کتاب تپه های سبز آفریقا ارنست همینگوی نشر انتشارات کتاب خورشید

گاوبازی و شکار از جمله علاقه‌های همینگوی بودند. او از طریق نوشتن درباره آنها ضمنا می‌خواست دست به تجربیات تازه‌ای بزند که جنبه ادبی داشته باشد. از این رو خیلی‌ها تپه‌های سبز آفریقا را شکار ادبی خواندند چون از نظر همینگوی فرصتی بود تا به قول خودش کتابی مطلقا واقعی بنویسد، در واقع آزمایشی به کار بندد تا ببیند که وصف یک سرزمین و گردشی یک‌ماهه به منظور شکار، در صورت روایت جز به جز آن، می‌تواند با اثری تخیلی رقابت کند یا نه. به عبارت دیگر رئالیسم بدون تخیل که تنها صورت گزارشی دارد اصولاً می‌تواند جذابیت ادبی داشته باشد؟ همینگوی می‌گفت: «باید نثری به وجود آورد که فراتر از شعر رود.» شاید هم کنیای دلفریب سال‌های ۱۹۳۰ این امکان را به او داد تا در ترسیم مناظر همان طور که آرزویش بود چونان نقاشان امپرسیونیست فرانسوی عمل کند. امّا در روایت این کتاب، تأثیر مستقیم ماجراهای هاکلبری فین اثر مارک توین کاملاً مشهود است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت، به ویژه در توصیف رودخانه و جنگل. و اینکه می‌گویند تپه‌های سبز آفریقا بیانگر یک شکار ادبی است چندان هم دور از واقعیت نیست.