کتاب مجموعه اشعار فدریکو گارسیا لورکا نشر انتشارات نگاه

هزار اسبِ پارسی می‌خسبد با ماهِ پیشانی تو به میدان آنگاه که من در تلاشم تا پیوند زنم چهار شب را به کمرگاه‌ات خصم برف. ]غزال عشق نا منتظر، دیوان تاماریت: ۱۹۳۶[ مجموعه‌ی حاضر دربرگیرنده‌ی مراحل رشد و شکوفایی شعر فدریکو گارسیا لورکاست. به همین دلیل نیز بیشتر شعرها تاریخ سرایش خود را همراه دارد. اولین بخش از این مجموعه شعرهایی را شامل می‌شود که لورکا به تقریب طی ۱۹۲۰- ۱۹۱۸ سروده است. این شعرها که خاستگاه عرب ـ گرانادایی شعر لورکا را نمایان می‌سازد، عمدتاً در «کتاب شعر» که از نظر ساختاری متعلق به دوران پر شور و شرّ جوانی لورکاست، خلاصه می‌گردد. بنابر این، شاید از نظر زمانی بتوان شعرهای این دوره را کنکاشی برای پالایش زبان شعری وی قلمداد کرد : ... بر پیکرت رنج بود و گُل سرخ. چشمان‌ات مرگ بود و دریا دهان‌ات، لبان‌ات، قفای‌ات، گریبان‌ات. من به کُهَن سایه‌ی دیرینه‌ی عُمَر ماننده بودم. رؤیایِ پارچه‌هایِ الجزایر و دَمشق خشونتِ قلب ما عطرآگین می‌کرد گیسوان تو می‌نواخت هماهنگ با ستارگانِ رنج‌ات سُترگ. ]اولین آوازها: ۱۹۱۷[