کتاب صوتی چهره عریان سیدنی شلدون ماه آوا

جاد استیونس روانکاو با تجربه، با بحرانی‌ترین پرونده‌ی زندگی‌اش روبه رو می‌شود. دو نفر که رابطه‌ای نزدیک با او داشتند، چندی قبل کشته شدند. آیا مسئولیت این قتل به عهده‌ی یکی از بیماران او بوده، که به دلیل مشکلات روانی به این راه کشیده شده؟ پیش از اینکه قاتل دوباره اقدامی بکند، جاد باید نقاب بیگناهی را از چهره‌ی جنایتکار برداشته و انگیزه و احساسات، ترس‌ها و آرزوهای او را عریان ساخته و به نمایش گذارد. اگر او نتواند در ذهن قاتل نفوذ کند، یا خودش به عنوان قاتل دستگیر شده و یا توسط قاتل کشده خواهد شد.

از متن کتاب:

او به‌طرف درِ اتاق خودش رفت و آن را باز کرد. در داخل اتاق، دو تا میز بغل مبل واژگون شده بود، یک چراغ شکسته روى زمین افتاده و خون قالى نفیسش را خیس کرده بود. در انتهاى اتاق، جسد کارول رابرتز به‌طرزى مضحک درازبه‌دراز افتاده بود. او برهنه بود و دست‌هایش را از پشت با سیم پیانو بسته بودند و روى صورت و سینه‌ها و ران‌هایش اسید ریخته شده بود. انگشت دست راستش شکسته بود و صورتش مضروب و متورم بود. دستمالى مچاله شده هم در داخل دهانش چپانده بودند. هر دو کارآگاه جاد را همان‌طور که به جسد خیره شده بود، مى‌پاییدند.

آنجلى گفت: «رنگتان پریده، دکتر. بنشینید.»

جاد سرش را به علامت نفى تکان داد و چند نفس عمیق کشید. وقتى لب به سخن گشود، صدایش از شدت خشم مى‌لرزید: «کى... چه کسى مى‌تواند این کار را بکند؟»

مک‌گریوى گفت: «این همان چیزى است که شما باید به ما بگویید.»

جاد به او نگریست و گفت: «هیچ‌کسى نمى‌توانست چنین بلایى سر کارول بیاورد. او هیچ‌وقت در تمام عمرش کسى را آزار نداده بود.»

مک‌گریوى گفت: «به‌نظرم وقتش رسیده که دیگر کم‌کم یک آواز دیگر سر بدهید. هیچ‌کس نمى‌خواست صدمه‌اى به هنسون برساند ولى چاقویى به پشتش فرو کردند. هیچ‌کس نمى‌خواست بلایى سر کارول بیاورد ولى به سر تا پایش اسید پاشیدند و بعد هم تا سرحد مرگ شکنجه‌اش کردند.» لحنش جدى شد. «بعد شما اینجا مى‌ایستید و به ما مى‌گویید هیچ‌کس نمى‌توانسته این بلا را سر آنها بیاورد. شما چه هستید، کور و کر و لال؟ دختره چهار سال براى شما کار کرده بود. شما روانکاو هستید. یعنى مى‌خواهید بگویید که اصلاً از زندگى خصوصى‌اش خبر نداشتید یا اصلاً به آن اهمیتى نمى‌دادید؟»