کتاب آخرین روز یک محکوم نشر چشمه

چقدر خوب میشد که مثل برخی از نرم افزار ها اینجا هم گزینه ای برای به اشتراک گذاشتن بریده هایی از کتب بود. بریده ای از کتاب : آیا تا به حال بر این تصور گزنده کمی مکث کرده اند که در انسانی که جانش را می گیرند، هوش و خردی است؟ خردی که به زندگی پیونده خورده و ذره ای خود را برای مرگ آماده نکرده؟

کتاب بسیار خوبی..یک مقدمه یا بهتر بگم یک مقاله ی بلند از هوگو اول کتاب و بعد از اون نوبت داستان ها میشه ...دو داستان موجود تقریبا در یک طیف موضوعی هستن .کتاب در اعتراض به قانون های اعلام و حبس های اون دوران فرانسه اس .اخر داستان کلود بینوا هم هوگو یک متن بسیار تند و اعتراضی و افراد بیگناهی که پای چوبه دار رفتن و اوضاع عدالت اون دوران مینویسه .هر دو داستان بسیار غم انگیز هستن،جوری که از عمق وجودتون در غم داستان فرو میرید ..در هرصورت ،خوندن این کتاب رو قطعا پیشنهاد میکنم و یکی از بهترین هایی بوده که خوندم...نسخه ی فیزیکی کتاب رو بگیرید بهتر ،چون داخل نسخه فیزیکی اون مقاله ی بلند هوگو هم هست ..

کتاب خوبی بود.حتی میتونم بگم مقدمه و موخره رو بیشتر از داستانش دوست داشتم و به نظرم قلم ویکتور هوگو خیلی شفاف و قاطع بود. چیزی که باهاش مشکل داشتم در طول داستان،گناهکار بودن فرد محکوم بود که انگار اصلا بهش پرداخته نشده بود.دائم جامعه و کسانی که میخواستن اعدامش کنن رو محکوم میکرد و اونا رو آدم بده میدونست در صورتی که خود فرد آدم کشته بود و اصلا بدیِ این قتل رو توی افکار محکوم و نویسنده نمیدیدیم.برای همین به نظرم ویکتور هوگو به قضایا با ومی سوگیری و تعصب نگاه کرده.هرچند بسیاری از حرف هاش رو قبول دارم

کتاب تکان دهنده ای که با قلم هنرمندانه ی ویکتور هوگو، مارو همراه میکنه با آخرین روز ها و آخرین ساعات و دقایق یک محکوم به اعدام؛ به لحاظ نثر، روانشناسانه بودن و پرداختن به درونیات فرد محکوم عالی. نکته ی جالبی که خود ویکتور هوگو هم تو مقدمه روش تاکید میکنه بی نام و نشان بودن و میشه گفت فراگیر بودن این شخصیته، ای کاش هرکس که قرار بود زندگی فرد دیگری رو قضاوت کنه این کتاب رو میخوند، و حتی تو دانشکده حقوق جزو واحد های درسی می بود!

داستانی جالب، خواندنی و قابل تامل. همینگوی به زیبایی فردیت شخص محکوم، جرم و گناه مرتکب شده و جزییات فردی را حذف میکند تا خواننده بتواند بدون قضاوت فردی، نگاهی کلی به مساله اعدام داشته باشد. پیشنهاد میکنم اگر از آن دسته کسانی هستید که دوست دارید علاوه بر لذت بردن از یک داستان خواندنی، کمی هم ابر اطلاعات فلسفی-اجتماعی خود بیفزایید، در کنار این کتاب، کتاب مراقبت و تنبیه، نوشته میشل فوکو، را هم به صورت همزمان و موازی مطالعه نمایید.

mohsen abbaspour

۱۴۰۲-۰۷-۲۴

3

اولین مزیت این کتاب برای من ترجمه ی خوب خانم فریس آبادی بود.شما با یک متن کاملن روان و خوش خوان سر و کار دارید.راجع به خود کتاب باید بگم سالها مبارزه برای لغو اعدام در فرانسه رو بازگو می کنه.در این بین تعداد زیادی از افراد بی گناه اعدام میشن که باعث شکل گیری خشم عمومی و موجی از اعتراض همه جانبه در کشور فرانسه به وجود میاد.سطر به سطر این کتاب مبارزه برای آزادی انسانه.

اولین اثری بود که از ویکتور هوگو خوندم. توصیفات و زبان داستان اول تکان‌دهنده و بی نظیر بود. ی نویسنده چطوری میتونه اینجوری بنویسه که گویا خودش میخواد اعدام شه؟؟؟ این رو هم بگم داستایوفسکی داشتان کتاب نازنین رو تقریبا با الهام و اشاره از این کتاب نوشته و در ادامه هم تولستوی کتاب مرگ ایوان ایلیچ‌ش کاملا شبیه اینه و منو یاد این انداخت.

کتاب خوبی است در مورد نقد اعدام. جای این کتابها در بین روشنفکران و نویسندگان ایرانی خالی است.به امید روزی که حکم اعدام در ایران برچیده شود

واقعا عالی و تاثیرگذار بود.عجیبه که اثر آنچنان معروفی نیست و اثار دیگه ویکتور هوگو بیشتر معروف هستند.توصیفات حالات روحی یه فرد محکوم به مرگ و شوقش به زندگی رو عالی تصویر کرده.

کتاب جالبیه نقدیه بر اعدام های بعد از انقلاب فرانسه؛دو تا داستان داره و هردو نقدی بر همون فضاست ولی از نظرم این کتاب رو باید خوند بخاطر مقدمه و نقد انتهای کتاب هرچند قلم ویکتور هوگو هم گیرایی خودش رو داره اما داستان خیلی داستان عجیب و غریبی شاید نباشه براتون…