کتاب صوتی نفوس مرده نشر آوانامه

- بنیان‌گذار سبک رئالیسم انتقادی در ادبیات روس: «نیکلای واسیلییویچ گوگول» از بزرگ‌ترین نویسندگان ادبیات روسیه و البته جهان است. او آوریل ۱۸۰۹ در ایالت پولتاوا، واقع در اوکراین کنونی، متولد شد. پس از پایان تحصیلاتش با رؤیاهایی بزرگ به سن‌پترزبورگ رفت؛ اما از این شهر بزرگ، مقامی جز یک کارمند ساده نصیب گوگول نشد. ورود نیکلای به دنیای ادبیات هم چندان پرفروغ نبود. نخستین منظومه‌ی او سال ۱۸۲۹ چاپ شد و نویسنده پس از عدم موفقیت کتابش، خود بیشتر نسخه‌های آن را خرید و آتش زد. اما داستان‌های کوتاهی که گوگول در سال‌های بعد نوشت، با اقبال عمومی و همین‌طور تحسین «الکساندر پوشکین» مواجه شدند و تسکینی بودند بر سرخوردگی‌های این نویسنده‌ی جوان. پس از آن و تا پایان عمر کوتاهش، نیکلای گوگول آثار ارزشمندی را به ادبیات داستانی و نمایشی جهان افزود که اکنون از او به یادگار مانده‌اند و الهام‌بخش هنرمندان بزرگی نیز بوده‌اند. «نفوس مُرده»، «یادداشت‌های یک دیوانه»، «تاراس بولبا»، «پرتره»، «شب‌نشینی‌های دهکده‌ی نزدیک دیکانکا» و نمایشنامه‌های «بازرس»، «شنل»، «عروسی» و «قمارباز» از مهم‌ترین آثار گوگول هستند که به فارسی نیز ترجمه شده‌اند. - دست‌نوشته‌هایی که سوختند: «نفوس مُرده» نخستین بار در سال ۱۸۴۲ منتشر شد؛ یعنی هفت سال پس از آن‌که گوگول کار روی آن را شروع کرده بود. ایده‌ی نفوس مُرده را شاعر بزرگ روس، پوشکین، به او پیشنهاد کرد. نویسنده در سال‌های کار بر این رمان، زمانی را در رُم سپری کرد و از آثار هنری بی‌همتای موزه‌های این شهر، توشه‌ای برای پرداخت داستانش به دست آورد. گوگول به‌خوبی بحران‌های اقتصادی و اجتماعی و حتی روحانی زمانه‌اش را به تصویر کشیده و نقدهای خود بر سرمایه‌داری را نیز در میان داستان گنجانده است. با آن‌که بیش از ۱۷۰ سال از انتشار نفوس مرده‌ی گوگول می‌گذرد، زبان داستانی او همچنان جذاب و محتوای سطور کتابش هنوز بدیع است. نزدیک به ده سال بعد از انتشار این کتاب، گوگول جلد دومی نیز برای آن نوشت. اما او که خود از نتیجه‌ی تلاشش راضی نبود، در نتیجه‌ی حرمانی آنی، دست‌نوشته‌های دنباله‌ی نفوس مُرده را سوزاند. او تنها چند روز پس از این اقدام، در مارس ۱۸۵۲ و زمانی که فقط ۴۲ سال داشت، درگذشت تا در کنار میراثی که برای جهان ادبیات به‌جا گذاشت، حسرتی نیز به دل دوست‌داران آثارش بماند که از آخرین نوشته‌های پیش از مرگ گوگول، محروم ماندند. - مزایای مُردگانی که هنوز رسماً نمرده‌اند! این کتاب داستان مردی است به نام «پاوِل ایوانوویچ چیچیکف»؛ مردی میانسال از طبقه‌ی متوسط. چیچیکف پا به شهر کوچکی می‌گذارد و توجه مقامات محلی و مالکان زمین را به خود جلب می‌کند. او درباره‌ی گذشته‌اش و آن‌که هست، اطلاعات کمی می‌دهد و در مورد اهداف و برنامه‌هایش نیز چیز چندانی فاش نمی‌کند؛ برنامه‌ی غریب و مرموزی که برای دست‌یابی به «نفوس مُرده» در سر دارد. چیچیکف راهی تازه برای ثروت‌اندوزی یافته و با به عاریت گرفتن نام و نشان مردگان، وثیقه‌هایی در بانک می‌گذارد و از مزایای آن بهره می‌برد. این، بستر اصلی داستان نفوس مرده است که در آن اتفاقات کوچک و بزرگ بسیاری نیز رخ می‌دهد. نتیجه‌ی تلاش گوگول، تصویری است زنده از روسیه‌ی آن زمان با تمام خرافات، خیال‌پردازی‌ها، تجملات کوته‌بینانه و تمام صفات دیگری که مبتلابهِ مردم آن روزها بوده است. نویسنده در این کتاب گاه از زبان طنز استفاده می‌کند و موقعیت‌هایی خنده‌آور را پدید می‌آورد و گاه مسیر قصه را به بحث‌های فلسفی و عمیق رهنمون می‌کند. - دومین اثر گوگول در آوانامه: کتاب صوتی «نفوس مُرده» اثر «نیکلای گوگول»، نتیجه‌ی همکاری آوانامه و «انتشارات مجید» است. این اثر با ترجمه‌ی «پرویز شهدی» و اجرای «مهبد قناعت‌پیشه» تهیه و تولید شده است. پیش از این نیز اثری دیگر از گوگول به نام «پرتره» با ترجمه‌ی «پرویز همتیان بروجنی» و خوانش «مجتبی مسافری‌نژاد» در قالب کتاب صوتی منتشر شده است.