پسران فریدون
مجموعه داستان‌های شاهنامه (جلد پنجم)

دورانِ پادشاهیِ پانصد ساله‌ی فریدون پس از واژگونی (سقوط) ضحاک آغاز شد. به روایتِ شاهنامه، فریدون در مهر ماه بر تختِ پادشاهیِ ایران نشست. روزِ مِهر یا جشنِ مهرگان یادگارِ فریدون است. آیین نوروزی در زمانِ پادشاهیِ جمشید، در فرهنگِ سرزمینِ ایران و برای ایرانیان جاودانه شد. جشنِ مهرگان نیز از فریدون مانده، جشنی که در این روزگار و در بینِ ایرانیان کمتر برگزار می‌شود. به گفته‌ی شاهنامه، هر دو پادشاه، یعنی جمشید و فریدون فَرَه ایزدی داشتند. فریدون سه پسر داشت، کوشید بینِ پسران به داد (عدالت) رفتار کند؛ چون پسران به سنِ دامادی رسیدند، خواست برای آن‌ها همسرانی شایسته و از یک پدر و مادر پیدا کند تا از هر نظر برابر باشند، اما پیدا‌کردنِ دختران، چنانچه فریدون خواسته بود آسان نبود. فریدون سرزمینِ پادشاهی خود را نیز بینِ پسران بخش (تقسیم) کرد. این کار را پس از آزمودنِ دانش و تواناییِ آن‌ها انجام داد. فریدون از پسران خواست به راه و آیینِ پدر باشند؛ اما انجامِ این کار نیز برای پسران که هریک ویژگی خاصی داشتند آسان نبود.