کتاب صوتی پیدایش هند نوین نشر آوانامه

کتاب «پیدایش هند نوین» روایت مبارزات و تلاش‌های خستگی‌ناپذیر مردمی است که برای خروج بیگانگان بریتانیایی از سرزمین مادری خود، تاوان سنگینی پرداخته‌اند. «جان ام دان» با نوشتن این کتاب، ضمن روایت ماجراهای پرکشش هند، توانسته اطلاعات تاریخی موثق و مستندی هم درباره‌ی تاریخ هند به مخاطبان ارائه کند. کتاب پیدایش هند نوین با ترجمه‌ی «مهدی حقیقت خواه» در سال 95 در انتشارات ققنوس منتشر شده و انتشارات آوانامه نسخه‌ی صوتی آن را با صدای «اکرم پریمون» منتشر کرده است.

مروری بر فصل‌های کتاب صوتی پیدایش هند نوین

فصل اول، هند کهن و کمپانی هند شرقی: ناسازگاری دو دین اسلام و هندو، حکومت مغولان، تاثیر اروپاییان، آیین هندو، کمپانی هند شرقی، بروز خشونت، اسلام، قدرت فزاینده‌ی کمپانی هند شرقی، دشمنی مردم هند، واکنش هندی‌ها به اصلاحات، نارضایتی فزاینده‌ی سپاهیان، آیین سیک.

فصل دوم، برآمدن جنبش‌های ملی: آغاز شورشی تمام عیار، ضربه‌ی متقابل بریتانیایی‌ها، خشم عمومی در بریتانیا، فرمانروایی پارلمان بریتانیا در هند، انتقال قدرت، ظهور افکار خطرناک، اوج قدرت بریتانیا، اوج گرفتن احساسات ضدبریتانیایی، پیدایش کنگره‌ی ملی هند، ناخشنودی مسلمانان، تاثیر جنگ جهانی اول، اصلاحات اندک بریتانیایی‌ها، کشتار آمریتسار.

فصل سوم، سه بنیان‌گذار: گاندی روح بزرگ هند، نقطه‌ی عطف زندگی گاندی، آغاز مبارزه‌ی گاندی با ستم و سرکوب بریتانیایی‌ها در هند، تلافی‌جویی بریتانیایی، دیدار خصوصی رونالد دانکن با ماهاتما گاندی، محمدعلی جناح بنیان‌گذار پاکستان، ورود جناح به سیاست، تغییرات جناح، جواهر لعل نهرو اولین نخست وزیر هند.

فصل چهارم، کنگره‌ی ملی هند تغییر روش می‌دهد: تاثیر گزارش نهرو، اعتراض نمک، توافق وودز و گاندی، نام‌گذاری کشور جدیدی به نام پاکستان، بحران بزرگ و جنگ جهانی دوم، آغاز جنبش هند را رها کنید، سرکوبی جنبش توسط مقامات بریتانیایی، پیشنهادهای انتقال قدرت، قدرت فزاینده‌ی مسلمانان هند، حمایت جناح از تقسیم هند، تاثیرات پیروزی بریتانیا در جنگ.

فصل پنجم، هند تجزیه می‌شود: رویکرد تازه‌ی بریتانیا، آغاز آشوب‌های مذهبی، آخرین نایب‌السلطنه‌ی هند، افزایش خشونت‌ها، آغاز تجزیه‌ی هند، تعیین مرزهای جدید، خشونت و وحشت در شهر لاهور، سلاح پنهان گاندی، استقلال کشور پاکستان.

فصل ششم، جنون و مهاجرت: درگیری‌های شدید نژادی و مذهبی، گاندی کلکته را نجات می‌دهد، قتل گاندی، سخنان قاتل گاندی، میراث تجزیه‌، سرنوشت راجه‌های هند پس از تجزیه، تلاش پاکستان برای کسب هویت، تردید مسلمانان از تجزیه، کاهش دشمنی.

درباره کتاب صوتی پیدایش هند نوین

«جنگ و کشتار به کشورها شکل می‌دهد. مرزهای‌شان شبکه‌ای از جای زخم‌ها و بریدگی‌هاست. آن‌تاریخ خشونت آشکار بر روی زمین‌اند». این حرف‌های آدام گاپینک در مجله‌ی نیویورکر یادآور یکی از خون‌بارترین مرزهای جغرافیایی جهان است: هند، پاکستان و بنگلادش. این کشورها که زمانی کشور گسترده‌ی هند را تشکیل می‌دادند، پس از گذر از دوره‌های وحشت و خون‌بار امروز به عنوان کشورهایی مجزا شناخته می‌شوند.

