کتاب اعتراف به زندگی نشر چشمه

«آن‌چه که یک خاطره‌‌نویس به یاد می‌آورد با آن‌چه یک شاعر بازآفرینی می‌کند یکی نیست. خاطره‌‌نویس شاید کمتر زیسته باشد اما از رخداد‌ها عکس گرفته است و آن‌ها را با توجهی خاص به جزئیات بازآفرینی می‌کند. شاعر اما در گالری پر از اشباح را در برابرمان می‌گشاید که ارواح در آن با تاریک روشن‌های زمان خود می‌رقصند. زندگی‌من هزار تکه‌ای است از تمامی زندگی یک شاعر...» پابلو نرودا کتاب اعتراف به زندگی را با این جملات آغاز می‌کند.

درباره کتاب اعتراف به زندگی؛ نرودا از زبان نرودا

کتاب اعتراف به زندگی خود زندگی‌نامه‌ی پابلو نرودا است. نرودا خطوط آخر این کتاب را در سال 1974 و دقیقا دو هفته پیش از مرگش نوشت. 

نکته‌ی جالب درباره‌ی این کتاب، سیر تاریخی آن است. نرودا داستان این‌ کتاب را از کودکی خود آغاز می‌کند زمانی که پسرکی تنها در روستا بوده است. او در کتابش داستان سرودن نخستین شعرش را بازگو می‌کند و درباره‌ی الهام شعری‌اش برای سرودن نخستین شعرش می‌گوید:«یک نفر، قویی نیمه جان برایم آورد. وقتی به من دادندش تقریبا مرده بود. هر روز او را به رودخانه می‌بردم و برمی‌گرداندم. این رفت و آمد‌ها بیست‌ روز‌ طول کشید. قو تقریبا همدم من بود. غروب آن روز به نظر بیشتر در رویا بود. بلندش کردم تا ببرمش خانه. وقتی نزدیک سینه‌ام رسید احساس کردم روبانی سیاه پیچ‌خورد. چیزی مانند بازویی سیاه به صورتم سایید و افتاد. این‌جا وبد که دیدم قوها هرگز وقت مردن آواز سر نمی‌دهند.»

نرودا در ادامه‌ی کتاب داستان زندگی خود را تعریف می‌کند و از وضعیت سیاسی و اجتماعای جامعه‌ی شیلی می‌نویسند. رویدادهایی که نرودا می‌نویسد، خاطراتی پراکنده هستند از روزهای زندگی‌اش. سند تاریخی این رویداد‌ها، خوانش آن‌ها را لذت‌بخش‌تر می‌کند.

عنوان اصلی کتاب اعتراف به زندگی (Confieso que he vivido) است، ترجمه‌ی تحت اللفظی این عنوان به فارسی «اعتراف می‌کنم که زندگی کرده‌ام» است؛ این عنوان به روشنی  محتوای کتاب را توضیح می‌دهد. انتخاب این نام برای این کتاب، هوشمندی پابلو نرودا را نشان‌ می‌دهد.

درباره‌ی ژانر سرگذشت‌نامه

ممکن است افراد زیادی در خلوت و تنهایی خود یادداشت‌هایی بنویسند، یادداشت‌هایی که خبر از احوال درون دارند یا شرح موضوعاتی‌اند که ذهن‌ را درگیر کرده‌اند. عموم مردم برای این تراوشات ذهنی خود ارزش قائل نیستند یا اصلا این تراوشات را روی کاغذ نمی‌آروند یا آن‌ها را در جایی جمع‌آوری نمی‌کنند غافل از اینکه گاهی نوشتن می‌تواند تنها راه نجات آدمی باشد. روز نوشت‌هایی که هر کدام می‌توانند تبدیل به یک زندگی‌نامه شوند.

در ادبیات زندگینامه، سرگذشت‌نامه یا بیوگرافی را نوشته‌ای تعریف می‌کنند که در آن شرح‌حال و داستان زندگی فردی روایت شود. اما گاهی خاطره‌نگاری‌های معمولی هم می‌توانند تبدیل به یک زندگی‌نامه‌ی تمام و کمال شوند. کتاب اعتراف به زندگی از پابلو نرودا و «خاطرات یک دختر جوان» از «آن فرانک» از بهترین نمونه‌های خاطره‌نگاری در ادبیات معاصر هستند.

