کتاب شبانه ها اثر کازوئو ایشی گورو نشر بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه

آن روز صبح که در میان گردشگران چشمم به تونی گاردنر افتاد، در اینجا ـ ونیز ـ بهار تازه رسیده بود. یک هفتۀ تمام بیرون پیاتزا برنامه اجرا کرده بودیم که باید بگویم موجب آسودگی بود، آن هم بعد از آن همه ساعت نوازندگی در هوای آلودۀ عقبِ سالنِ کافه، درحالی‌که مانع رفت و آمد مشتریانی می‌شدیم که می‌خواستند از پله‌ها بالا بروند. آن روز نسیم خوبی می‌وزید و حاشیه‌های سایبان نوِ بالای سرمان را تکان می‌داد، ولی همگی احساس تر و تازگی و نشاطی می‌کردیم که لابد هنگام نواختن‌مان خود را نشان می‌داد. اما طوری حرف زدم که انگار از اعضای رسمی گروه موسیقی‌ به‌ حساب می‌آیم، درحالی‌که به قول موزیسین‌ها، «کولی» هستم، یکی از نوازندگانی که اطراف پیاتزا می‌گردند و با هر یک از ارکسترهای سه کافۀ، که نیازمند باشد، همراهی می‌کند. بیشتر در اینجا ـ کافۀ لاونا ـ می‌نوازم، ولی بعدازظهر‌های شلوغ با «کادری بویز» همنوازی می‌کنم، بعد به کافه فلوریان می‌روم و آخر به لاوانا برمی‌گردم و ادامه می‌دهم. با همه‌شان روابط خوبی دارم ـ همچنین با پیشخدمت‌ها ـ و اگر در هر شهر دیگری بودم، تا حالا عضو یکی از گروه‌ها شده بودم. اما در این شهر، که وسواس سنت‌ها و گذشته را دارد، همه‌چیز وارونه است.