کتاب دو دنیا

یکی از بهترین کتاب هایی که خوندم

خاطره های پراکنده رو لطفا بیارید فیدیبو 🙏❤

این کتاب بی نظیره. ... آدم رو میبره به جاهایی که از یادش رفته...روزهای غم ،اندوه،شادی ،لذت و شور روزهای گذشته..

این کتاب رو همین امروز تمام کردم کتابی که تا تمومش نکنی زمینش نمیذاری قلمی شیرین و متفاوت تشریح فضا بسیار عالی و در گیرشدن با داستان و صحنه و عواملش بسیار عالی و بالا اونقدر قشنگ خاطرات خفته خوانند ه رو بیدار میکنه که برای آن حدی نمیتوان تصور کرد. غیر ممکن است کسی این کتاب را بخواند و بخشی از زندگی خود را با آن مطابق نبیند. ترقی تمام این خاطرات را در جوالدوزی میریزد و با نوک آن جوالدوز در تمام مغزت به کاوش میپردازه و تمام سلولهای مغزت رو به جنبش وامیداره تا تمام خاطره هایت رو جلو چشمات زنده کنه. مرگها، عروسیها، ناکامیها، نداریها، و تمام اون چیزهایی که برات حسرت شده.... تمام اونهایی که برات حسرت شدن..... (از زندگیت لذت ببر و اجازه نده چیزی پیش بیاد که بعدها حسرتش را بخوری). کتاب اونقدر زنده است که بارها و بارها برمیگردی و برای مرور گذشته روی جملاتش خیره میشی ترقی در ابتدای کتابش گفته که این کتاب دنباله ی کتاب خاطرات پراکنده است که متاسفانه ندارمش و در دسترسم نیست ولی مطمئنم آن کتاب هم به زیبایی این کتاب است. جمله هایی از کتاب: بعضی زخم ها هستند که جوش نمیخورند. مزمن میشوند و با گذشت زمان عمیق تر میشوند. پدر معتقد بود الاغ همیشه الاغ می ماند. چه پیر چه جوان. تهران، با آن حرف بازیگوش "ر" که زیر زبان میغلتد، و آن "آ"ی کشیده بلند، مثل دهانه وسوه انگیز بازاری رنگین، من را در خود فرو میکشد. کسی از دور صدایم میزند، کسی از آنسوی کوه ها و دریاها.

دو دنیا پازلی ست از خاطرات پراکنده و وابسته ی یک ایرانی دلتنگ و تمنامند وطن و کودکی؛ پازلی که باید تا خواندن آخرین داستان (بخش) منتظر ماند تا تکمیل شود. اگر بخواهیم روانکاوانه نگاه کنیم، داستان دو دنیا داستان انسانی دردمند است که مرگ را، مهم ترین حقیقت مسلم وجود را فراموش کرده است. تنها با مواجهه با مرگ و زوال است که زندگی معنا و اهمیت خود را در ذهن او بازمی یابد. همان طور که فروید روان ما را در کشمکش دو رانه (ساءق) ی اروس (شور زندگی) و تاناتوس (مرگ) تعریف کرد. بعد از مدت ها خواندن متنی ادبی، چه شعر و چه داستان، این چنین سرشارم کرد و همانند راوی، به قدرت شگفت ادبیات و رمان برای نجات انسان ایمان آوردم.

خاطره‌های پراکنده ترقی رو هم بخونید

عالی بود خصوصا وصف مکانها ادم میبرد به سالهای دور

بالاترین سطح ممکن!

وصف سال های قبل از انقلاب از زبان جمعیت یک درصدی متمول اون زمان.

کتاب خوبی بود.