درباره پابلو نرودا؛ چهره‌ ادبی و سیاسی شیلی

پابلو نرودا  (Pablo Neruda)شاعر و سیاست‌مدار شیلیایی است که در سال 1971 برنده‌ی نوبل ادبیات شد. نام اصلی او ریکاردو بَسوآلتو (Ricardo Basoalto) بود اما کمتر کسی او را با نام اصلی خودش می‌شناخت و بیشتر مردن شیلی او را دون پابلو (به معنی آقا پابلو) می‌نامیدند تا جایی که اواسط دهه‌ی بیستم میلادی ریکاردو نام خود را به پابلو نرودا تغییر داد.

 نرودا یکی از تاثیرگذارترین افراد کشور شیلی بود. او نه تنها با شعر‌هایش قلب مردم شیلی را لمس کرد بلکه سیاست‌مدار موفقی هم بود. او در طول عمرش مسئولیت‌های سیاسی زیادی را بر عهده داشت و نماینده‌ی حزب کمونیست در مجلس سنای شیلی بود.

 پابلو نرودا شاعر ملی شیلی شناخته می‌شود و شعرهایش در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد. گابریل گارسیا مارکِز به او لقب بهترین شاعر قرن بیستم داده است و هارولد بلوم (Harold Blum) پژوهشگر و منتقد ادبی نام نرودا را در فهرست بیست و شش شاعر برتر جهان جای داده است. 

پابلو نرودا در طول زندگی‌اش به دلایل سیاسی دو بار مجبور به ترک شیلی شد، اما بعد از گذشت چند سال توانست به شیلی بازگردد. نرودا در سال 1970 نامزد ریاست جمهور کشور شیلی شد، اما بعدا به نفع سالوادور آلِندِ از انتخابات کناره‌گیری کرد و به عنوان سفیر کشور شیلی در فرانسه مشغول به کار شد. نرودا بعد از دوسال به دلیل شرایط جسمی نامناسب به شیلی بازگشت. او در نهایت بعدازظهر روز بیست و سوم سپتامبر سال 1973 در بیمارستان بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.  

سبک نگارشی نرودا

نرودا پیش از مرگش حدود چهل عنوان کتاب و مجموعه‌ی شعر منتشر کرد. دوازده عنوان از این کتاب‌ها به فارسی برگردانده شده‌اند. «یکصد غزلواره عاشقانه»، «نامه‌های عاشقانه پابلو نرودا به آلبرتینا رزا»، «یادها و یادبودها» و اعتراف به زندگی تعدادی از کتاب‌های پابلو نرودا هستند که به فارسی برگردانده شده‌اند.  خرید اینترنتی و دانلود نسخه‌ی الکترونیکی و pdf  این کتاب‌ها در فیدیبو امکان‌پذیر است.

نرودا در سیزده‌سالگی نخستین شعر خود را سرود. او در کتاب اعتراف به زندگی روشن و کامل درباره‌ی ماجرای سرودن اولین شعرش توضیح می‌دهد. نرودا که به تایید شاعران معاصر بزرگی، شاعر بسیار قابلی بود، ‌ شعر‌هایش را در سبک‌های ادبی متفاوتی نوشته است. در میان اشعار نرودا می‌توان شعر‌هایی سورئال، حماسی-تاریخی، سیاسی و اجتماعی خواند.

 ویژگی دیگر اشعار نرودا، ترکیب چند موضوع در یک شعر است.  به عنوان مثال در شعر «فقر» نرودا دو موضوع عشق و فقر را با انتخاب واژه2ها و تصویرهایی تاثیرگذار در شعر جای داده است:

محبوب من

ما آن‌گونه که ثروتمندان می‌گویند

نگون‌بختی را دوست نداریم.

ما آن را

چون دندانی پوسیده

که تا به امروز زخم بر قلب انسان‌زده

می‌کنیم و بیرون می‌افکنیم

اما نمی‌خواهم وحشت کنی.

ما با همدیگر بزرگ‌ترین ثروتی هستیم

که بر روی زمین انباشته است.  

احمد پوری؛ مردی از جنس شعر

معمولا یک مترجم برای ترجمه‌ی یک اثر باید دلایل قانع کننده‌ای داشته باشد. «احمد پوری» مترجم نامی کشور هنگامی که در دانشگاه نیوکاسل انگلستان مشغول به تحصیل بود، هدیه‌ای ارزشمند از دوست شیلیایی‌اش دریافت می‌کند. هدیه‌ای که بارها وسوسه‌ی ترجمه کردن را در ذهن احمد پوری شکل می‌دهد.  آن هدیه جذاب کتاب (Memories) یا اعتراف به زندگی بود که پوری در نهایت به وسوسه‌ و شوق ترجمه‌اش پاسخ مثبت داد.

