بوبن در این کتابش مانند دیگر آثارش شعر و شعور را در هم میآمیزد،ما را به جشن ستارگان مهمان میکند،ناخدای کشتیمان می شود تا ما را از آبهای طوفانی عبور دهد و چمنزاری پیش چشممان میگستراند که در آن تنها صدای موسیقی نسیم شنیده میشود ... سرانجام دست ما را در دست زندگانی میگذارد.از آن نوع زندگانی که شایسته انسان شادکام است.