کتاب منِ او نشر افق

یک اتفاقی در ادبیات عاشقانه معاصر امریکا این چند سال افتاد که نویسنده ها برای اینکه فروششون بالا بره خیلی trope محور مینوشتن.یعنی یه لیست از مواردی که ممکن هست در یک رمان عاشقانه اتفاق بیفته رو‌ انگتر میذاشتن جلوشون و دونه دونه به کتابشون اضافه میکردن. این کتاب من او از این نظر از زمانه خودش جلوتر بوده:) تصور میکنم یه لیست داشته شامل: تناسخ درویش من عرف عف قاجار بد انقلاب خوب انقلاب الجزایر انقلاب ایران پلیس بد شهدا الی اخر.... که هر چند صفحه که از کتاب میرفتیم جلو یکم ازینا رو به عنوان مزه به کتاب اضافه میکرد. علی فتاح به غیر از اینکه با دیدزدن مه تاب میبینتش و عاشقش میشه و بعد تحت تاثیر یه جمله یه عارف هییییچ اقدامی برای این عشق نمیکنه، بگید چه کار مهمی تو زندگیش انجام داد؟ ما که هیچی نمیدونیم.از اول کتاب یه خرده بورژواس که اتفاقا به خاطر دشمنی شخصی به خودش اجازه میده خونه یه بدبخت همکلاسیش رو خراب کنه و باز هم به اتکا به پولش بدون اینکه ذره ای براش سختی و دشواری داشته باشه خونه نعمیر میشه و حتی پلیس جرات نمیکنه بگه چرا تو این کارو کردی؟! ما که میدونیم علی از نظر نحصیلی خیلی درخشان نیست‌. مثل مریم و مهتاب هنر خاصی هم که نداره،چی میشه که میره پاریس؟ اون که میگه من از صبح تا عصر بیکارم فقط برای انکه عصر مهتاب رو ببینم اونجام دقیقا چطور داره امرار معاش میکنه؟بازم با اتکا به پول خانوادگی؟ اینا رو واقعا میپرسم.یعنی من حداقل از متن کتاب نتونستم جواب بگیرم. اینکه یه بچه ۱۲ ساله یه جمله ای بشنوه از یه نفر،و بعد خودش رو از امیال طبیعی و شرعی و قانونی خودش تا اخر عمر محروم کنه، به هر روانشناسی بگی یه برچسبی تز اضطراب و وسواس بهش میزنه.متوجهم که اصلا هدف این کتاب نشون دادن عشق عرفانیه ولی برای من یکی اصلا اصلا اصلا قابل باور نبود. فضا سازی کتاب ولی ۱۰/۱۰ پیش‌برد داستان و منطق روایی ۳/۱۰

بهترین کتاب ایرانی که تا حالا خوندم ???? بهترین روایت از یک عشق ! دست آقای امیرخانی درد نکنه کارشون عالیه!

دل انسان از کوته فکری این مردم بدرد میاد وقتی میبینه چنان در فقر ادبی و فرهنگی بسر میبرند که میشه به راحتی هر کالای فیک را با تعریف و تمجید به این جامعه قالب کرد..وقتی خروجی فضای مثلن ادبی افرادی مثل امیرخانی هستن که بیشتر بهشون میآد مونتاژکار ادبی باشن تا نویسنده دیگه انتظار دارین به این وصله و پینه ها نوبل ادبیات هم تقدیم کنن؟؟؟..در کتاب این نویسنده ارزشی، ابتدا بستر تاریخی را پیش فرض شگل گیری ماجرا قرار میده و بعد میاد تم عامه پسند عشق و عاشقی را با چاشنی عرفان اسلامی!؟ مخلوط میکنه تا به این حیله و ترفند خواننده را در بیخبری افسون شده بدنبال خود آرام آرام بکشه و در مرحله پایانی خیلی زیرکانه نتیجه گیری را با محتوای اندیشه تمامیت خواهی که مدام از تریبون های اربابان قدرت پخش میشه به مغز های فسقلی علیل و عاری از قدرت نقد تزریق میکنه و این میشه همان فرمول معجزه گر در ادبیات فاشیستی که بطرز عجیب و وحشتناکی ملت به اصطلاح کتابخوان!؟ این همه براش سر و دست میشکنند..

