کتاب صوتی خورد و خوراک دیکتاتورها نشر توسعه محتوای لحن دیگر

- از متن کتاب: «کارد و چنگال دستتان است؟ دستمال سفره روی پایتان است؟ فارغ از این‌که آماده‌اید یا نه، لطفاً اندکی حوصله کنید. ابتدا توضیح کوتاهی داریم. پیش از این‌که سراغ منوی اصلی برویم، می‌خواهم برایتان بگویم که چطور چیزی نمانده بود آشپز شوم. حول‌وحوش بیست‌ودوسالگی، تازه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بودم که برای دیدن چند دوستم به کپنهاگ رفتم. رشته اتفاقاتی پیش آمد و چند روز بعد شغلی در آن‌جا پیدا کردم: شستن ظرف‌ها در یکی از رستوران‌های مکزیکیِ مرکز شهر. البته که کار سیاه بود اما درآمد چهار روزم معادل حقوق یک ماه معلمیِ مادرم در لهستان می‌شد. همین مسئله باعث می‌شد بوی چربیِ سوخته را، که به هیچ وجه از لباس‌ها و تنم پاک نمی‌شد، و همین‌طور دکور افتضاح آن‌جا را تحمل کنم. در آن رستوران، آدم مدام پایش به کاکتوسی می‌خورد و روی دیوارها هم جاتپانچه‌ای‌ها و کلاه‌های لبه‌پهن قلابی آویزان بود و هر شب دست‌کم یکی از مشتریانِ مستِ از تکیلا سعی می‌کرد آن‌ها را بدزدد. درهای سالن غذاخوری شبیه درهای کافه‌های وسترن بود؛ آشپزخانه تنها جایی بود که می‌شد درهایش را بست. و چقدر خوب که این‌طور بود چون بهتر بود که مشتری‌ها ندانند آن پشت چه خبر است.» *** «نوشتن این کتاب در چهار قاره، چهار سال زمان برد و بدون کمک افراد بسیاری منتشر نمی‌شد. در درجهٔ اول مایلم از سرآشپزهای دیکتاتورها تشکر کنم که پذیرفتند با من صحبت کنند. همچنین مایلم از راهنماها و مترجم‌هایم تشکر کنم که در میدان به من کمک کردند. آنان را با وسواس بسیار انتخاب کردم چون نه تنها باید آشپزها را برایم پیدا می‌کردند، که وظیفهٔ آسانی نبود، بلکه باید آن‌ها را قانع می‌کردند تا با من صحبت هم بکنند. به لطف آنان، توانستم با هر کدام از این آشپزها جوری دیدار کنم که گویی دارم به دیدار یکی از دوستانم می‌روم. و به لطف گشودگی و توانایی‌شان، آشپزها چیزهای بسیاری را به ما گفتند که تا به حال به کسی نگفته بودند. - این افراد عبارتند از: عراق، حسن عاشور، ابراهیم الیاس، مارکوس فری‌من، اوگاندا، کارل اودرا، جولیا پروس، آلبانی، لیندیتا چلا، بسار لیکمتا، کوبا، خورخه کوتیلا، میگوئل اکس، کامبوج، یین سئوم».