معرفی، خرید و دانلود کتاب صوتی آخرین خنده

بخشی از داستان: نوازنده‌های دیگر به خاطر علاقه‌ی جِد به طالع‌بینی، سر به سرش می‌گذاشتند. مارتین، نوازنده‌ی اول ترومبون، گفت: «هی پسر! سه‌شنبه ماه کامل می‌شه. بهتره مراقب باشی‌». جد سعی می‌کرد تیکه‌ و کنایه‌ها را نادیده بگیرد اما حرف‌هایشان آزارش می‌داد. مارتین و باقی نوازنده‌ها ممکن بود نسبت به موسیقی حساس باشند اما نسبت به احساسات او نه. هارولد چوبدستی‌اش را برداشت و همه در جای خود صاف و مرتب نشستند. «آقایون و خانوم‌ها، می‌شه لطفاً با همین شدتی که اینجا نوشته پیش بریم و وسطش کسی فورته اجرا نکنه؟» ارکستر شروع به نواختن کرد و جد هر چیز دیگر را جز چکاوکی که در هوای صاف صبحگاهی پر می‌زد و خرگوشی که در شبنم سحرگاهی جست و خیز می‌کرد، به دست فراموشی سپرد. تمرین که تمام شد، هارولد چندان راضی به نظر نمی‌رسید. «خیلی بد نبود خانم‌ها و آقایون. اگه خانوم لوک یه لبخند تحویلمون بده، ممکنه بتونیم یه جوری سر و تهش رو هم بیاریم.» جد چیزی بیشتر از «سر و تهش را هم آوردن» می‌خواست اما اجرایشان سه‌شنبه‌ی بعدی بود، شبی که ماه واقعاً کامل می‌شد و چه بخواهی چه نخواهی مردم را کمی درنده‌خو می‌کرد.