کتاب اتحادیه ابلهان نشر رادیو گوشه - نسخه صوتی

نامه‌ای برای جان کندی تول نویسنده‌ی اتحادیه‌ی ابلهان اقای نویسنده‌ی عزیز سلام الان که می‌نویسم برایت قریب به شصت سالی از مرگ خودخواسته‌ی شما گذشته. با شنیدن رمان اتحادیه‌ی ابلهان مدام این جمله در سرم می‌چرخد که چه حیف. چه حیف که ما را از خواندن دیگر آثارت محروم کردی. راستش را بخواهی وقتی داستانم را برای چند ناشر فرستادم به تو فکر می‌کردم. در تمام مدتی که منتظر بودم تا پاسخی بدهند و کورسوی امیدی به دلم بتابد، به شما فکر می‌کردم. نه نشنیده بودم اما داشتم افسرده می‌شدم. چه برسد به شما که برای چندین ناشر فرستادید و چندین بار نه شنیدید. چه حال بدی دارد نه شنیدن وقتی که می‌دانی نوشته‌ات خوب است و بقیه نمی‌فهمندش یا نمی‌خواهند بفهمند. نه من خودم را یا نوشته‌هایم را با شما مقایسه نمی‌کنم. اما شاید بتوانم کمی افسردگی‌ات را درک کنم چون در تمام یک ماهی که منتظر رسیدن پاسخ ناشر بودم انگار که به قول ایگنیشس شخصیت اصلی رمانت در مغاک فرو رفته بودم. داستانت طنزی است شاهکار، نه از آن دست طنزهای سطحی و سخیف. از شما چه پنهان، اول فکر می‌کردم شاید به دلیل داستان زندگی‌‌ و مرگ دلخراشت است که رمانت اینطور فروش رفته. اما هر چه جلوتر رفتم بیشتر فهمیدم که چه هوشمندانه وقایع را چیده‌ای و راستش را بگویم شخصیت‌ تک‌تک کاراکتر‌های داستانت واقعی و رشک‌برانگیز بود. اقای تول الان کجایی؟ هر جا هستی صدای مرا بشنو. من از ایران و با زبان فارسی داستانت را شنیدم و می‌خواهم بگویم کتابت معرکه بود. همسرم، دوستانم، و خیلی های دیگر هم اثرت را دوست داشتند و از خواندنش لذت بردند. ببخش که نفهمیدندت و در زمان حیاتت قدرت دانسته نشد. هر چند که چیزی که بر تو گذشت قابل جبران نیست. من آدم خوشبینی هستم، امید دارم که نامه‌ام به دستت می‌رسد.

Elham Kharidar

۱۴۰۳-۰۹-۲۶

5

تا قبل ازاینکه کتاب صوتی «اتحادیه ابلهان» رو گوش بدم نمی دونم چرا همیشه فکر می کردم که این کتاب یه رمان فلسفی طور دارکه و قراره خیلی تلخ باشه. اصلا فکرشو نمی کردم که طنزه! البته خب طنز به شیوه امریکایی از نوع Dark humor. هرچند من نمی تونم زیاد دارک بهش بگم. انتقادات نویسنده در قالب شخصیت اصلی رمان، ایگنیشس، بسیار رک و راست و بی رودربایستی به جامعه بی بند و بار، متوهم، خودشیفته و سراسر تناقضه. البه باید بگم ایگنیشس نمی تونه واقعا خل و چل باشه. اتفاقا برعکس بسیار تیزبین و خیلی باهوشه. یه آدم دیوونه نمی تونه اونطور نامه ها و یادداشت های روزانه ای بنویسه. چرا از نظر بقیه دیوونست؟ چون خب عکس العملش در شرایط مختلف با مردم عادی متفاوته. لباسای خز می پوشه که تو ذوق می زنه. چاق و خپله. تو سینما وقتی که یه فیلم مبتذل رو میبینه که عنوان هنر رو یدک میکشه با فریاد اعتراض گونه اش جمع خوش باور عوام رو بهم میزنه. ایگنیشس یه عنصر چاق و بیریخته که به وضوح هر چه تمام تر حقیقت رو فریاد می زنه. حقیقتی رو که ما دلمون نمی خواد در ورای روزمرگی هامون ببینیمش. رمان به صورت چند تا داستانه که بصورت موازی پیش میره و در نهایت در یه نقطه همشون بهم می رسند. اوج داستان به نظرم نامه ای بود که ایگنیشس تو کارخونه شلوار لیوای به یکی از منتقدین می نویسه البته با امضای جعلی صاحب کارخونه و نامه اش رو اینطور شرع می کنه: جناب آقای .....؛ مونگول محترم..... گویندگی آقای عقیل پور و خیاط خیلی عالی بود و گویندگی صدای مادر ایگنیشس به نظرم خیلی بامزه اجرا شده بود.

