کتاب مینا عروسک شیرازی

کتاب «مینا،عروسک شیرازی» نوشته اردشیر صالح پور است. محتوای این کتاب را ریشه‌ها و پیشینه تاریخی عروسک در دوره زندیه و گروه‌های عروسک‌بازان و صورتگران شیرازی، دسته‌های گروه هنری شیراز، هنر هنرمندان عروسک باز شیرازی، مراسم آیینی و عروسی‌های شیرازی، تشکیل می‌دهند. در مقدمه کتاب «مینا، عروسک شیرازی» می‌خوانیم: «همه اهل شیراز می‌دانستند که عروسک مینا ساخته‌وپرداخته دست و ذوق لوطی حبیب شکرریز است. که به او حبیب عروسکی می‌گفتند. حبیب با همان جثه کوچک و ریزنقش که در نمایش‌های خیمه‌شب‌بازی شیراز، هم بابا می‌شد و هم پشت پرده می‌رفت و ساعت‌ها با همان لهجه شیرازی حضار را به وجد و شعف می‌آورد و یکی از سرآمدها و چکیده‌های این رشته بود. آن زمان در کار مطربی و لوطی‌گری، کلیمی‌های شیراز که اغلب در محله «سنگ سیاه» مسکنت داشتند، زمام امور را در اختیار و به قولی حرف اول را می‌زد. به لفظ خودشان «لبوتک‌بازی» که همان لعبت‌بازی و عروسک‌بازی به لهجه کلیمی است، نیز اختیار مجالس عروسی اعیان و اشراف در انحصار آنان بود و اصولاً عروسی شیرازی بدون گروه‌های سیاه‌بازی و رقص و مطربی و «جی‌جی، بی‌جی» و «پهلوان کچل» لطف و صفایی نداشت. شیرازی‌های اهل دل بلافاصله پس از «بله برون» به صرافت و به سراغ مطربها و عروسکی‌ها می‌رفتند و قرارومدار شب عروسی را با آنها می‌بستند، تا مجلس عروسی‌شان بی مطرب و ساز و دایره و تنبک نباشد» اردشیر صالح پور، نويسنده و مدرس تئاتر است که بیشتر کتاب‌هایش در حوزه هنر با پیشینه مباحث تاریخی است. از میان پژوهش‌های منتشرشده صالح پور می‌توان به «ان‍درح‍ک‍ای‍ت‌ ب‍ل‍دی‍ه‌ اص‍ف‍ه‍ان‌: ی‍ک‌ م‍ج‍ل‍س‌ ش‍ادی‌ آور زن‍ان‍ه‌»، «ترانه نمایش‌های پیش پرده‌خوانی در ایران »،‌«تفنگ نه دال»، «فتح طهران»، «فرهنگ زبانزدهای مشترک قوم لر): (بختیاری، کهکیلویه و بویراحمدی، لری و لکی)»، «بنفشه‌های سوگوار»، «پیکرک‌ها» و «عروسک‌ها و صورتک‌های ایران باستان» اشاره کرد.