«احمد پوری» درباره‌ی اولین مواجه‌اش با کتاب اعتراف یک زندگی می‌گوید:«کتاب را خواندم و آن را چنان زیبا و پر از اطلاعات دسته اول و خوب درباره‌ی تاریخ ادبیات اروپا و تا حدی جهان در فاصله‌ی سال‌های دهه‌ی بیست تا دهه‌ی هفتاد دیدم که وسوسه‌ی برگرداندن آن سراغم آمد. ترجمه‌اش کاری بود دشوار و برای من که به اندازه‌ی کافی درگیر درس‌های دانشگاه بودم تقریبا غیر ممکن به نظر می‌رسید. اما بلندپروازی و جسارت ویژه‌ی آن سن و سال و دوست همشهری نرودا که دم دست بود و می‌توانست بسیاری از دشواری‌ها را برایم آسان کند، موتور این تصمیم را روشن کرد و ترجمه را شروع کردم.»

کتاب اعتراف به زندگی اولین بار با «هوشنگ پیرنظر» در  نشر آگه منتشر شد. چندین سال بعد انتشارات نگاه همین کتاب را با ترجمه‌ی «هوشنگ باختری» منتشر کرد. اما در سال‌های اخیر انتشارات چشمه با همکاری احمد پوری بهترین ترجمه از این کتاب را وارد بازار کردند.

«احمد پوری» نویسنده، ویراستار و مترجم ایرانی در سال 1332 در تبریز به دنیا آمد و بعد از گذراندن دوران ابتدایی و دبیرستان، داستان‌هایش را در نشریات ادبی منتشرمی‌کرد و به این شکل به ادبیات علاقمند شد. او در سال 1356 برای ادامه تحصیل به دانشگاه اسکاتلند رفت و مدرک فوق لیسانس خود را از دانشگاه نیوکاستل گرفت. او در سال 1367 به ایران بازگشت و به ترجمه، تدریس و نوشتن مشغول شده است. پوری تاکنون بیش از پانزده عنوان کتاب ترجمه کرده است که تعداد زیادی از این کتاب‌ها مجموعه‌ی اشعار بزرگ‌ترین شاعران سراسر دنیا مانند پابلو نرودا، فدریکو گارسیا لورکا، ناظم حکمت و نزار قبانی بوده است.

«احمد پوری» تاکنون دو رمان به نام‌های «دو قدم این ور خط» و «فقط ده ساعت» هم منتشر کرده است. شما می‌توانید برای خرید نسخه‌ی الکترونیکی و پی دی اف این دو کتاب به سایت فیدیبو مراجعه کنید.

کتاب‌های «گزیده‌ی شعرهای شِل سیلوراستاین»، «سودای کولی‌وار»، «مرده‌ای به کشتن ما می‌آید» و اعتراف به زندگی هم به ترجمه‌ی «احمد پوری» برای خرید و دانلود در فیدیبو موجودند.  

در بخشی از کتاب اعتراف به زندگی می‌خوانیم

...چه قدر تابلو...دیگر دنیا جایی کافی برای آن‌ها ندارد... باید بیرون از اتاق آویزانشان کرد... چه‌ قدر کتاب... چه قدر کتاب کوچک... چه کسی می‌تواند این همه‌را بخواند؟... اگر همه خوردنی بودند... اگر، در موجی از گرسنگی کبیر، سالاد درست می‌کردیم، آن را ریزریز می‌کردیم، چاشنی روی‌شان می‌ریختیم... همه را می‌خوردیم... بس است دیگر... خسته شدیم... دنیا در سیلاب کتاب‌ها غرق می‌شود... روردی به من گفت:« از اداره پست خواستم کتاب‌‌هایی که به نام من آمده تحویل ندهند. نمی‌توانم بازشان کنم. جا برای‌شان ندارم. دارند از دیوار بالا می‌روند، از فاجعه می‌ترسم. می‌ترسم همه روی سرم آوار شوند....»

در چهلمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی، با قطار مسکو را به قصد فنلاند ترک کردم. در گذارم از شهر به ایستگاه راه آهن، موشک‌های آتش‌بازی عظیمی را دیدم که رنگ‌های فسفری، آبی، بنفش، سبز و زرد را با انفجاری در آسمان می‌پراکندند. صدای انفجار فشفشه‌ها چون ندای شاد تفاهم و دوستی بود که آن شبِ پیروزی، به همه‌ی جهان می‌گسترد.