کتاب زندگی پنهان نویسنده ها نشر انتشارات البرز

فاقد اسپویل یک جنایی کوتاه و تر و تمیز برای گذروندن یه عصر سرد زمستونی که می شه تو ۲، ۳ ساعت بی وقفه خوندش. اولین اثری بود که از گیوم موسو خوندم و بسیار خوشم اومد.باوجود اینکه جزو کتاب هایی از ایشون نیست که خیلی بولد شده باشه ولی واقعا منو وادار کرده که سراغ بقیه کتاب هاشون هم برم. «داستان:(ابتدا بگم که حتما مقدمه کتابو بخونین چون جزوی از داستانه)بخش اول با فردی به نام رافائل آشنا می شیم که کتاباشو هر جا می فرسته توسط ناشرا رد می شن و احساس می کنه نیاز به کمک داره توسط یه نویسنده. و اون نویسنده ای که مدنظرشه(کسی که رافائل کتاب هاش رو دوست داره) آقای نیتن فاول هست که به شکل مرموز و اتفاقی ای قلمو گذاشته کنار و دیگه نمی نویسه و توی جزیره ی عجیبی زندگی می کنه و..... » از آثار جنایی امروزی که خوندم اکثرا حتی اگر خیلی درام و جنایی قوی ای داشته منطقم رو اذیت کرده و یا به خیلی از سوالام بعنوان یه خواننده پاسخ نداده و این کتاب نسبت به سایرین واقعا این ویژگی بدو نداشت. و تو نهایت کتاب نمی گی« اه حیف شد که.نویسنده داستان به این خوبی رو با همچین پایان و منطقی خرابش کرد.» و افسوسی اگر باشه برای اینه که چرا انقدر کم بود! کتاب واقعا می تونست طولانی تر باشه و کم پیش میاد جنایی اینطوری که کش نده الکی چه برسه به اینکه کوتاه تر هم باشه. تعلیق و ترس و هیجان که عناصر اصلی احساسی کتب جنایی هستن به خوبی و بجا هست و مشخصه گیوم موسو چقدرر تو کارش تبحر داره.پرداخت بجا به جزئیات هم برام جالب توجه بود.احتمالا اگر پرونده هری کبر رو خونده باشید خیلی موقع خوندن این کتاب یادش افتادید و مقایسش کردید،یکی از مواردی که باعث می شه این کتاب بزنه جلو از پرونده هری کبر همین موضوعه.نویسنده نه اونقدر غرق در جزئیات به سبک برخی نویسندگان کلاسیک شده و نه اونقدر فارغ از جزئیات که اطلاعات ظاهری برای تصویرسازی شخصیت ها و مکان ها وجود نداشته باشه.البته پرونده هری کبر در بعضی موارد بهتر عمل کرده بود مثل شخصیت پردازی ها و پرداخت به اونها که عمیق تر انجام شده بود. و البته طولانی تر هم بود.هر دوی این کتاب ها راجع به نویسنده ها و دنیاشون بودن و هردو بنظرم به سبک خودشون خوب پرداخته بودن و اول هر چپتر شاهد چند جمله مربوط به نویسندگی بودیم و درکل اگر اهل نوشتن هم باشید قطعااا از این دو کتاب لذت خواهید برد. و اما خود این کتاب:شخصیت ها جذابن واقعا. چه فاول چه ماتیلد چه رافائل.فاولی که رمان نمی نویسه شاید چون داره تو رمان واقعی زندگی دست و پا می زنه.و خواننده ارتباط خوبیو باهاشون برقرار می کنه.ولی اگر کتاب طولانی تر بود قطعا ماجراها انقدر سریع پشت هم رخ نمی داد که درام قصه توسط جنایی و هیجان زیادش کمی قربانی بشه.داستان سرعت بالایی تو روایت داشت و واااقعا برخورد شخصیت ها باهم خیلی کم بود قبل از فاش شدن یسری راز ها و پایان داستان.می تونست روابط رو عمیقتر بیان بکنه درام بیشتر و طولانی تر بودن قصه.پایان قصه با خود قصه نبود.بلکه از نویسنده بود که خودشو تو دنیای خودش قاطی کرده بود و بنظرم اخر کتاب خیلی هوشمندانه بودن دیالوگ های پایانی. ممنون از نشر خوب البرز که کتاب های درجه یک جناییو با کمترین فاصله زمانی با چاپ جهانیش انتشار میده. ترجمه هم خیلی خوب بود. در پایان بخشی از کتاب: +نویسنده ها بزرگ ترین دروغگوهای تاریخ هستن، درسته؟ - نه!سیاستمدارها، روزنامه نگارها و مورخین بزرگ ترین دروغگوهای تاریخن. - چرا چرا! شما ادعا می کنین که می شه زندگیهای مختلفی رو توی کتابها گنجوند،درصورتی که اصلا این طوری نیست. زندگی خیلی پیچیده تر از اونه که بشه توی کتاب جاش داد. پس شماها هم به نوعی دروغ میگین. - اتفاقاًکاملاًبرعکسه.یه نویسنده به کمک کتابش، میتونه در قالب دروغ، حقایق رو بیان کنه.