نمیدونم مشکل از کجا بود، نوع خواندن یا داستان. در کل تا انتها گوش کردم ولی شاید با توجه به اول کتاب انتظارم خیلی بالا رفته بود. یکمی سخت ارتباط برقرار کردم. شاید برای زمان خودش خیلی خوب بوده ولی من با جز از کل مقایسش کردم. اگر جز از کل ۱۸ باشه این کتاب نهایتا ۱۳ میتونه بگیره. البته جز از کل بیشتر فلسفی تر بود و این کتاب تمرکزش مقداری بر جامعه امریکا و سیاست های اون موقع بود. نگاه و تبعیض سرمایه داری نسبت قشر کارگر مخصوصا سیاه ها و تفکرات مختلفی که بیان شد در نوع خودش خوب بود ولی نمیدونم چرا برام روند کندی داشت. مخصوصا دعواهای ایگنیشز با مادرش خیلی برام کسل کننده بود. در کل نکات مثبتی هم داشت اما من ارتباط نتونستم بگیرم. شاید نسخه خواندنیش بهتر باشه. در رابطه با دوست عزیزی که لطف کردند کتاب رو خواندنت ، صدای راوی که صدای اصلی خودشان است خیلی دوست داشتم ولی بقیه کاراکترهارو که تقلید کردند نه دوست نداشتم مخصوصا اون کارگر سیاه که در بار کار میکرد. شاید کتاب با لحن جدی تری خوانده میشد و جملات طنزی که بیان میشد خودش جذاب تر میکرد کار رو. به هر حال ممنون از زحمات ایشون.

این کتاب هم از لحاظ محتوا هم ترجمه و هم اجرا یکی از جواهراتی بود که توی فیدیبو پیدا کردم. طنز اجتماعی نکته‌سنجانه و داستانی ساده که از چند جهت به موازات هم روایت میشه و دیالوگهای درخشان بخصوص دیالوگهای ایگنیشس و نامه‌نگاریهاش با میرا و همینطور دیالوگهای جونز و بسیاری عوامل دیگه از جاذبه‌های دلچسب کتاب هستند. واقعا عجیبه که هیچ ناشری حاضر نمیشه این کتاب رو که شاهکار بودن بر جبینش می‌درخشه در زمان نویسنده چاپ کنه. ظاهرا بعدها هم که کتاب به شهرت جهانی می‌رسه چند بار تصمیم می‌گیرن ازش فیلم بسازن که هر بار به دلیل مرگ یکی از هنرپیشه‌های اصلی یا عوامل سازنده، پروژه متوقف میشه. همه اینها وقتی در کنار خودکشی نویسنده قرار می‌گیره باعث میشه بعضیا به یجور طلسم درباره این کتاب اعتقاد پیدا کنن. آقای عقیلی پور هم که هر کتابی ازش گوش کردم یکی از دیگری بهتر بوده

با سلام و ارادت. کتاب اتحادیه ابلهان قطعا به اندازه تعاریفش نبود. اگرچه شروع داستان پرقدرت بود و چیز جدیدی برای ارائه داشت اما به تدریج گرفتار تکرار شده و از طراوتش کاسته میشود. شخصیت رایلی منحصر به فرد و خلاقانه است. شخصیتهایی که به خیالشان بسیار میدانند و از قضا درس خوانده و دانشگاه رفته هم هستند. به لحاظ قدرت نوشتار و طنز نوشتاری با ظرافت میتوان مشابه کتاب راهنمای اتو استاپ زنهای کهکشانی دانست. البته که آن کتاب بسیار جسورانه تر و فانتزی تر بود. بیشتر منظورم شیوه نگارشی است. به طور کلی اگه به ورطه تکرار نمیافتاد و داستان تنوع بیشتر و شتابان تری میداشت بهتر میشد. داستان پتانسیلش را داشت به نظرم که کلی اتفاقات اعجاب ان.یز رقم بزند و انتظارم هم همین بود. به طور کلی خواندن یا شنیدنش خالی از لطف نیست. به نظرم نسخه شنیداری نیز بسیار خوب بود. مهمی که داشت فراموشم میشد ترجمه بسیار عالی آقای خاکسار است که همچون دیگر ترجمه ها عالی بود.

