کتاب روباه نشر افق

در داستا‌ن‌هایی که عشق در آن‌ها شکلی ابژکتیو دارد، جنجال‌ها و ماجراها از حد انتظار فراتر می‌روند و ناگهان با ضربه‌ای غیرقابل پیش‌بینی، مانند سنگی بزرگ، روی همه‌چیز سقوط می‌کنند. عشق شاید هم شکلی بیرونی نداشته باشد، از اوهام برخیزد یا راه به بیرون نیابد اما باز می‌تواند طوری ویران‌کننده باشد که جهان برساختۀ انسان و تمام متعلقاتش تا مرز فروپاشی برود. اگرچه عشق، از منظر زیبایی‌شناختی، مانند نوری بر همه‌چیز می‌گسترد و معناها را پررنگ‌تر می‌کند، اما مگر چقدر می‌شود در این جهان ناپایدار خوش‌بین باقی ماند؟

...

دوباره تفنگش را برداشت و جست‌وجو برای پیدا کردن روباه را از سر گرفت. چون جانور به صورتش زل زده بود و نگاه هوشیارش از ذهن مارچ پاک نمی‌شد. بیشتر از آنکه به فکر روباه باشد، مسحورش شده بود.. نگاه مکار و بی‌شرمش را به یاد آورد که به چشمانش خیره شده بوده و او را می‌شناخت. حس می‌کرد جانور سرور نامرئی جانش شده است. حالت پایین آوردن چانه‌اش وقتی سر بلند می‌کرد برایش آشنا بود، همینطور رنگ قهوه‌ای متمایل به طلائی و سفید متمایل به خاکستری پوزه‌اش. و باز یاد نیم نگاهش افتاد، وقتی سر برگرداند و به او زل زد، با حالتی که هم دعوت کننده بود و هم تحقیرآمیز و فریبکارانه.