کتاب آریا نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

از نازنین بگویم که در واقع شیرازه کتاب توست. دبیر شیمی، بلندقد و استخوانی، با موهای پُرپشت مجعد، سبیل سیاه باریک و عینک قطور دور‌سیاه، کنار تخته‌سیاه ایستاده بود و بی‌توجه به شلوغی کلاس مشغول تدریس بود. دخترها در کار پُرحرفی و رؤیا. -بالاخره چی شد، نامزد کردند یا نه؟ -نمی‌توانم از کیفم در بیاورم. همین جا ببین، قشنگ است؟ -چرا زنگ نمی‌خورد؟ لابد ناظم خوابش برده... -بابا گناه دارد، این قدر بلند بلند حرف نزنید... -ول کن نیست. حالم از هر چه فرمول شیمی به هم می‌خورد. -بخشی از کتاب-