کتاب یه شاهکاره که شاید فلسفه ی پنهان در طنزی که داره درکش برای هر کسی راحت نباشه. همون طور که خود نویسنده در زمان خودش درک نشد. ازش قدر دانی نشد و ادبیات دنیا از وجود یک نابغه محروم ماند. به نظر من نویسنده شخصیت پیچیده و چند لایه ی خودش رو در قالب ایگنشز وارد داستان کرده. کسی که به ظاهر احمق و بد ریخت و خنده داره. اما جهان بینی خاص خودش رو داره که اون رو تنهاتر و تنهاتر میکنه. با هر خنده ی بلندی که در میان پاراگراف ها زدم دلم برای نویسنده ی جوان آتش گرفت. برای غم و تنهایی و نبوغی که اون رو به مرگ کشوند. در حقیقت اتحادیه ی ابلهان همون ناشرها و انسان های ابلهی بودن که اون رو جدی نگرفتن و قدرش رو ندونستن.

دو تا ستاره ای که میدم برای قدردانی از گوینده عزیز در نقش ایگنیشس هست و نه کتاب! ۴۷٪ از کتاب رو گوش دادم و همش منتظر اونجاهایی بودم که میگن خنده داره! یکی دو بار یه لبخند کوچیک اومد روی صورتم ولی بسیار کتاب اعصاب خرد کنیه. این چه طنزیه که ایگنیشس یه آدم نفرت انگیز کثیف خود بزرگ پنداریه. ایگنیشس دقیقا دقیقا هم اتاقی من در دوران دانشجوییه. ۹۰٪ شباهت داره با فردی که دو سال حال منو بد کرد و سعی داشت به دنیای افسرده خودش واردم کنه و در عین حال فکر می کرد فهمیده ترین فرد عالمه و خدا بهتر از اونو نیافریده. حالم به هم میخوره از امثال ایگنیشس و حرومشون باد اکسیژنی که مصرف می کنند.

کارکتر های این داستان توی ذهن شما نفش میبندن و شخصیت پیدا میکنن و شما رو به خودشون وابسطه می کنن. شما تا انتهای کتاب هم که میرسید هنوز نمی دونید این کتاب چی داره که همه انقدر دوستش دارن ، از جمله خودتون! و کتاب فقط در چند قسمت آخر تازه تصمیم میگیره کمی از راز و رمز تو دلبرو بودنش رو نشونتون بده و به صندلی میخکوبتون کنه. و همه اینا وبا وجود اجرای به شدت روان، گیرا و فرحبخش این کتاب صوتی است که با اجرای فوق العاده خود به تک تک سخصیت ها روح بدهد تا شما را به ذات و حس و حال شخصیت ها بیشتر نزدیک کند. قطعا اگر دنبال کتابی حال خوب کن و سرگرم کننده هستید حتما این کتاب را امتحان کنید

همه چی بستگی به نوع نگاهتون داره، با تفاوت فرهنگی و تکیه کلام های اقلیم های مختلف سخت میشه همه طنز ها رو درک کرد. ولی نگاه نویسنده به حماقت ها و بلاهت گسترده و جاری در جوامع رو دوست دارم و بهش معتقدم. ابله همه جا هست. هر کدوم از ما یجایی از زندگیمون بودیم. اگه با فرهنگ کم رنگ امریکا آشنا نباشی ازش لذت نمیبری. ما ایرانی ها عمق زبانمون اجازه نمیده از قرقره افکار وام گرفته شده از بقیه جوامع لذت ببریم. اینجا طنز و هجف از هم تمیز داده میشه. با خوندن این کتاب بیشتر از کشورم و فرهنگ مردم حتی ابلهش خوشم اومد.خییلی فاصله هست بین ملت ها. خیلی

با سلام به همه ی عزیزان اهل فرهنگ و هنر و ادبیات . داستان این کتاب کاملا آمریکایی با ادرس هایی از کوچه و پس کوچه های شهر نئواورلینز است که قطعا لذت خواندنش برای یک آمریکایی دو چندان است . کتاب دارای داستانی طنز سیاه و نیش و کنایه به. زندگی مدرن در قرن بیستم دارد . شخصیت اصلی داستان بسیار دوست داشتنی و گاهی بسیار تهوع آور می شود . صدای دوستان راوی آقایان عقیلی پور و خیاط خوب و دلنشین می باشد . توصیه به دوستان عزیز : اگر شروع به شنیدن داستان کنید بقدری جذاب هست که نتوانید رهایش کنید و باید تا آخر ادامه بدید .