کتاب صوتی سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش نشر رادیو گوشه

با اینکه داستان کتاب خیلی ملایم و کم‌حادثه‌ست و فراز و فرود چندانی نداره و تقریبا تمام کتاب بر پایه دیالوگ و کاوش زوایای پنهان روحی شخصیتهاست اما جادوی کلام نویسنده از ابتدا تا انتها جاذبه داستان رو در اوج نگه می‌داره. گره انداختن توی همچین داستانی، اونم گرهی که بتونه خواننده رو در تمام طول روایت با داستان همراه کنه و همراه نگه داره کار سختیه که نویسنده استادانه از عهده‌ش براومده. در زندگی همه‌مون احتمالا مقاطعی بوده که چیزی باید می‌گفتیم و نگفتیم، یا کاری باید می‌کردیم و نکردیم، یا راز پرسشی رو باید کشف می‌کردیم و نکردیم. بنظرم نویسنده موفق میشه همزمان با سوکورو، گره روحی و روانی ما رو هم بهمون نشون بده و شاید به همین دلیله که کتاب رو تا لحظه آخر با اشتیاق و بدون خستگی دنبال می‌کنیم.

موراکامی عزیز من!نویسنده فوق العاده ای که بنظرم هر ایده ای رو میتونه به شاعرانه ترین شکل ممکن بپرورونه و تحویل مخاطب بده.نگاه متفاوت و بشددددت عمیقش به زندگی و مسائل پیرامون در کتاب نمایانه و دقیقا همینه که باعث لذت بسیار میشه.هربار که کتابی ازش گوش میدم آنچنان سرشار میشم که در توصیف نمیاد.و البته صدای زیبای نیما رییسی و شخصیت پردازیش که چقدر همه نقشها رو واقعی می کرد.با همه وجود نوش جانم شد این کتاب صوتی.

اصلن به سلیقه من نمی خورد , محتوا نداشت , پیامی نداشت , هیجان نداشت و فقط یه معمای مسخره داشت و جریان داستان بصورت مردابی راکد بود , ولی بعد از خوندن این کتاب یه سوال خیلی مهم برام پیش اومد که توجه من رو به خودش جلب کرد , و اونم این که دقیقن هدف از نگارش این داستان چی بود ؟؟ چون برای من خوندن با نخوندنش هیچ فرقی نداشت جز اینکه وقتم رو هدر دادم ! یکی از بی محتوا ترین کتابهایی که خوندم , حتی به اندازه یه مطلب داخل روزنامه هم جالب توجه نبود , البته این نظر و سلیقه من بود

من زیاد کتاب میخونم قبلا از این نویسنده کتاب از دو که حرف میزنم رو هم خوندم.نظر من در مورد این کتاب اینکه ازش خوشم نیومد.کتابی بود که مدام میخواستم گوش بدمش ولی به امید اینکه اوضاع کتاب بهتر بشه ولی نشد.اخرش یه جوری تموم شد که من تعجب کردم تموم شد.بی نتیجه.به نظر من اصلا کتاب جالبی نیست و اصلا کتابی نیست که از بین کتاب هایی که خوندم به کسی توصیه کنم.اینکه اقای رییسی این کتاب رو خوندند دلیل نمیشه کتاب خوبی بشه.هر چند که گویندگی ایشون بسیار خوبه

به نظر من در حین انتخاب کتاب ،حتما راوی خوب انتخاب کنید چون خیلی تاثیر میزاره رو نظرتون نسبت به کتاب ،و جناب رئیسی واقعا با صدای دلنشین و نحوه کتاب خوندنشون و تغییر صدا نسبت به شخصیت های داستان ،انگار که داشتی کتاب رو تصویری میدیدی . در مورد موضوع کتاب هم جالب بود ،من سریع دوست داشتم ببینم آخر داستان چی میشه .

عالی بود. من که خیلی دوسش داشتم. محتوای عمیقی داشت که برای من لذت‌بخش بود و کمک کننده. صدای آقای نیما رئیسی و خوانش عالیشون هم لذت شنیدن کتاب رو چند برابر کرده بود. ترجمه هم بسیار روان و عالی بود. فقط دوس داشتم هنوز ادامه داشته باشه و بفهمم آخرش چی میشه.

مثل گوش دادن به یک ملودی بود کسی که نت ها رو تحریر کرده نویسنده و کسی که موسیقی رو اجرا کرد جناب آقای نیما ریسی ایشون کتاب رو نمیخونه زندگی میکنه‌ واقعا دلم نمیخواست کتاب تموم بشه انگار از پیرامونم کنده میشدم و کنارشون بودم انگار سفر کردم به هلسینکی. عالی بود.

نیما رییسی کتاب رو نمی‌خونه. کتاب رو زندگی می‌کنه. و وقتی با خوانش نیما رییسی کتاب رو‌گوش میدی، سخت‌پسند میشی. ممنونم آقای نیما که بلدید بخونید.

کسانی که هوادار سبک هاروکی موراکامی هستند بسیار از خواندن و شنیدن این اثر لذت میبرند ، من به شخصه تو آثار موراکامی این یکی رو از بقیه بیشتر دوست دارم. جز آخرین کارهای موراکامی هست و قلمش به پختگی کامل رسیده و داستان بی نقص و گیراست.

جدیدا شروع به خوندن کتابای موراکامی کردم و از بین ۴ کتابی که خوندم سوکورو رو خیلی خیلی خیلی دوست داشتم و تشویق شدم بقیه کتابای موراکامی هم بخونم٫ صدای آقای نیما رئیسی خیلی خوب بود و حس خوب کتاب رو بیشتر کرده بود واسه من