کتاب سوءتفاهم نشر انتشارات پر

سوءتفاهم نمایشنامه‌ای است كه توسط آلبر كامو نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی نوشته شد. این اثر را کامو در سن 28 سالگی و در آغاز جنگ جهانی دوم، زمانی که کشور فرانسه در اشغال آلمان نازی بود نوشت كه در سال 1944 برای نخستین بار به روی صحنه رفت. سوءتفاهم ماجرای زندگی مردی به نام «ژان» است که بعد از بیست سال دوری از مادر و خواهر خود، در حالی که ازدواج کرده و سرمایه‌ای کسب کرده است به خانه باز می‌گردد تا مادر و خواهرش را نیز در خوشبختی خود سهیم کند. او بعد از ورود به مهمانخانه‌ای که مادر و خواهرش آن را اداره می‌کنند متوجه می‌شود که بعد از گذشت این همه سال، خانواده‌اش در لحظه ورود، او را نشناخته‌اند. همسرش از او می‌خواهد که به نزد آنها برود و خیلی راحت و ساده بگوید «من آمدم». ژان که در ابتدا همین تصمیم را داشته، بعد از برخورد سرد خانواده‌اش، از آن منصرف گشته و به زنش پاسخ می‌دهد: «بله همین تصمیم را داشتم، اما فکر من پر از تصورات خودم بود و به من که منتظر پذیرایی گرم و نرمی بودم، در مقابل پولم، فقط آبجو دادند. همین مطلب کلمات را از دهان من سترد و خیال کردم که باید همین جور ادامه بدهم و خود را معرفی نکنم.» اما این همین جور ادامه دادن او، فاجعه به بار می آورد...

سوءتفاهم از لحاظ ساختار بازگشتی است به تئاتر یونان: آن حالت خشک آدمک‌وار دو زن، زنجیره‌ی مرگبار جنایتی که جنایتی دیگر را به دنبال می‌آورد، قتل در درون خانواده، پیشرفت توقف‌ناپذیر و تعدیل‌ناپذیر قصد و نیت نخستین، و درون‌مایه‌ی بازشناسی.

این نمایشنامه كمابیش می‌تواند یادآور انسان‌هایی بیگانه باشد. تراژدی كه بار دیگر با تصویر كشیدن مرگ ژان پسر خانواده، از دست دادن فرصت را یادآور ما می‌شود. هنگامی كه او خود را به دست تصادف می‌سپارد و به نیروی وقایع ایمان دارد، می‌توان گفت او از شوخی و بازی خود را به كشتن می‌دهد. پس هرگز آدم نمی‌تواند همیشه بیگانه بماند و به یافتن معنایی برای خودش نیازمند است.

در سوء‌تفاهم صحنه‌ها بسیار زنده و برانگیزاننده است و استادی کامو در پرداختن آنها شایسته تحسین، ولی نه‌تنها صحنه‌پردازی استادانه است بلكه محتوای سوء‌تفاهم تنها یک داستان یا نمایشنامه ساده نیست، بلکه قصه‌ی زندگی همه انسان‌ها است، چرا که زندگانی همه‌ی ما مملو از سوء‌تفاهم است و برای همین است كه خوانندگانی كه این كتاب را خوانده‌اند، همه بر این عقیده هستند كه باید این نمایشنامه‌ را با تفكر و بینشی فراتر از یك داستان ساده خواند و در هر بار خواندن دنیای جدیدی از اندیشه‌ای آگاهانه نسبت به مسایل پیرامون كسب كرد.