کتاب نوحه‌های دستگاهی قزوین اثر سعید افزونتر نشر انتشارات سوره مهر

مقدمه ای برای انسان شناسی ادبی

وقتی ما به دفترچه يک نوحه خوان قزوينی نگاه می کنيم از نقطه نظر ادبی با مجموعه ای نامتجانس روبه رو می شويم. اينان معمولا تعداد

زيادی قصيده از شعرايی که به آن ها «رسمی» يا «کلاسيک» گفته می شود دارند. شعرايی چون عطار، سعدی، نظامی تا شيخ بهايی، شاه نعمت اله ولی و صغير اصفهانی. همچنين از شعرايی که به «شعرای مذهبی» مشهورند، و برای افراد خارج از حوزه ادبيات مذهبی شناخته شده نيستند، همچون صامت بروجردی، مهدی خطاط متخلص به خادم تا شاعرانی که ديوان چاپ شده ندارند و فقط در دفاتر دست نويس مداحان هم دوره آن ها می توان اشعاری از آن ها را يافت همچون ناطق، بيدل ثانی، سيد ذاکر و غيره. اين شاعران فقط از حيث شهرت متفاوت نيستند اينان در استفاده از قالب های شعری نيز سلائق متفاوتی دارند. از قالب هایی چون قصيده در پنديات و نصايح و حکمت که در گذريم هر چه به نوحه ها نزديک تر می شويم مقدار فاصله از قالب های نام برده شده به وسيله سبک شناسان ادبيات فارسی بيشتر می شود.