کتاب شهر گمشده دفتر نشر فرهنگ اسلامی

پیامبر(ص) درگذشته است، و مدینه یتیم شده است. اکنون کسانی که باید به خانه علی(ع) روی آورند، و همانندترین فرد را به پیامبر(ص) ـ که خداوند در آیه مباهله او را نفسِ پیامبر(أنفُسَنا و أنفُسَکم) خوانده است ـ به جانشینی او برگزینند، بلکه به مقامی که خدای متعال برای علی(ع) برگزیده بود، و پیامبر اکرم در طول دو دهه همواره بر آن تأکید کرده بود، گردن نهند، چنین کردند... اکنون دیگر سخنی از مدینة النّبی نیست، و کسی نمی‌تواند از امامت قرآنی دم زند. علی(ع) حذف شده و تمام حرمت او پایمال گشته است. علی که در روزگار پیامبر، محترم‌ترینِ مسلمانان و برادر پیامبر خدا، بلکه نَفْسِ پیامبر (به نصّ آیه مذکور)، محسوب می‌شد، و بزرگ‌ترین مجاهد راه خدا، و مؤمن‌ترین و نیرومندترین پشتیبان دین خدا بود، و از سوی دیگر عالم به همه قرآن و عامل به همه آن بود، و در کار دین ذرّه‌ای سستی نمی‌کرد، و در اداره جامعه و تربیت امت جز عدالت چیزی نمی‌شناخت، پس از درگذشت پیامبر(ص) هیچ احترامی ندارد...