کتاب صد سال تنهایی نشر رادمهر

من قبلا یک بار خوندم دومین رمانی بود که خوندم تقریبا دو سال پیش یکی از مشخصه هایی که خیلی برام برجسته بود اینه که طوری داستان رو روایت میکنه که به خوبی گذر زمان رو نشون میده بدون این که احساس بشه واقعا زمان زیادی گذشته بعد که خودت میفهمی چند سال گذشته تعجب میکنی که چطور زمان به این سرعت گذشته ومتوجه نشده ای یکی دیگه از زیبایی هایی که توش می بینم یا بهتر بگم دیده ام اینه که نکاتی که برای ادامه داستان و جلوگیری از فراموشی گذشته به کار میبره اینه که اسم ها ورابطشون و کارهایی که انجام دادن و میدن رو گاهی مرور میکنه جملاتش گاهی به حدی طولانی میشه که ادم شکه میشه مجبوره دوباره برگرده تا بفهمه اثن چی شد .گاهی ناگهانی فضای داستان رو طوری تغییر میده که اصلا انتظارش نمیره و هی دوست داری ببینی بقیش چیمیشه و این برای من خیلی جذابیت افرین بود تو این رمان جمله هایی که هنوز تو ظهنم پر رنگ مونده متاسفانه یاداشت نگرفتم پس مجبورم یه بار دیگه به خونم واز این بابت خوش حالم اینا هستن: رازخوشبختی دوران پیری چیزی جز بستن پیمانی شرافتمندانه با تنهایی نیستیا این>>همون کتاب خوانه داره که میخواد سوار قطار بشه میگه زمانی که قرار باشد انسان در کوپه درجه یک بنشیند درحالی که ادبیات در واگن است کار دنیا به اخر رسیده است . انقدر سریع وشیوا حرف میزنه که ادم رو شیفته میکند نمیدونم از کجاشنیدم که انسان هایی که ذهن اگاهی دارند سخت ترین منظور هارا به روانی بیان میکنند وذهن روانی دارند و این روانی در نوشته های مارکز برای من به وضوح دیده میشد تا حالا هم از اون جملات زیبا تر وروان تر و دل نشین تر ندیدم خوب طبیعتا من هم به نوبه ی خود توصیه میکنم حتمن این اثر رویک بارهم باشد بخونید چون مطمئنم لذت میبرید

خییلییییی عاااالیه مخصوصا آخر داستان. اگه کتاب خوندن رو تازه شروع کردین این کتاب رو بهتون توصیه نمیکنم چون به دلیل تشابه اسامی و سنگین بودن داستان دچار سردرگمی میشین، تا حدی که خیلیا به اواسط داستان که میرسن اونو رها میکنن چون خیلی ذهن رو درگیر میکنه و انرژی و تمرکز زیادی رو از آدم میگیره اما اگه کم نیارین و تا آخرش بخونین خستگیتون در میره چون آخرش به شششدت قشنگ تموم میشه.

من این کتابو حدودا ۶،۷سال پیش خوندم..واقعا حس ناابی رو برام ب یادگارگذاشته و من میتونم بگم بهترین کتابه بین رمان هایی ک خوندم و من تعداد خیلی زیادی رمان خوندم.. ولی خب از نظر خودمن هم اصلا برای یه عده افراد مناسب نیست خوندنش، چونکه پیچیدگیهای خاص خودشو داره مثلا؛ برای شخصی ک تو کل عمرش چهار تا رمان عاشقانه ی معموولی رو خونده واقعا این کتاب توصیه نمیشه،برای فهم این کتاب ی سری توانمندی های ذهنی نیازه ک خب هر کسی نداردش

این کتاب رو باید اصلش رو بخونین. جدیدا همه سانسور شده اند. کتابی بسیار قدرتنمند که ادم رو به فکر وا میداره. برای من خوندنش خیلی طول کشید از بس که اسم تو این کتاب است. البته من کتاب اصلی رو خوندم و اول کتاب یه شجره نامه بود . روابط و اسم ها رو نوشته بود و گاهی که اسم ها خیلی شبیه بودند بایستی مدام به شجره نامه مراجعه کنم تا یادم می اومد که اون شخصیت کدوم عضو خانواده بود.

ارزش اینهمه وقت گذاشتن نداشت! رمانی سراسر حوادث خیالی که نه با فلسفه جور درمیاد و نه عرفان، بخوام خیلی مختصر کنم محتواشو: داستانی بود که از اول تا آخرش بچه های نامشروع با اسمهای تکراری به دنیا اومدن و آخرش مردن و مرده هایی که می تونن با زنده ها ارتباط برقرار کنن... حیف وقتم

من از این کتاب خوشم نیومد و نصفه ولش کردم..هیچ چیز آموختنی توش پیدا نکردم... ضمنا" بنظرم کاملا مشابه فیلم های کلمبیایی بود که فارسی۱ پخش می کرد..برای من که جالب نبود :-\ البته من کاغذیش رو خریدم با ترجمه ی محمدرضا راه ور

اگر قدر عمرتان را میدانید خواندن این کتاب را اصلا توصیه نمیکنم! حیف وقت و عمر! وقتی خواندم، خیلی دنبال نقد این کتاب گشتم اما هیچ نظر منطقی پیدا نکردم، عمدتا با دلایل سطحی از این کتاب تعریف کرده اند!

نکته‌ی قابل توجه تو این کتاب انسجامیه که در طول داستان وجود داره، با وجود اینکه کتاب در مورد چندین شخصیه. همینطور جوری هر شخصیت توصیف میشه که با تک تکشون میشه ارتباط گرفت. از بهترین‌هاست.

یک رمان مزخرف. واقعا یک ستاره هم زیادیشه. چرت و پرت. وقتی کلیدر، محمود دولت آبادی هست وقتی برادران کارمازوف جنایات و مکافات هست، چرا آدم برا این وقت بزاره؟ مزخرف آقا مزخرررف

فوق العاده زیباست این کتاب، به تمام کتاب خونای قدر توصیه میشه :)