کتاب پهلوان پنبه جلد 6 محمّدرضا شمس نشر افق

یکی بود، یکی نبود. پیرزنی بود که از دارِ دنیا فقط یک پسر داشت. اسم این پسر "حسنی" بود. پیرزن پسرش را خیلی دوست داشت، اما افسوس که حسنی تنبل و بی‌عار بود، پرخور و بیکار بود! حسنی آن‌قدر خورده بود و خوابیده بود که مثل یک غول شده بود. به‌خاطر همین هم «پهلوان‌پنبه» صدایش می‌کردند. پهلوان‌پنبه صبح تا شب می‌خورد و می‌خوابید. دست به سیاه و سفید هم نمی‌زد. پیرزن هرچه نصیحتش می‌کرد، فایده نداشت که نداشت. بالاخره پیرزن از تنبلی و پرخوری حسنی، جانش به لب آمد. یک روز که حسنی از خانه بیرون رفت، پیرزن در را بست و دیگر به خانه راهش نداد. حسنی گریه و زاری و التماس کرد، ولی پیرزن در را باز نکرد که نکرد...