کتاب صوتی بینوایان نشر نوین کتاب

یک اشتباه در گذشته تا کجای زندگی می‌تواند گریبان ما را بگیرد؟ احتمالا ویکتور هوگو هم به این سوال فکر کرده بود که ایده بی‌نظیر رمان «بینوایان» به ذهنش رسید و آن را به شکلی مفصل پروراند و نوشت. ژان والژان شخصیت اول این رمان، همان کسی است که به طور مداوم با دیروز و امروز خودش دست به گریبان است و این چالش را تا پایان زندگی، پیش روی خودش می‌بیند. حالا خاص‌ترین نسخه شنیداری این اثر خاص با صدای مهیار ستاری در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. زیرا در ویرایش ادبی این متن و همچنین هنگام خوانش آن، تلاش شده تا اثر برای شنوندگان کتاب‌های صوتی خسته‌کننده و تکراری نباشد.

در اولین جلد از رمان بینوایان با خبر می‌شویم که ژان والژان پس از رهایی از زندان، چگونه خود را وارد جامعه‌ای می‌کند که به خاطر دزدی یک تکه نان و اسارتی ۱۹ ساله، او را نمی‌پذیرند. در همین تلخی بی‌پایان، ژان والژان و ژاور، کارآگاه سمج، یکدیگر را می‌شناسند و در ادامه، آن تعقیب و گریز طولانی رخ می‌دهد. در جلد نخست، همچنین، می‌شنویم که چرا فانتین با آن پسر لاابالی رابطه برقرار کرد و بعد کوزت را باردار شد و پس از این اتفاق‌ها، چگونه در مرداب تنهایی گرفتار آمد و این تنهایی چطور او را وادار کرد که دخترک خود را به خانواده تناردیه بسپارد و بعدتر، برای تأمین مخارج او، دست به چه کارهای ریز و درشتِ خوب و بدی بزند.

در بخشی از این بخش رمان می‌شنویم:

«ژان والژان تصمیمش را گرفت. دوباره کلاه را بر پیشانی‌اش گذاشت و به سمت گنجه دیواری که بالای تختخواب بود، رفت. کلید آن را چرخاند و قفل را باز کرد. ظرف‌های نقره را که در سبدی قرار داشت، برداشت. بدون نگرانی از ایجاد سر و صدا خود را به در رساند. از اتاق بیرون رفت. پنجره را باز کرد و با کمک چوب‌دستی‌اش با یک قدم بلند، از پنجره خود را به باغ رساند. ظرف‌های نقره را در توبره‌اش جا داد، سبد را به گوشه‌ای پرتاب کرد و مانند یک ببر از دیوار نه چندان بلند باغ جست و از خانه اسقف گریخت.»

مهیار ستاری این رمان را روایت کرده است، کسی که صدای گیرای او را هنگام خوانش بسیاری از آثار شاخص ادبیات جهان شنیده‌ایم. او تلاش کرده با درک درست موقعیت‌ها، به بهترین شکل، احوال شخصیت‌های رمان را آنگونه که ویکتور هوگو نوشته، شنیدنی کند؛ موقعیت‌هایی مانند عاشق شدن ماریوس و کوزت، توصیف تنهایی‌های تلخ ژان والژان، انقلاب‌های کوچکی که فرانسه را آبستن حوادث می‌کرد، تردیدهای پایان‌ناپذیر در دوراهی پایبندی به قانون یا وجدان، و در نهایت، غربت تلخ و سنگین ژان والژان که گویا هیچ‌گاه زندگی روی خوش به او نشان نداد.

بینوایان در قرن نوزدهم نوشته شد اما داستان آن، داستانِ امروز همه ما است. همه مایی که در اجتماع زندگی می‌کنیم و گاهی دچار بی‌عدالتی‌هایی می‌شویم که زندگی‌مان به باد فنا می‌رود.