معرفی، خرید و دانلود کتاب خانۀ خالی جلد 8

آشپز: غذاهای رژیمی ۳۰درصد مالیات اضافی دارند، محرّک‌های جنسی ۵۰درصد. اما بر اساس آنچه دیدم باید بگویم عاشق شما نیازی به این‌جور چیزها نداشت.

همسر: تو چه دیدی؟ بگو، می‌خواهم بدانم. آخر کسی جز تو خبر نداشت. دل همه به‌حال من می‌سوخت. تو هم همین‌طور. اگر شاهدی نداشته باشم از کجا بدانم او واقعاً عاشقم بود؟

آشپز: اگر عاشقش بودی، خیلی ضروری به‌نظر نمی‌رسد.

همسر: اتفاقاً، خیلی ضروری است! به من بگو چه می‌دانی.

آشپز: من چیزهایی دیدم که خودت اجازه دادی ببینم.

همسر: البته. اگر کس دیگری نبود که کارهای ما را تماشا کند از کجا می‌دانستم رابطه‌مان واقعی است؟ به من بگو چه دیدی؟ نکند خجالت می‌کشی بگویی؟

آشپز: نه. دیدم که تو را می‌بوسید... جامه‌هایت را می‌کند...

همسر: من چه می‌کردم؟

آشپز: می‌دیدم که می‌بوسی‌اش. می‌دیدم که در آغوشت می‌کشد...

همسر: آیا عاشقان همیشه همین شکلی معاشقه می‌کنند؟

آشپر: پدر و مادر من که همین شکلی معاشقه می‌کردند.

همسر: واقعاً؟ با چشم‌های خودت دیدی؟

آشپز: در سینما هم عاشقان بعضی‌وقت‌ها همین شکل رفتار می‌کنند.

همسر: نه، این مهم نیست.

آشپز: و در عالم خیال من (فانتزی) هم همیشه همین شکل است.

همسر: هیچ‌وقت حسودی نکردی؟ به ما حسودیت نمی‌شد؟ نمی‌خواستی به ما ملحق شوی؟ اگر می‌خواستی، حالا کمکم کن.

آشپز: نه، جرجینا.

همسر: برای زنده‌نگه‌داشتن خاطرۀ ما که در آشپزخانۀ تو و در فانتزی‌های تو معاشقه می‌کردیم، حالا کمکم کن.

آشپز: نه.

همسر: برای زنده‌نگه‌داشتن خاطرۀ معاشقۀ پدر و مادرت، حالا کمکم کن.

اورسن ولز در گفت‌وگو با خوان کوبوس، میگوئل روبیو، و خوزه آنتونیو پروندا دربارۀ اقتباس عالی‌اش از محاکمهی کافکا، گفت‌وگویی که اول‌بار در شمارۀ ۱۶۵ کایه دو سینما در آوریل ۱۹۶۵ به‌چاپ رسید، می‌گوید، «دوست ندارم "سکس" را روی پرده زشت و نابهنجار نشان دهم. این به‌خاطر اخلاق‌گرایی یا پاکیزه‌گرایی نیست؛ مخالفت من صرفاً جنبۀ زیباشناختی دارد.» و سپس توضیح می‌دهد که معتقد است دو چیز هست که به‌هیچ‌وجه نباید روی پرده نشان داد: اجرای واقعی عمل جنسی و دعا به درگاه پروردگار. ولز می‌گوید، «وقتی بازیگری ادای عمل جنسی را درمی‌آورد یا وانمود می‌کند مشغول دعاست اصلاً باورم نمی‌شود. این دو چیز فوراً حضور دستگاه نمایش و پردۀ سینما و یک مشت متخصص فنی و کارگردانی را که می‌گوید، "خوب است. قطع!" به‌یاد می‌آورد. و بعد می‌توانم تصورشان کنم که خود را آماده می‌کنند تا نمای بعد را فیلمبرداری کنند. درست مثل بازیگری که سعی می‌کند ظاهری عرفانی به خود بگیرد و مضطربانه به نورافکن نگاه می‌افکند...»