کتاب اصفهان نصف جهان نشر بدرقه جاویدان

درباره صادق هدایت

صادق هدایت (۲۸ بهمن ۱۲۸۱ – ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ خورشیدی) از پیشگامان داستان نویسی نوین ایران و روشنفکری برجسته بود. در سال ۱۳۰۵ خورشیدی با اولین گروه دانش آموزان اعزامی به خارج کشور، راهی بلژیک شد و در رشته ریاضی محض مشغول به تحصیل شد. هدایت از وضع تحصیل و رشته اش در بلژیک راضی نبود و سرانجام در اسفند ۱۳۰۵ خورشیدی با تغییر رشته، به فرانسه و دانشگاه پاریس رفت و در این شهر درگیر چند رابطه عشقی و عاطفی شد و در ۲۷ سالگی اقدام به خودکشی در رودخانه مارن نمود، اما به صورت اتفاقی یک قایق او را دید و نجات داد. وی در سال ۱۳۰۹ خورشیدی با انصراف از تحصیل به ایران بازگشت و در قسمت محاسباتی بانک ملی مشغول به کار گردید و در همین سال مجموعه داستان زنده به گور و نمایشنامه پروین دختر ساسان را منتشر نمود. هدایت بین سال های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۴ خورشیدی ده ها داستان کوتاه نوشت و به چاپ رساند تا اینکه در سال ۱۳۱۵ خورشیدی جهت فراگیری زبان پهلوی به هند سفر نمود و در همین کشور کتاب بوف کور را که قبلا در پاریس نوشته بود با اندکی اصلاحات به چاپ رساند و برای دوستان خود به ایران فرستاد. بسیاری از پژوهشگران، رمان بوف کور را درخشان ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته اند. رمان بوف کور باعث شهرت جهانی هدایت شد و به زبان های مختلف از جمله فرانسه و انگلیسی ترجمه شد. هدایت پس از یک سال از هند به ایران بازگشت و دوباره در بانک ملی مشغول به کار شد، اما پس از گذشت یک سال استعفا کرد و در وزارت فرهنگ استخدام شد. سرانجام در سال ۱۳۲۹ خورشیدی به پاریس بازگشت و در ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ خورشیدی در ۴۸ سالگی در آپارتمانی اجاره ای واقع در خیابان شامپیونه با بازکردن شیر گاز به زندگی خود پایان داد. پیکر او در قطعه ۸۵ آرامگاه پرلاشز در پاریس به خاک سپرده شده است

درباره کتاب اصفهان نصف جهان

کتاب با یک خاطره از دوران دبستان نویسنده آغاز میشود و نگارنده به شرح سفر خود به اصفهان میپردازد. هدایت در نگارش خاطرات این سفر از قلم توانایش برای توصیف صحنه ها استفاده کرده است. سفر چند روزه هدایت به اصفهان مصادف با ایام تعطیلی تاسوعا و عاشورا بوده که در چند جای کتاب به آن اشاره شده است. وی پس از رسیدن به اصفهان در خانه یکی از دوستانش اسکان میابد و به بازدید از آثار و بناهای تاریخی شهر زیبای اصفهان میرود و به توصیف عظمت و شکوه هنرهای مختلفی که در این اماکن مشاهده میکند، میپردازد. در واقع این کتاب سفرنامه هدایت از سفرش به اصفهان است، منتها از او نباید انتظار رجوع به اسناد و استناد تاریخی داشت. او به سبک خودش سفرنامه نوشته است و از توسل به منابع تاریخی موجود، برای گرفتن اطلاعات پرهیز کرده است که این خود امتیازی برای این سفرنامه محسوب میشود. ویژگی این کتاب، در کیفیت شخصی و درونی نگاه هدایت است، به طوری که ما صدای نویسنده را از لابه لای متن سفرنامه میشنویم. در این کتاب، چهار نوشته از صادق هدایت به چاپ رسیده است: اولی «اصفهان نصف جهان» نام دارد که شرح سفر و مشاهدات صادق هدایت از اصفهان است. او در ایام تحصیل سفری چهار روزه به اصفهان میکند و گزارش این سفر را در قالب تکلیف درسی عرضه مینماید. سفرنامه با نقل خاطره ای از دوره تحصیل نویسنده آغاز میشود، سپس از ماجراهای بین راه سخن میرود. مشاهدات هدایت از خیابان چهارباغ، چهل ستون، میدان شاه، مسجد شاه، عالی قاپو، مسجد شیخ لطف الله، پل خواجو، مسجد جامع، مدرسه هارونیه، امامزاده اسماعیل، دارالبتی یا دارالبطیخ، محله جلفا و کلیسای آن، به طور کلی مردم و آداب معاشرت و مناظر دیگر شهر مطلب بعدی را تشکیل میدهند. دومین مطلب با عنوان «مرگ» نوشته کوتاهی است دربارهٔ مرگ از نویسنده بلژیکی به نام «گان» که ظاهرا صادق هدایت آن را ترجمه کرده است. دو نوشته دیگر، دو داستان کوتاه است به نام های «سامپینگه» و «هوس باز»