معرفی، خرید و دانلود کتاب مسائل هنر معاصر

این کتاب به صورت مجموعه مقالاتی درباره ابعاد و جوانب مختلف هنر معاصر از جمله جایگاه مذهب، تجاری شدن، وضعیت دانشگاهی و امر ذهنی در هنر معاصر گردآوری شده است. جیمز الکینز با بررسی تاریخ هنر مذهبی که تحت تأثیر ارزش های معنوی به خلق نقش مایه های مرتبط با دین می پردازد نتیجه می گیرد که با ورود مدرنیسم و تنزل جایگاه هنر مذهبی، آثار هنری خلق شده بر مبنای دین دچار افول می شود و در دوره هنر معاصر، به طور عمده هنر غیر دینی به شکل غالب آفرینش تبدیل می شود. وی بیان می کند هنری که در صدد انتقال ارزش های معنوی است در مسیری مخالف مسیر طبیعی تاریخ مدرنیسم حرکت می کند. الکینز در ادامه، با پرداختن به متون پژوهشگران معاصر درباره هنر دینی، ضمن اشاره به محدود بودن میزان توجه به دین در میان نویسندگان معاصر، از جدایی مسیر هنر خوب و دین سخن می گوید، اما به این نکته اذعان می کند که در بخش اعظم هنر مدرن عنصری دینی یا معنوی وجود دارد. در این خصوص، با تمرکز بر متون تیری دو دوو توضیح می دهد که کتاب دو دوو بهترین نمونه معاصر به منظور اندیشیدن جدی درباره مفهوم مذهبی در هنر مدرن است. اولاو فلتهویس به جهانی شدن و تجاری شدن بازار هنر می پردازد و ضمن سیری تاریخی در ظهور نمایشگاه هنری، اینترنت و حراجی ها، به محدودیت های جهانی شدن و بازارهای هنری جدید توجه می کند و توضیح می دهد که تجاری شدن هنر باعث ناخشنودی بازیگران درون بازار و ناظران بیرونی شده است. اما هنرمندان در برابر این شرایط بازار هنر، قربانیان منفعل فرآیند مالی شدن نیستند، بلکه راهبردهایی به منظور رقابت یا مقاومت ایجاد می کنند. کری لمبرت بیتی در پرداخت به وضعیت دانشگاهی هنر معاصر، رابطه نهاد دانشگاه و آفرینش هنری را بررسی می کند و از نزدیکی مستمر این دو در حال حاضر سخن می گوید. وی با توضیح این که با ایجاد مکان جدیدی برای هنر معاصر در گروه های تاریخ هنر در دانشگاه ها، فاصله دانشگاه و هنر کمتر می شود، دیدگاه مطلوب خود را تغییر نگرش در تلاش دانشگاهی در زمینه هنر معاصر بیان می کند؛ به این معنا که ضمن بهره گیری از فرصت تماشای زنده هنر، به نوعِ گسترش یافته، جا افتاده، اجتماعی و گفت و شنودیِ مواجهه هنری در فضاهای دانشگاهی بهای بیشتری داده شود و کمتر به تحیر از تفاسیر خوش ذوق و مهارت تاریخ هنری، اندیشیده شود. النی یمتو با بررسی مسأله ذهنیت و امر ذهنی در دو رشته نقد هنر و تاریخ هنر، نیت مورخ هنر را تجزیه و تحلیل و یکپارچه ساختن آثار هنری در یک چارچوب فکری و اجتماعی وسیع تر و نیت مورخ هنر را ارزیابی ارزش های مرتبط با آفرینش های هنری عنوان می کند. وی با بررسی ذهنیت به عنوان نیت مستقیم مورخان هنر و منتقدان هنری، ارزیابی عامل ذهنی در تحلیل و تفسیر آثار هنری و پرداختن به میزان ذهنیت در داوری های سنجشی، در نتیجه گیری خود، ضمن رد اعتبار این که تنها تفسیر معتبر، تفسیر خود فرد آفریننده است، رابطه میان اثر و بیننده را چند بعدی عنوان می کند که به طور دائم متغیر است.