کتاب یکصد غزلواره عاشقانه نشر انتشارات نگاه

شعر روح را جلا می‌دهد. تلطیف می‌کند و در فضایی قرار می‌دهد که جهان به چشم ما زیباتر و رویایی‌تر به نظر می‌آید. یکی از شاعرانی که در سراسر جهان به واسطه شعرهای زیبایش شهرت دارد پابلو نرودا شاعر ملی شیلی است. او به قدری در این عرصه خوش درخشیده که گابریل گارسیا مارکز نویسنده مشهور به نرودا لقب شاعر قرن بیستم را داده است و هارولد بلوم پژوهشگر و منتقد ادبی نام نرودا را در فهرست بیست‌وشش شاعر برتر جهان جای داده است. کتاب یکصد غزلواره عاشقانه مجموعه‌ای از اشعار این شاعر مطرح است که خواندن آن به آن دسته از افرادی که به شعر با مضامین عاشقانه علاقه دارند توصیه می‌شود.

درباره کتاب غزلواره‌های عاشقانه

کتاب یکصد غزلواره عاشقانه مجموعه اشعار پابلو نرودا شاعر اهل شیلی است که آن‌‌ها را در فاصله سال‎های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ سروده است. این کتاب از 5 بخش تشکیل شده که رضا معتمدی مترجم این کتاب در مقدمه آن درباره پابلو نرودا و زندگی او نوشته است. بخش‌های بعدی کتاب با عناوین صبح، بعد از ظهر، عصر، شب هستند. مضامین شعرهای نرودا در این کتاب اگرچه عاشقانه است اما رد پای مسائل اجتماعی و موضوعات دیگری همچون فقر را هم می‌توان در لا به لای کلمات آن پیدا کرد. این شعرها اولین بار در سال ۱۹۵۹ در آرژانتین منتشر شد. در ایران هم کتاب حاضر در سال‌های مختلف با ترجمه‌های گوناگون منتشر شده است. رضا معتمدی اشعار این مجموعه را از نسخه انگلیسی کتاب که به مناسبت یکصدمین سال تولد نرودا توسط گوستاو اسکوبدو در سال ۲۰۰۴ ترجمه و چاپ شده بود به فارسی برگردانده است. مترجم در مقدمه این کتاب عنوان کرده است که تمامی اشعار با متن اصلی اسپانیایی مقایسه گردیده است. فرحناز سمیعی هم ویراستار این اثر بوده است. این کتاب از سوی انتشارات نگاه منتشر و در دسترس علاقه‌مندان به شعر و ادبیات قرار گرفته است.

درباره پابلو نرودا؛ شاعر پر آوازه شیلی

پابلو نرودا شاعر و دیپلمات سیاسی شیلی و برنده جایزه نوبل ادبیات است که در سال 1904 متولد شد. البته نام اصلی او ریکاردو بَسوآلتو (Ricardo Basoalto) بود و در گذشته پابلو نرودا تنها نام مستعار او بود که از اواسط دهه بیست میلادی این نام را برای خود رسمی کرد.

نرودا از کودکی به نوشتن علاقه‌مند بود و نوشته‌های او از همان دوره کودکی تحسین همگان را به همراه داشت. او از 13 سالگی نوشتن را به شکل جدی شروع کرد. در همین زمان بود که اولین شعر خود را سرود. نرودا با گذشت زمان به واسطه شعرهای تاثیرگذار خود در جهان شهرت پیدا کرده بود تبدیل به شاعری قابل با سبک متفاوت و خاص خود شد. او با اشعار سورئال، حماسی-تاریخی، سیاسی و اجتماعی خود چهره‌ای مردمی در جامعه شیلی بود. نرودا همچنین در کتاب «اعتراف به زندگی» به شکل کامل درباره‌ی سرودن اولین شعر خود توضیحاتی ارائه کرده است.

نرودا نه تنها یک شاعر موفق که یکی از تاثیرگذارترین افراد کشور شیلی در حوزه سیاست هم بود. او در طول عمرش بین مردم محبوب بود و علاوه بر شعرهایی که برای مردم می‌سرود در مسئولیت‌های سیاسی خود نیز بسیار موفق عمل می‌کرد. نرودا نماینده‌ی حزب کمونیست در مجلس سنای شیلی بود. او به دلایل سیاسی دو بار ناچار به ترک کشور خود شد و بعد از چند سال دوباره به شیلی برگشت. او در سال 1970 بعد از کناره‌گیری از کاندید ریاست جمهوری، کنسول شیلی در پاریس شد و به انتقال پناهندگان جنگ اسپانیا به فرانسه کمک می‌کرد. بعد از مدت کوتاهی رفته رفته بیماری او را درگیر کرد. به همین دلیل نرودا ناچار به ترک فرانسه و بازگشت به شیلی شد. در این زمان یعنی در سال 1971 موفق به کسب جایزه نوبل برای اشعارش شد. او سر انجام در سال 1973 در اثر بیماری از دنیا رفت. مانوئل آرایا راننده نرودا در سال ۲۰۱۲ کتابی درباره آخرین روزهای زندگی نرودا منتشر کرده است. تا امروز ده‎ها موسیقی‎دان و نوازنده در سراسر جهان برای نرودا و ترانه‎های نرودا آهنگ ساخته‎اند و از زندگی او هم چند فیلم سینمایی ساخته شده است.

نرودا در طول حیات خود نزدیک به چهل عنوان کتاب و مجموعه‌ی شعر منتشر کرد. کتاب‌های شعر او سال‌هاست که به زبان‌های مختلف ترجمه و منتشر می‌شوند. دوازده عنوان از کتاب‌های او به فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند. «یکصد غزلواره عاشقانه»، «نامه‌های عاشقانه پابلو نرودا به آلبرتینا رزا»، «یادها و یادبودها» و اعتراف به زندگی از جمله کتاب‌های پابلو نرودا هستند که در ایران منتشر شده‌اند و در اختیار علاقه‌مندان به شعر و ادبیات قرار داده شده است.

در بخشی از کتاب یکصد غزلواره عاشقانه می‌خوانیم

من آن قطعه زمینی را که تو هستی

دوست می‌دارم.

زیرا که من در هفت‌آسمان

دیگر ستاره‌ای ندارم.

تو

تكرار ازدیاد عالمی

چشمان گشوده‌ات

پرتویی است که از کهکشان‌های گم‌شده

به من رسیده است.

پوست تو

به سان جاده‌هایی که شهاب در باران دنبال می‌کند

می‌تپد.

زیبایی‌ات برای من

چنان چون ماه می‌ماند

دهان ژرف تو و شادمانی‌اش

همه از آفتاب

نشان گرفته است.

قلب تو از آن‌همه حریق نور چون عسل میان تاریکی

از اشعه‌های سرخ طولانی

آتش گرفته است.

و هم بدین سان است که من بوسه زنان طی می‌کنم

گرمای وجودت را،

که کوچک است و خاکی

و کبوتر است و جغرافی.

آنچه خواندید نقد و بررسی کتاب یکصد غزلواره عاشقانه از پابلو نرودا با ترجمه رضا معتمدی بود. برای خرید و دانلود کتاب‌هایی در زمینه شعر به بخش دسته بندی سایت فیدیبو مراجعه کنید و کتاب‌های شعر مورد نظر خود را یکجا مشاهده کنید.