هند که زمانی به علت وسعت بسیار، شبه قاره خوانده می‌شد، جایی بود که توجه بریتانیایی‌ها را برای غارت و تاراج ثروت این سرزمین به خود جلب کرده بود. از معروف‌ترین روش‌‌های برتانیایی‌ها برای حمله به هند، تاسیس کمپانی هند شرقی در قرن هفدهم بود. این شرکت از راه بهره‌کشی از مردم و منابع هند، از بسیاری کشورها قدرتمندتر و ثروتمندتر شد. کمپانی هند شرقی بسیاری از امتیازات انقلاب صنعتی مانند ماشین بخار و راه‌آهن را به هند آوردند. اما از طرفی با تبعیض نژادی، خودپسندی و ستمگری حکومت می‌کردند و باعث خشم و کینه‌ی عمیقی میان اهالی مذاهب و نژادهای مختلف در هند شدند.

تا قرن بیستم بریتانیا سعی می‌کرد هند را به هر نحوی که شده آرام نگه دارد تا منافع‌اش به خطر نیفتند. اینجا بود که قهرمانی بزرگ و آزاده به نام ماهاتما گاندی ظهور کرد و مردم هند را تحت پرچم امن و آرام خودش گرفت. در کنار گاندی، نهرو و جناح هم دو مبارزی بودند که برای خروج بریتانیا از هند تلاش می‌کردند. پس از سال‌ها مذاکره و درگیری، سرانجام کشور جدید پاکستان اعلام  استقلال کرد و در ادامه وحشت و آشوب هولناکی در تمام این سرزمین آغاز شد. آثار روانی و  عاطفی کشتار و غارت آن دوران آن قدر مهیب است که هنوز هم هندیان بار سنگین آن را در روح جمعی جامعه‌ی خود به دوش می‌کشند.

در بخشی از کتاب صوتی پیدایش هند نوین می‌شنویم

میلیون‌ها هندی در ایالت‌های تقسیم شده، وقتی متوجه می‌شدند که کسی از دینی دیگر ممکن است آن‌ها را به قتل برساند، هراسان می‌گریختند. اما آن‌هایی که در ترک خانه و شهر خود درنگ کردند، به دست دارو‌دسته‌های عنان‌گسیخته قتل عام شدند. مسلمانان از مرز گذشتند و وارد پاکستان شدند. در حالی که هندوها و سیک‌ها در جهت مخالف حرکت کردند.گرچه طرح تقسیم از دولت‌های جدید هند و پاکستان می‌خواست که از همه اقلیت‌ها محافظت کنند، تعداد نیروهای امنیتی بسیار کمتر از آن بود که بتوانند حمایت لازم را انجام دهند. هرچند سربازان بریتانیایی به تعداد لازم در دسترس بودند، همه‌ی طرف‌ها از آن‌ها نفرت داشتند و حضورشان ممکن بود وضعیت را بدتر کند. جواهر لعل نهرو می‌گفت: «من ترجیح می‌دهم هر روستایی در آتش بسوزد تا یک سرباز بریتانیایی را یک لحظه بیش از آنچه لازم است در هند نگه دارم».

عبادتگاه‌ها، مغازه‌ها و خانه‌ها غارت و سوزانده شدند. آتش‌سوزی‌ها برپا شد. از هزاران بدن مجروح جوی خون به راه افتاد. موش‌ها و کرکس‌ها به سراغ بقایای اجساد هزاران انسان رهاشده در خیابان‌ها و کوچه‌های زمانی پررونق بنگال و پنجاب رفتند.

برخی از وحشیانه‌ترین این قتل عام‌ها در قطارهای پرازدحامی که پناه‌جویان را از مناطق پرآشوب خارج می‌کردند رخ داد. هرگاه قطارهای شلوغ که مسافران حتی روی سقفشان هم پراکنده بودند در ایستگاه‌ها توقف می‌کردند، دارودسته‌های هراس‌آور منتظر بودند تا دست به کشتار بزنند یا قطارها را به آتش بکشند. بعضی قطارها با کوپه‌هایی پر از اجساد مثله شده به مقصد می‌رسید.

برای سال بعد، تعداد پناهندگان به چهارده میلیون نفر رسید. صف‌های طویل مردان، زنان و کودکان پریشان و نگران، در حالی که آنچه از دارایی‌های‌شان بر جا مانده بود، در بغل می‌فشردند، در امتداد بزرگراه های اصلی که به طول ده ها کیلومتر امتداد داشت در حرکت بودند. همین که گله‌های انسان‌هایی که به زحمت راه می‌رفتند از کنار گله‌های راهپیمایان دیگری در سمت مقابل می‌گذشتند، پناهندگان غالبا به دشمنان مذهبی خود حمله می‌کردند و آن‌ها را می‌کشتند. این جا و آن جا، دار و دسته‌های غارت‌گر در کمین می‌نشستند و بعد بر سر کسانی که اینک درمانده بودند، می‌ریختند. افزون بر قتل‌ها، هزاران نفر بر اثر گرسنگی، تشنگی، بیماری و ناامیدی جان باختند.