من این کتابو یه شبه خوندم.شبیه کتاب هری کبر بود و از نظر جذابیت و کشش داستان خیلی خوب بود و آدمو تا آخر میکشوند که بفهمه تهش چه اتفاقی افتاده ولی پایانش برای من راضی کننده نبود انگار به زور خواسته بود همه چیو به هم ربط بده به نظرم جا داشت روی شخصیت های داستان بیشتر مانور بده مثلا کسی که نیتن دوست داشت یا حتی ماتیلد و داستانای کودکیش و خانوادش مخصوصا پدرش و پدربزرگش احساس میکردم آخرش یهویی همشون به داستان اضافه شدن که فقط یه جوری داستانو تموم کنه.در کل خوب بود.

واقعا عالی بود. یه رمان پرکشش، بشدت معمایی، غافلگیر کننده و بسیار روان. خیلی سریع وارد ماجرا میشه و بهیچ وجه حوصله آدمو سر نمیبره و نمیذاره حتی یه لحظه از خوندنش دست بکشید. بنظرم نبوغ نویسنده تو این رمان بیشتر از سایر آثارش حس میشه. ترجمه هم که نیاز به تعریف نداره واقعا عالی و روان هست. کسایی که مثل من به ژانر جنایی و معمایی علاقه مندن اصلا این رمان رو از دست ندن که واقعا قشنگ و راضی کنندس.

فکر کنم یکی از ضعیف ترین آثار گیوم موسو بود. انگار نویسنده حوصلش سر رفته گفته بذار یه چیزی بنویسم. یا با دوستاش شرط بسته در عرض نصف روز کتاب بنویسه و حاصل شده این کتاب. اصلا جالب نبود. ایده داستان هم خیلی تکراری بود. حیف ترجمه به این خوبی. آریا لطفا روی کتابای بهتری وقت بذار

اشکال کار گیوم موسو این است که کتاب را خیلی خیلی خوب شروع می کند و خوب ادامه می دهد, اما آخر داستان را آب می بندد و سرهم بندی می کند! انگار آخر داستان, حوصله اش سر می رود. حیف...

فایزه توقعی

۱۴۰۳-۰۵-۲۳

5

داستان جدید و جالبی داشت...گرچه پرش داستان از یک موضوع به موضوع دیگر کمی گیج کننده بود اما، روی هم رفته داستان کاملا قابل قبول و بدون توصیفات اضافه بود....فقط انتهای داستان برای من قابل قبول نبود...

خیلی عالی بود، بنظرم این اثر موسو هم مثل کارقبلیش "ونکا راکول"، تحت تأثیر "هری کبر" بود ولی خوشبختانه برخلاف ونکا راکول منسجم و عالی از کار دراومده

اینقدر ماهرانه روایت شده بود که بیشتر اوقات شک میکردی غیر واقعی باشه .همون جذابیت و کششی رو داشت که نویسنده در خلال داستان تاکید میکرد

آخرش رو انگار آب بستن. اشکالات زیادی داشت لز ابتدای داستان. یه جاهایی که نیاز به توصیف و توضیح ببشتر داره، یهو با یه جمله تموم میشه.

کتابی با موضوع عالی که کاش طولانی تر بود. انقدر داستان خیلی سریع پیش میره و معما هم به آسانی حل نمیشه. ترجمه هم خوب بود