کتاب شیگانهوس نشر انتشارات بهنام

امیر جویا

۱۳۹۶-۱۲-۲۹

4

نمونه ی کتاب رو خوندم. بنظرم نویسنده اصلا تو شاخه فانتزی و گمانه زنی تجربه و مطالعه نداره. شخصیت پردازی فوق العاده ضعیف و بی معنی. توصیفات و پردازش نویسنده مثل رمان نویس های شاخه عاشقانه میمونه و کل برداشتشون از فانتزی انگار همون افسانه و داستان های افسانه ای کودکانه س. مثلا ابلیس کل هدف و جهان بینیش و تمام فکر و ذکرش حکومت زجر بدبختیه و بی معنی بودن شخصیت پردازی هم به همین منظوره. قسمت مهم اشتباه شون که از عدم تجربه میاد نظم کار هست. اینکه فکر کنیم فانتزی یعنی هر چی خزعبل عجیب و غریب درست نیست و فانتزی نظم داره و یک دنیای جدید رو با قاعده و قواعد مشخص میتونه معرفی کنه.

دیگه بالاخره هر چیزی هم حدی دارد! یکی از هنرهای نویسندگی باید اینگونه باشد که نویسنده تمام توصیفاتش مثل هم نباشد! به گونه ای که اول جمله را خواندی یکسره تا آخر جمله در ذهنت نقش نبندد! به نظر میرسد نویسنده حتی مخاطب های خودش را نیز بسیار کم شعور فرض کرده... بدترین ایرادی که به این داستان میتوان گرفت قابل پیشبینی بودن آن است که سبب میشود کل هیجان خواندن سرکوب گردد.. نهایت کلام اینکه در مقایسه با کتاب های هم سبک ابدا قابل مقایسه نیست. ارزش وقت گذاشتن و خواندن ندارد

به نظر توی اوضاع نامناسب کم‌لطفی به کتاب‌های فارسی، برای نوشتن در این ژانر جسارت کمی به خرج نداده. اما کتابش پر از توصیفات تکراری و کلیشه‌ایه. مشکل دیگه‌ هم حال‌وهوای عاشقانه‌ی حاکم به کل داستانه که به نظرم به خاطر سبک نویسنده توی کتاب‌های دیگه‌اشه. طرح داستان هم به پردازش بیشتری لازم داشته تا پیش‌بینی‌پذیر نباشه. شخصیت‌پردازی هم به اندازه کافی قوی نیست. شاید نویسنده برای آشناشدن با افسانه‌های قدیمی قبل از نوشتن این کتاب وقت گذاشته باشه ولی به وقت تمرین و خوندن بیشتری برای نزدیک شدن سبک نوشتنش به ژانر فانتزی و فاصله از ژانر عاشقانه لازم داشته.

نمونه رو خوندم پس از اینکه در یک کامنت این خانم مدعی شده بود که ۳۰ سال زمان صرف کرده تا اثری ناب و بکر خلق کنه! به عنوان یک خواننده‌ی حرفه‌ای و دانشجوی ادبیات نمایشی باید بگم که نثر نویسنده بسیار غیر حرفه‌ای و شلخته‌ست و شخصیت پردازی عملا نداره، همچنین پرداخت داستان از همین شروع شل و کلیشه‌ای بود و جذابیتی برای ادامه مطالعه ایجاد نکرد. دیالوگ‌ها هم به‌نظر من در حد اتود‌های هنرستان بودند. باشد تا وقت و پولمان را هدر ندهیم!

یک سری ایده های و افسانه های مرسوم به زیبایی به خورد داستان داده شده بود که حاکی از توانایی نویسنده س ولی بعضی مفاهیم هم وجود داشت که اصلا در چهارچوب ژانر فانتزی محلی از اعراب نداره . در کل ژانر گمانه زن نیاز به نویسنده های جدید و اثار تازه داره تا خونده بشه و نقد ، چون تنها راه پیشرفت این ژانر در کشورمون همین . به همین خاطر من پیشنهاد میدم حتما این کتاب تهیه کنید و مطالعه .

حدودا شش هفت سال پیش، نسخۀ چاپی این کتاب از جایی به دستم رسید. به سختی و با هر زحمتی بود، تا یک سومش رو خوندم با این امید که روندش بهتر بشه. اما هر چی جلوتر می‌رفتم ناامیدتر می‌شدم و بالاخره مجبور شدم ادامه ندم. نویسنده حتی ساده‌ترین ساختارهای نگارشی فانتزی رو رعایت نکرده. کافیه به همین پاراگراف‌ها که برای معرفیش گذاشته شده دقت کنید که چقدر سطحی و فاقد جذابیته.

zah**************@yahoo.com

۱۳۹۸-۰۵-۲۹

1

نخوندمش.اما بیشتر رمان های ایرانی حتی ترسناکش بیشتر عاشقانه هست. و اگه عاشقانه هم نباشه یجوری آخرش تموم میشه که مخاطب عصبی میشه که اونو خونده چون پایان کتاب یا مبهمه، یا کل داستان معلوم نیست چی به چیه و آخرش هم متوجه داستان نمی‌شیم. و فکر کنم این نویسنده هم کتابش بیشتر عاشقانه ست تا ترسناک یا فانتزی

نمونه رو خوندم. متاسفانه اصلا جذبم نکرد برای ادامه. اولین چیزی که ذهنمو درگیر کرد استفاده بیش از حد کلمات و جملات تکراری بود. واژه‌های &#۳۴;مخوف و خوفناک و بدن پرمو&#۳۴; در این چند صفحه اول اونقدر تکرار شده که تعدادش از دستم در رفت! چون فقط نمونه رو خوندم نظری درباره کل داستان ندارم.

ستاره قره باغ نژاد

۱۳۹۹-۱۲-۱۶

5

کتابی با توصیفات خوب و تصویرسازی های مهیج که خواننده را قادر می سازد داستان را مانند یک انیمیشن زنده دنبال کند.‌ کتاب دلچسب و خوب پرداخت شده. البته قلم در کتاب های بعدی خانم نوربخش پخته تر شده ولی در کل شیگانهوس یک نمونه خوب فانتزی ایرانی است.

با تشکر از خانم بهاره نوربخش و آرزوی موفقیت های بیشتر برای ایشون ، امیدوارم شاهد حضور آثار وزین ایرانی در عرصه ادبیات بین المللی باشیم و هنر ایرانی را بیشتر به جهانیان معرفی کنیم .