کتاب دوزخ جلد 1 نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

دیده‌ام شهسوارانی را که اردو می‌زدند،

آماده می‌شدند برای شبیخون یا رژه، و

گاهی نیز می‌گریختند برای حفظ جان؛

ای آرتینی‌ها! در دیارتان دیده‌ام مردانی بر مَرکب،

آمده برای شناسایی؛ جویندگان علیق را تاخت‌کنان؛

جنگاوران را مشغول نیزه‌بازی و نبرد تن به تن،

گاه با طنین شیپورها، گاه ناقوس‌ها،

گاه طبل‌ها یا علامت‌هایی از برج،

هم با ابزار خودی، و هم بیگانه.(۱)

لیک ندیده بودم هرگز نظیر آن تکاپو را نزد

نظامیان سواره و پیاده به ‌اشاره‌ای چنین غریب،

یا نزد ملاحان از مشاهده‌ی جزیره‌ای یا اختری.

می‌رفتیم گام‌زنان، شیاطین در التزاممان.

امان از آن درنده‌خو همرهان! اما چه چاره؟

نه گل بی‌خار و نه می ‌بی‌خُمار است.

حواسم ششدانگ بود دنبال قیر، چون

-از متن کتاب-