کتاب صوتی میرزا نشر آوانامه

«بعضی شادی‌ها زودگذر و برخی دردها آن‌قدر جگرسوز هستند که همه تصویرهای دیگر را می‌تارانند. اشباح در خاطره‌ام در هم می‌لغزند. دخترکی که هر وقت از آلاچیق بیرون می‌آمد و با دلو آب از چاه می‌کشید، دزدکی نگاهی به پنجره اتاقم می‌افکند. زنی که برایم دختری زائید، هر روز وقتی از خواب بیدار می‌شد قرآن را از طاقچه بر می‌داشت و می‌بوسید. مادر وحشت‌زده‌ای که دم آخر زاری‌کنان گفت: آخر کجا می‌روی من هم می‌آیم.» این جملاتی است از کتاب میرزا اثر بزرگ علوی، نویسنده رئالیست ایرانی که مضامین سیاسی و اجتماعی را به خوبی روایت می‌کند.

او با خلق داستان‌های تأثیرگذار که روایتگر حقایق زندگی مردم است جایگاه ویژه و ارزشمندی در میان نویسندگان معاصر دارد. کتاب صوتی میرزا اثری متفاوت، کوتاه و دلنشین برای افرادی است که می‌خواهند ضمن آشنایی با این نویسنده در زمانی از روز کتاب صوتی گوش دهند و از آن لذت ببرند.

درباره کتاب صوتی میرزا

کتاب میرزا مجموعه ای از 6 داستان کوتاه به قلم بزرگ علوی است. بزرگ علوی داستان‌های این مجموعه را در اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 زمانی که در آلمان اقامت داشت نوشت. علوی خود روزگار و مشکلات و مسائل مربوط به مهاجرت را در زندگی تجربه کرده است و این کتاب هم به نوعی بر گرفته از این تجربیات است.

درون‌مایه بیشتر داستان‌های این کتاب به نوعی به هجرت و تنهایی گره‌خورده است. داستان‌های این کتاب «آب»، «میرزا»، «احسن القصص»، «دربدر»، «یکه» و «تنها» و «وبا» هستند.

نسخه چاپی این کتاب اولین بار در سال 1357 از سوی «انتشارات جاویدان» منتشر شد اما سال‌ها بعد انتشارات نگاه کتاب میرزا را چاپ و راهی بازار نشر کرد. نسخه صوتی این کتاب با خوانش آرمان سلطان‌زاده از سوی نشر آوانامه عرضه و در دسترس علاقه‌مندان به کتاب‌های صوتی قرار گرفته است.

داستان‌های این مجموعه به زبان ساده و روان نوشته‌شده‌اند. اگرچه لحن علوی در همه‌ی این داستان‌ها صمیم است اما حقیقت جامعه‌ی آن روز و مسائل تلخی که گاه دامن‌گیر شخصیت‌های قصه‌ها می‌شود برای مخاطب اثرگذار خواهد بود. یکی از نکات بارز و قابل‌توجه در این مجموعه موضوعات متنوعی است که در یک کتاب جمع شده‌اند و شاید به ظاهر به هم مرتبط نباشند اما در پایان می‌بینیم که همه‌ی آن‌ها قصه‌های روز ماست. قصه‌هایی که باره در زندگی خود تجربه و در زندگی اطرافیان دیده‌ایم.

وجود عناصر لطیف و عاشقانه، نگاه ب مسائل سیاسی و اجتماعی روز به‌خوبی در شخصیت‌ها و رفتار آن‌ها نشسته است. توانمندی‌های ادبی بزرگ علوی در بیان ویژگی‌های ظاهری و پنهانی شخصیت‌ها به خوبی در داستان‌هایش ملموس است.

اگر جزو افرادی هستید که وقت کافی برای خواندن رمان‌های بلند را ندارید و به دنبال خواندن یک مجموعه داستان کوتاه لذت‌بخش صوتی هستید، کتاب صوتی میرزا انتخاب خوبی برای شماست.

درباره بزرگ علوی

سید مجتبی آقا بزرگ علوی نویسنده و فعال اجتماعی در 13 بهمن سال 1282 در تهران در خانواده‌ای تاجر و تحصیل کرده به دنیا آمد. او در هجده‌سالگی به آلمان مهاجرت کرد و در دانشگاه رشته‌ی علوم تربیتی و روانشناسی را دنبال کرد. علوی بیشتر سال‌های عمر خود را در آلمان زندگی کرد اگرچه چند بار به ایران هم ‌سفر کرد. او بعد از پایان تحصیلات خود به ایران بازگشت و به دلیل اینکه فردی فعال در حوزه سیاست و اجتماع بود در گروه مارکسیستی تقی ارانی عضو شد؛ اما در سال 1315 به اتهام داشتن افکار سوسیالیستی، با عده‌ای دیگر از همفکرانش به زندان افتاد و تا برکنار شدن رضاشاه (شهریور 1320) در زندان ماند.

