هم به شکل اغراق آمیزتری ترس از نابودی کل زندگیش رو مختل کرد. نتونسته بود تو هیچ کدوم از بخشها تعادلی برقرار کنه که در پایان رنج وحشتناکی نکشه و البته دیگران رو هم آزار نده‌. اینکه تمام امیدش به یک باره از بین رفت و دیگه حتی ذره ای علاقه به اطرافیانش نداشت خیلی ترسناک بود. تنهایی عمیقش و رنجی که مثل باتلاق داشت غرقش میکرد. جمله آخر کتاب خیلی عمیق بود به نظرم..

آقا وجدانن وقتی همین نسخه‌رو میخونید راجب ترجمش هم نظرتونو بگید که با اطمینان خرید کنیم من همیشه این مشکلو دارم

اثری کوتاه و در عین حال پر محتوا به شدت واقعی و قابل لمس . این اثر بار دیگه حقیقت هراس انگیز و در عین حال امید بخش مرگ رو به من یاداوری کرد و این که باید روز به روز زندگی کرد و کامل نیز زندگی کرد بخشی از زندگی را به خاطر بخشی دیگر فدا نکرد و خود رو مشغول کار های پوچ و تصنعی نکرد و اشتیاق حقیقی و اجزای اصلی و دوست داشتنی مطلوب خود رو پیدا کرد و کنار هم چید و زندگی رو ساخت چرا که در انتها تمام اعمال برای انسان مرور میشه و بدتر از هرچیزی شرمندگی انسان در برابر خودش هست . این کتاب همچنین بی پرده حس مرگ و رو به افول رفتن رو به تصویر کشیده و قابل درک کرده است . اثری بی نظیر

فوق‌العاده این کتاب رو وقتی میخونی همش به این فکر میکنی که چه غلطی درطول زندگیت داری میکنی،کارهایی که ما انجام میدیم اونقدر ارزشمند هستن که بعدها بهشون افتخار کنیم یانه دریک کلمه میگم فوق‌العاده و تاثیرگذار ???

مهر آسام

۱۴۰۴-۰۷-۱۰

3

می توان گفت که کتابی عبرت آموز بود، کتاب بهت نشون میده که در هر لحظه از زندگیت به نوع زندگی کردنت توجه داشته باش که ارزش داشته باشه، ببین عمر و سرمایه ات رو صرف چه کاری و چه کسانی میکنی... در مورد این سبک کتاب هایی که در مورد مرگ هست من سه شنبه ها با موری رو بیشتر از این کتاب ترجیح دادم چون به نظرم یه قدم فراتر رفته و به انسان یاد میده که چطور بهتر از این سرمایه استفاده کرد... آخرش خیلی یه دفعه ای به پایان رسید، دوست داشتم در مورد مواجهه اش با مرگ بیشتر میگفت و عمیق تر می بود...

بسیار کتابی با گزارش دقیق هست. فقط چند نکته به ناشران محترم در خصوص جلد کتاب ایوان ایلیچ یک مرد ۴۵ ساله بوده در صورتی که عکس صفحه مربوط به فردی بالای ۷۰ سال می باشد. شاید در انتخاب جلد کتاب بشه بهتر انتخاب کرد. نکته بعدی در خصوص ترجمه برخی قسمت ها بسیار تحت الفظی ترجمه شده بود و معنا وضوح خودش را از دست داده بود در کل کتاب فوق العاده ای است و به عنوان یک پزشک برخی آلامی که بیماران محتضر از آن رنج میکشن را به شکل زیبایی بیان کرده است.

شاید بعضی از دوستان از ادبیات روسی لذت ببرند ولی من به شخصه اصلا واسم جذاب نیست مخصوصا از اسمهاشون که اصلا تو ذهنم نمیره و در حین داستان مدام حواسم پرت میشه ، به نظر من واقعا ادبیات روسی خسته کنندست ، هیچ کتابشو نتونستم تا آخر بخونم ، البته فقط نظر شخصیم رو گفتم ،

داستانی روان و خوش خوان، و حرف‌هایی تامل برانگیز و در عین حال ساده و دور از تکلف. واقعا بعضی وقتها آنقدر برای منافع بیشتر، به دنبال جلب نظر و تایید دیگران می‌رویم که زندگی خودمان را فراموش می‌کنیم و در حالی که حواسمان نیست و فکر می‌کنیم همه چیز خوب است، پر از حسرت می‌شویم و یک روز ناگهان می‌فهمیم که هیچ چیز برایمان نمانده، انگار برای هیچ آن همه تلاش و سختی را به جان خریده‌ایم.

نويسندگان روسی روانشناسان صاحب نظری بودند و جزییات رفتار انسان رو زیبا و دقیق می‌نوشتند. از این جهت ادبیات کلاسیک روسیه رو دوست دارم. بنظرم این داستان میخواد بگه مرگ جزئی از زندگی هست و باید بعنوان واقعیتی نزدیک پذیرفتش که برای همه اتفاق میفته. مرگ بد نیست و دیر یا زود همه مون باهاش مواجه میشیم

این کتاب یک داستان کوتاه و بی نظیره ، تا به حال ۳بار در طی ۵سال اخیر خوندم، واقعا به همه دوستان توصیه میکنم حتما حتما حتما یکبار بخونید،برخلاف آناکارنینا ، اصل طولانی نیست و واقعا دید جدیدی به زندگیتون میده.داستان این کتاب برای تک تک ما رخ خواهد داد فقط با کمی تغییر ...