بهترین کتاب ایرانی بود که خوندم....واقعا حال و هوای جادویی داشت ادم غرق میشد تو نثر و داستان قشنگش.... من به جرعت میگم موقع خوندنش واقعا دچار هیجان میشدم! خط به خطش رو تا مدت ها با خودم تکرار میکردم .... اون احساسات عرفانی و عاشقانه اش تو تمام مویرگ هام بود... به همه توصیه میکنم بخونن

۱.قلم نویسنده و حتی رسم الخطش خاص و متفاوته یا خیلی خوشتون میاد یا متنفر می شید,وسط نداره معمولا! ۲.نویسنده خودش هم ادم خاصیه,قبلش گوگل کنید. ۳.نسخه چاپی رو خوندم,تا نیمه کتاب به زور, ولی بعدش که با نثر راحت تر شدم نیمه دوم را به تمایل ۴.کتاب درباره پسر پولداری ست و حوادث ان از حول و حوش ۱۳۱۲ تا ۱۳۷۰ شاید(چند سال بعد اتمام جنگ)ادامه داره,این پسر از زندگی در حیاط با اتاق های پنح دری و زاویه و حوض وسطش و درخت انارش و...می گه و از دوستیش با پسر نوکر خانه و عشقش به خواهر این پسر,در این میانه افسانه هفت کور و داستان کشف حجاب و زنده شدن شهید در تخت غسالخانه و شهید نواب صفوی و ترور یک ازادی خواه الجزایری در پاریس و.... هم در داستان طرح می شه. ۵.شخصیت پردازی خوبی داره,شما کاملا حاج فتاح,مامانی,ننه,مریم,درویش مصطفا,دریانی بقال و اسی سبیل و موسی ضعیف کش... رو می شناسین و نسبت بهشون حس پیدا می کنین. ۶.در کل اگر کتابخوان نیستید احتمال کمی داره از این کتاب خوشتون بیاد ولی کتاب بدی نیست. هر چند برخی اعتقادات نویسنده خیلی زیر پوستی و کاملا باورپذیر در ذهن ادم رسوخ می کنه که شخصا از درستی یا نادرستیش مطمئن نیستم.

من به عنوان یک کتاب از منظر عاشقانه باهاش ارتباط برقرار نکردم چون تفکر رویایی و شاید افراطی نویسنده به عشق (توصیفیش) از فضای فکری من دوره. ولی از تصویرسازی ۸۰سال پیش نویسنده از تهران، لوطی گری ها و تیکه کلام ها و زندگیها خاص و عام مردم منهای اتفاقات ماورایی و انقلابی خوشم اومد. نویسنده نوع نگارش جالبی رو انتخاب کرده بود

? بریده ای از کتاب ? ? تنها بنایی که اگر بلرزد محکم تر می شود، دل است! دل آدمی زاد مثل انار است، باید چلاندش تا شیره اش دربیاید.حکما شیره اش هم مطبوع است.یا علی مددی! ?

من خیلی دوست داشتم بشدت کتاب تاثیرگذاری بود.قشنگ میرفت لای استخونات انگار. ولی نفهمیدم چرا انقدر علی به خودش زجر میداد.. چه لزومی داشت این همه عذاب و نرسیدن؟! چرا ازدواج حتما باید بعد عشق واقعی باشه؟ چی می‌شد علی و مهتاب هم مثل مریم و ابوراصف تو پنج دقیقه به هم محرم شن و زندگیشونو شروع کنن؟ همه ی اینا میشد ولی بی‌دلیل نشد.... برای همین من عشق فعف ثم مات، مات شهیدا... کاربردشو اینجا نفهمیدم، وقتی خیلی راحت میشد بهم برسند.....و سعی کنن کنار هم عشق واقعی به "معشوق واقعی" رو تجربه کنن نه اینجوری با شکنجه و عذاب. من این برام هضم نشد. ولی درکل خیلی درجه یک بود!

این کتاب رو دوست داشتم یا شاید هم نه بلکه عاشقش شدم! منتها نه به خاطر عاشقانه ای که داشت. بلکه گاهی حس کردم عاشقانه اش اضافه است. در واقع به خاطر روایتی که از اون موقع و اون زمان داشت. تصویر جالبی از گذشته ی ایران و فرهنگ و افکار اون موقع به من داد. و این حس به من دست که بابا ما چقدر عوض شدیم!

در سطح، نثر آقای امیرخانی روان و سبک نگارشش نوآورانه است اما در کمی پایین تر از سطح، این کتاب به وضوح مردد بین سنت و مدرنیته است. شروع ماجرا با جوانه زدن مدرنیته در دل سنت است. در ادامه تضاد تصاعدی بین سنت و مدرنیته باعث آوارگی و حیرانی میشه اما در نهایت معلوم نیست که مدرنیته در مسلخ عشق ذبح میشه یا مدرنیته باعث هلاکت میشه یا چی؟!! البته این کتاب جزو اولین قلمیات آقای امیرخانی بوده و شاید نشه خیلی بهش ایرادی از این جنس گرفت؛ علی الخصوص که جای جای کتاب، بوی نقل زیسته های نویسنده به مشام میرسه اما در نهایت، حتما بخونید و لذت ببرید. واقعا یک سر و گردن بالاتر از خیلی کتابهای مدعی دیگه است