کمی بعد از آزادی از زندان دوران اوج نویسندگی علوی شروع شد. او از سال 1323 فعالیت خود را به شکل جدی شروع کرد. فعالیت‌هایی مثل روزنامه‌نگاری، رمان‌نویسی و داستان کوتاه که در نهایت او را تبدیل به نویسنده‌ای موفق و ماندگار کرد.

با توجه به دوره‌ای که در ایران بیشتر نویسندگان به دلایل سیاسی از جامعه و حکومت به طور مستقیم یا غیرمستقیم نقد می‌کردند کتاب‌های آن‌ها نیز به فهرست کتاب‌های ممنوع می‌رفت. علوی هم با این موضوع مواجه بود. از سال 1332 به مدت بیست سال کتاب‌های او اجازه انتشار نداشتند. در این‌ دوره بزرگ علوی در اروپا زندگی می‌کرد و در برلین استاد دانشگاه بود.

معروف‌ترین و مشهورترین اثر علوی «چشم‌هایش» است که درباره‌ی رابطه‌ی عاشقانه یک زن از طبقه بالای جامعه با یک مبارز سیاسی است. این کتاب هنوز هم با گذشت سالیان طولانی جزو کتاب‌های پرفروش در ایران است. «سالاری‌‌ها»، «پنجاه و سه نفر»، «گیله مرد»، «میرزا»، «موریانه» و «نامه‌ها» از دیگر آثار بزرگ علوی هستند.

«نامه‌ها»، «اجاره خونه»، «دزاشیب»، «یک زن خوشبخت»، «رسوایی»، «خائن» و «پنج دقیقه پس از دوازده» از دیگر داستان‌های منتشر شده از بزرگ علوی است که بیشتر آن‌ها در دهه هفتاد منتشر شده‌اند.

 در بخشی از کتاب صوتی میرزا می‌شنویم

تا به حال تنها و بی‌کس بودم. حالا که دارم این‌ها را سرهم می‌کنم. کسی دارم. غمگساری دارم و احساس می‌کنم که دل هردومان برای هم می‌تپد. اگر کسی پیش من نیست که با او درد دل کنم. این یادداشت‌ها که از روی آن‌ها شرح زندگی خود را ترتیب می‌دهم. انیس و مونس من هستند.

همه‌اش زیر سر این مورخ است. چند ماهی او را آوردند به بند ما. خودش می‌گفت: جایی چیزی گفته و به زلف شش ماه محکومش کردند و رفت. ترسش ریخت. بعدا چند دفعه به دیدن ما آمد. در بند ما که بود. همه‌اش یادداشت می‌کرد. او ما را به قلم زدن واداشت. ما همه به کاری مشغول بودیم. سرمه‌دوزی می‌کردیم با خمیر نان مجسمه می‌ساختیم. کیف می‌دوختیم. با گلدوزی مشغول می‌شدیم. این مهمان چند ماهه همه‌اش می‌نوشت. برای ما نمی‌خواند. می‌گفت: تاریخ می‌نویسم. شما هم باید بنویسید. دفتر و دستک حسابی داشت. چه روزی دستگیر شده، چه روزی او را به بند ما آوردند. کی مرا محکوم و کی علیرضا را اعدام کردند. کی مهدی را به بروجرد فرستادند. خبر مرگ صبازاده چه روزی در روزنامه‌ها منتشر شد. از ما تحقیق می‌کرد. در حضور ما در دفترش علامتی می‌گذاشت. ما به او لقب مورخ دادیم. او مرا وادار ساخت که شرح حال خود را بنویسم.

وقتی صفحات اول شرح گرفتاری خود را به او دادم بخواند. آقای مورخ که نصف من سن و سال نداشت به من تشر زد.«کاوس کی گوشش به این زنجموره‌ها بدهکار است. واقعیت را بنویسید.» اول رنجیدم. تصور کردم خون‌دلی که خورده‌ام او را نیز منقلب خواهد کرد. خوب که فکر کردم دیدم کارکشته‌تر از آن است که ما خیال می‌کردیم. هرچه نوشته بودم پاره کردم. در باطن و پنهان از همه‌کس تصمیم گرفتم شرح‌حال خود را بنویسم.

آنچه در بالا خواندید بررسی و نقد کتاب میرزا اثر بزرگ علوی بود. خرید و دانلود این اثر در همین صفحه امکان‌پذیر است. برای مطالعه‌ی دیگر کتاب‌ها در زمینه‌ی داستان کوتاه می‌توانید به قسمت دسته‌بندی کتاب‌ها مراجعه و کتاب‌های این موضوع را یکجا مشاهده کنید.