کتاب ندای درون نشر انتشارات جامی

تعدادی دشمن پنهان در کمین اویند تا آرامشش را برهم زنند و بنیانش را فرو ریزند. ابری کدر آهسته و آرام، به سمت او حرکت کرد و جلوی خورشید را فراگرفت و روشنایی روز را تیره ساخت. پرده‌ای از اندوه، او را احاطه کرد و تارهایی که او را به سرچشمه‌های زندگی پیوند می‌داد، از هم گُسیخت.

از اظهار نظر وضع و حال خود می‌گریزد، تا بگذرد و آنگاه گفتگو اینگونه آغاز شد :

حالت خوب نیست؟ فکر نمی‌کنم مربوط به تندرستی باشد و حال آن که خودت طبیب هستی!

دوستان کاملا مرا معاینه کردند و به تندرستی‌ام رشک بردند.

پس چه اتفاقی برای تو افتاده است؟ آیا حالت اوژانسی داری؟

من دنبال او هستم، ولی اثری نمی‌یابم.

شاید این همان خلأ پس از کار روزانه باشد؟

این خلأ مگر کجاست؟ من وقت فراغت ندارم؛ باشگاه می‌روم، دوستانی دارم، موسیقی گوش می‌کنم، کتاب می‌خوانم؛ وقتم پُر است.

هرگاه نگاهی به گذشته می‌اندازد، گزارش مختصر و روشنی به او داده می‌شود که گذشته‌اش در بهترین وضع بوده است.

-از متن کتاب-