کتاب صوتی ترس را بکش، پیش از آنکه تو را بکشد جی پی واسوانی یاسین قاسمی‌بجد

بخشی از کتاب

روان‌پزشکان می‌گویند انسان تنها با دو ترس ذاتی به دنیا می‌آید: ترس از سقوط و ترس از صداهای بلند. اما چگونه است که با گذشت زمان، انواع ترس‌ها در وجودمان شکل می‌گیرد؟ آیا ترس ریشه‌ای زیستی دارد یا حاصل فرایندهای ناخودآگاه ذهن ماست؟ بسیاری، ترس را احساسی مخرب می‌دانند، اما این نگاه کامل نیست. ترسی که نسبت به خطرات واقعی امنیت‌مان را هشدار می‌دهد، در واقع محافظ ماست. می‌توان گفت بشر خوش‌اقبال بوده که یاد گرفته از برخی چیزها بترسد؛ در غیر این صورت، شاید نسل انسان مدت‌ها پیش منقرض شده بود. ترس، واکنشی طبیعی انسان است. ما را محتاط می‌کند، حس حفظ خود را تقویت می‌نماید و باعث می‌شود سازوکارهایی برای ایمنی و بقا فراهم آوریم. درواقع، ترس همان چیزی‌ست که ما را سالم و زنده نگاه می‌دارد. فرهنگ لغت، ترس را احساسی دردناک یا شور و هیجانی تعریف می‌کند که با انتظار شرّ یا احساس خطر قریب‌الوقوع پدید می‌آید. مترادف‌های آن، اضطراب، نگرانی، بیم، وحشت، و هراس‌اند. فیلسوف جان لاک می‌نویسد: «ترس، آشفتگی ذهن است هنگام تصور خطری که ممکن است در آینده برای‌مان پیش بیاید.»