کتاب مادراپور نشر انتشارات خوارزمی

چنان از برملاشدن نفرت‌انگیز زندگی خصوصی پاکو منزجر شده‌ام که نخستین کسی هستم که می‌کوشم تا با فریاد «بس است» به‌ماجرا پایان دهم.

صدای بسیار تیز روبی که جزئیات کثیف واقعه، نزدیک است اشک از چشمانش سرازیر کند، فریاد مرا تکرار می‌کند. خانم ادموند که خشمش را متوجه ما- و مخصوصاً روبی که به‌قول او «هرگز در خطر رفتن به‌خانۀ او قرارنخواهد گرفت» ___ کرده‌است، به‌ناسزاگویی می‌پردازد. زمزمه و حرفهای درگوشی علیه‌اش در جمع بالا می‌گیرد و او خاموش می‌شود، تعداد زیاد جمع ناگزیر به‌سکوتش کرده است، اما مغلوب نشده و به‌همه نگاههایی مبارزه‌جویانه می‌اندازد.

اما پاکو، به‌همان اندازه که پیش از طرفداری از میشو، ترسان و وحشت‌زده بنظرمی‌رسید، حالا، وقتی خانم ادموند، آبرویش را بر باد داده‌است قدرت و شهامت از خود ظاهر می‌سازد. دستهایش را به‌سینه صلیب می‌کند- که هر چند حرکتی نمایشی است اما یاریش می‌دهد تا دلیر و جسور جلوه کند- و بی‌آنکه کلمه‌ای در دفاع از خود بگوید رو در رو به‌خانم ادموند می‌نگرد. لیکن، علاوه بر تحمل این رسوایی، تیغ دیگری نیز بر پهلویش فرورفته‌است، تیغ بوشووا، دست راست، برادرزنش که ظاهراً کینه‌ای مزمن، عمیق و خانوادگی از پاکو به‌دل دارد، از همان کینه‌ها که در رمانهای فرانسوی نظایرش را بسیار دیده‌ایم. بوشووا، ذوق‌زده و خوشحال است و قدر و ارزش شمشیری را که خانم ادموند، بر ضد شوهرخواهر، به‌کفش داده‌است بخوبی می‌شناسد. بندرت، منظره‌ای زشت‌تر از این پستی و دنائتی که در این لحظه بر چهرۀ بی‌گوشت او مسلط شده‌است، دیده‌ام.

همۀ ما از نگاه‌کردن مستقیم و آشکار بر پاکو پرهیز می‌کنیم، اما هر کداممان، مخصوصاً بیوه‌ها، نظری سریع بر او می‌اندازیم.

-از متن کتاب-