کتاب داروهای استخراج شده از دریا نشر آریا دانش

دو مانع اساسی در برابر تولید دارو از فراورده‌‌های طبیعی دریایی وجود دارد. طبیعتاً مهمترین مانع مسئله‌‌ی تامین است. غالب ترکیبات نوید بخش ساختارهای پیچیده دارند که توانایی ما برای تامین مقادیر زیادی از نمونه‌‌ها از طریق سنتز شیمیایی را محدود می‌‌کند. معمولا بازده آن‌‌ها از موجودات نیز بسیار کم است (گاهی اوقات کمتر از ۱۰-۶۰ % بر اساس وزن مرطوب). بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که در واقع این ترکیبات توسط میکروارگانیسم‌‌های همزیست تولید می‌‌شوند. با این حال باکتری‌‌ها یا قارچ‌‌هایی که متابولیت‌‌های امیداور کننده‌‌تر را تولید می‌‌کنند، از موجودات والد جداسازی نشده‌‌اند. با این وجود، فولکنر و همکارانش نتایج شگفت‌‌انگیزی در رابطه‌‌ی اسفنج/ باکتری‌‌ها به دست آورده‌‌اند. اگر چنین باکتری‌‌های همزیستی قابل کشت باشند، ما می‌‌توانیم یک آینده‌‌ی نوید-بخش‌‌تری برای داروهای دریایی انتظار داشته باشیم. یک روش نوید بخش دیگر تولید داروهای توانمند از طریق آبزی پروری (آکواکالچر) است. در حقیقت، کشت مرجانی Plexaura homomala که حاوی مقادیر زیادی پروستاگلاندین است ۳۰ سال پیش توسط یک شرکت دارویی انجام شد. اخیرا تلاش‌‌هایی برای آبزی پروری اسفنج، خزه شکلان، اسیدی‌ها در جاهای مختلف انجام شده است، که نتایج امیدوار کننده‌‌ی داشته‌‌اند (فصل‌‌های مندولا و هارت و همکاران). اگر تولید داروها موفقیت‌‌آمیز باشد این روش بسیار قابل توجه خواهد بود. بسیاری از متابولیت‌‌های دارویی با فعالیت زیستی بالا سمیت بالایی هم دارند که بسیار جدی است. اگر مواد کافی در دسترس باشد، برای کاهش سمیت یا بهبود فعالیت می‌‌توان تغییراتی را در ترکیبات والد انجام داد. با این وجود، به جز در مورد موادی که به راحتی سنتز می‌‌شوند مانند دیدمنین و دولاستاتین، به دلیل وجود مقادیر محدودی ازمواد و ساختارهای بسیار پیچیده چنین تلاش‌‌هایی انجام نشده است. یک راه‌‌حل برای حل این مسئله ایجاد سیستم‌‌های دارو رسانی اختصاصی تومور یا سایر بیماری‌هاست. هارت و همکارانش نیز چنین تلاشی را بیان می‌‌کنند.